Αποχαιρετισμός στην Ηρώ – Zougla

Μια γροθιά στο στομάχι πρωί – πρωί στο άκουσμα της «εξόδου» της  καλής συναδέλφου Ηρώς Καριοφύλλη.
Συνειδητά αποφεύγω χρόνια τώρα κάθε φορά που κάποιος φίλος  – φίλη , πόσο μάλλον συνάδελφος δημοσιογράφος,  να γράφω ή να λέω κάτι για τον (κάθε)  εκλιπόντα συνάδελφο Άνθρωπο… Έχω άλλη θεώρηση για αυτό που λέμε «θάνατο» και έτσι αποφεύγω να παίρνω – και μάλιστα δημοσίως θέση – νέα μεγάλη παθογένεια της εποχής  μας όλοι για όλα ( sic ! ) και ότι δηλώσει ότι νομίζει πως είναι ο κάθε ένας πιάνει και αρχίζει να διαλαλεί παντού στα social media (!) .. πολλές φορές δε  άρρητα ρήματα αρκεί να βγαίνει από τον κόσμο του και να εξασφαλίζει ενός λεπτού «δημοσιότητα»…

Εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ (πάλι)…
Επανέρχομαι στην εκλιπούσα Άνθρωπο Ηρώ!
Αν και καταλληλότεροι να πουν δυο λόγια και  να να την αποχαιρετήσουν ίσως και αρμοδιότεροι είναι οι συνάδελφοι της στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Όλοι την γνώριζαν! Όλοι συνομιλούσαν μαζί της! Με όλους μιλούσε! Διασταύρωνε τα πάντα!
Όμως για την Ηρώ θα ήθελα δύο κουβέντες να πω…
Για τον Άνθρωπο ( Άνω Θρώσκω)
Την γνώρισα στον αείμνηστο Γιώργο Τράγκα στον παλιό καλό ΣΚΑΙ !! Άλλες καλές εποχές!! Έφυγαν ανεπιστρεπτί!
Τότε στην ομάδα του «Εν Αθήναις» η καλή και άξια συνάδελφος Λία Παρασκευά, η Μαρία Ρουμελιώτη ο Αλέκος Βασιλόπουλος και μια σειρά άλλων παιδιών σήμερα όλοι τους καταξιωμένοι! Εκείνο το πρωί στην Φιλλελήνων στο απέναντι κτήριο που στεγαζόταν ο Γιώργος Τράγκας, ο Νίκος Κακαουνάκης και άλλοι συνάδελφοι πρώτης γραμμής, δεν θυμάμαι ημέρα, αλλά ήταν αχάραγα… Το «Εν Αθηναΐς» ξεκινούσε από τις έξι το πρωί και η ομάδα έπιανε βάρδια αξημέρωτα…
Ένα γλυκό κορίτσι με τζιν πουκάμισο, τζιν παντελόνι και αθλητικά παπούτσια χτύπησε την πόρτα, ήμουν μόνος, απάντησα «καλημέρα σας είμαι από το δελτίο σας έφερα το αστυνομικό ρεπορτάζ» είχε φέρει την μικρή στρογγυλή μπομπίνα tape με το ηχογραφημένο ρεπορτάζ της…
«Σας ευχαριστώ δεσποινίς. Δεν σας έχω ξανά δει είστε καινούργια;»
«Ο Πέτρος» ρωτάω εννοώντας τον καλό Συνάδελφο Πέτρο Καρσιώτη που έκανε τότε το αστυνομικό στον ΣΚΑΪ.
«Ναι τα ηχογραφημένα του κ. Καρσιώτη και στο τέλος έχει και ένα δικό μου».
«Δικό σας;» Ρωτώ κάπως ξαφνιασμένος «ναι δικό μου τώρα ξεκινώ στο αστυνομικό ρεπορτάζ»…
Πιάσαμε συζήτηση. Παρήγγειλε καφέ. Σιγά σιγά άρχισαν να γεμίζει το στενό γραφείο από την ομάδα σε λίγο θα ερχόταν και ο Γιώργος. Τα ήθελε όλα έτοιμα ! Πάσες ! Τα tape ! Την κατευόδωσα στο ασανσέρ και θυμάμαι κάτι που μου είπε: «Σας ακούω συχνά με τους παπάδες… Πως και διαλέξατε ένα τέτοιο ρεπορτάζ; Λίγο ασυνήθιστο…».
Απαντώ: «Μα δεσποινίς και εσείς πως και διαλέξατε ένα σχεδόν ανδροκρατούμενο ρεπορτάζ αστυνομικό… Ε άλλο τόσο κι εγώ! Το εκκλησιαστικό το αγαπώ! Είμαι ερωτευμένος με την έρευνα και ειδικά με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ…» και μου απαντά με χαμόγελο και ισχυρή αυτοπεποίθηση.
«Κι εγώ στο αστυνομικό και το  θέλω και μ’ αρέσει πολύ ! Με εξιτάρει αλλά ναι θα ήθελα να πετύχω !»
Και πέτυχες καλή μου Ηρώ !
Άφησες ισχυρό αποτύπωμα! Ισχυρότατο! Καταξιωμένοι συνάδελφοί σου θα τα πουν στο κατευόδιο…
Τα ρεπορτάζ και οι έρευνες σου Ηρώ, ομολογουμένως σε ένα πολύ δύσκολο και ευαίσθητο  χώρο έχουν την προσωπική σου σφραγίδα!  Αρκετά μεγάλες και γνωστές υποθέσεις που συγκλόνισαν το πανελλήνιο έβγαιναν χωρίς έπαρση ! Χωρίς αλαζονεία! Χωρίς οίηση ! Ήσουν πάντα συνεσταλμένη ! Δεν διαγωνιζόσουν ! Δεν καπέλωνες ! Αρκετές φορές υποχωρούσες κι ας είχες δίκιο ! Το ίδιο πολύ καλά έχουν να πουν και αρκετοί αστυνομικοί αλλά και άνθρωποι που είχαν σχέση με το ρεπορτάζ ! Με την Ηρώ μακριά από την δημόσια κοινωνική και συναδελφική κοινότητα κρατήσαμε επαφές ! Πάντα φιλικές ! Την χρειάστηκα αρκετές φορές και ήταν πάντα εκεί. « Δώσε λίγο να το ψάξω και θα σε πάρω» και όντως μετά από δύο τρεις ημέρες θα έπαιρνε.
Αλλά και κάποιες άλλες φορές εκεί που νόμιζες ότι ξεχάστηκε μετά από ημέρες έπαιρνε τηλέφωνο «δεν σε ξέχασα αλλά ήθελα να είμαι 100% σίγουρη».
Η Ηρώ αν και δεν το έδειξε σχεδόν ποτέ απέφευγε να μιλάει για πνευματικά ζητήματα ή πολύ περισσότερο υπαρξιακά ζητήματα κι όμως εκείνο το διάστημα όσες φορές βρεθήκαμε εκτός δουλειάς για καφέ ή για ανταλλαγή πληροφορίες δεν έκρυψε , σε μένα τουλάχιστον , τις μεγάλες ανησυχίες της.. Αρκετές φορές αναρωτιόταν για τον Θεό… Για την Πίστη… για τα προσωπικά της ποτέ δεν μιλούσε – σε μένα τουλάχιστον δεν το έκανε – όμως αυτό το διάστημα που είμασταν κάτω από την ίδια στέγη στον ΣΚΑΪ (τονίζω τον παλιό καλό ΣΚΑΪ ) η Ηρώ ρωτούσε …
Είχε πνευματικές ανησυχίες και ας μη το δείχνε σχεδόν ποτέ…! Ήθελε να δείχνει δυνατή! Και ήταν! Αποτελεσματική! Και ήταν! Μάθαινα από κοινούς φίλους ελάχιστα… αλλά προσφάτως όταν από κάπου έμαθε πως επέστρεψα είχε ζητήσει να μάθει το κινητό μου…
Δεν πρόλαβε να με πάρει .. Η Ηρώ Καριοφύλλη ήταν ένα σπάνιο πλάσμα! Ήταν Άνθρωπος κανονικός! Με ισχυρά συναισθήματα που δεν άφηνε να εκδηλωθούν… Θα μπορούσα να καταθέσω ένα ακόμα περιστατικό που δείχνει την ανθρωπιά και το βάθος που είχε αλλά δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το εξιστορήσω όπως πρέπει ανεπηρέαστος… Πάντως όποτε χρειάστηκε για διάφορους λόγους να μαζέψουμε χρήματα για κάποιο σκοπό είτε για να στηρίξουμε συνάδελφο ή για άλλη περίπτωση η Ηρώ με διάκριση και πολύ λεπτότητα ήταν εκεί και το πρώτο που έλεγε και αυτό με συνέπαιρνε και με καθήλωνε έλεγε «Πάρε αυτά… αλλά σε παρακαλώ πολύ μη βάλεις πουθενά το όνομα μου…, βάλε κάτι άλλο… μη δω πουθενά το όνομα μου» εννοούσε στις λίστες με τα ονόματα όσων κάθε φορά κάτι συνεισέφεραν… Το βίωσα…
Το καταθέτω… Της το αναγνωρίζω ..!
Τουλάχιστον στο διάστημα που ήμασταν μαζί, τουλάχιστον στον ΣΚΑΪ , γιατί συνυπήρξαμε και σε άλλα μαγαζιά, αυτή η συμπεριφορά και η διακριτικότητα της έδειχνε το μεγαλείο της ψυχής της ! Έδειχνε τον Άνθρωπο. (κατά το Άνω Θρώσκω ) ..
Καλό ταξίδι Ηρώ μου… Καλό Ταξίδι…
Άγγελοι και Αρχάγγελοι θα σε αναμένουν! Θα τα πούμε σύντομα…
Εκεί θα βρεθούμε στο τέλος της διαδρομής όλοι μας…
Καλή αντάμωση καλή μου Ηρώ…
Εκεί θα βρεις όλες τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής που είχες. Εκεί το Φως θα φωτίσει την αιωνιότητα σου.
Ει ο Θεός μεθ ημών ουδείς καθ ημών ! Ηρώ ! Καλό ταξίδι !!
Υστερόγραφο: Ζητώ συγνώμη που δεν σε άφησα να με πλησιάσεις… τότε… ζητώ συγνώμη που δεν σε πλησίασα και ας μου έδωσες την ευκαιρία πολλές φορές… Ζητώ συγγνώμη!! Ηρώ !