Γ. Γεροκώστας: Η λίμνη της… Πάρλας
ΑΡΘΡΟ του Γιάννη Γεροκώστα
Παγκόσμια ημέρα νερού σήμερα και τα πάσης μορφής Μ.Μ.Ε θα κατακλειστούν από επίδοξους φυσιολάτρες να μας μιλούν για το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής, το νερό. Σε τοπικό δε επίπεδο ιδιαιτέρως για το μεγάλο έργο της λίμνης Κάρλας το οποίο διαρκεί αισίως… μόλις 53 χρόνια!!!Και έχει ο Θεός , όπως επίσης και έχει ο δημόσιος καρβανάς. Πολιτικά λαμόγια με φυσιολατρικά…συμφέροντα, μόνιμοι νταβατζήδες του δημοσίου , υπερευαίσθητοι της φύσεως, μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων με το αζημίωτο ασφαλώς, (έχουν φάει τον αγλέορα από τον δημόσιο καρβανά), επιστήμονες με γελοίες επιστημονικές αναλύσεις για την εκτεταμένη και θανατηφόρα ρύπανση της λίμνης, και πλείστοι άλλοι σε ένα δημόσιο διαγωνισμό υποκρισίας και φαρισαϊσμού .
Μισό αιώνα και πλέον το έργο παραμένει ατελείωτο, όπως ατελείωτα είναι και τα τεράστια κονδύλια που απομυζούν οι μόνιμοι οικότροφοι του δημοσίου.
Σήμερα λοιπόν επί της ουσίας τελούμε το 53ο μνημόσυνο από τον θάνατο της πολυαγαπημένης μας λίμνης Κάρλας, το όνειρο λοιπόν για ανασύσταση της πρώην λίμνης Κάρλας για τους κάτοικους των παρακαρλίων περιοχών, ξεκινά αμέσως σχεδόν μετά την αποξήρανση της (1962) και τούτο γιατί οι στόχοι αυτής της ενέργειας απέτυχαν παταγωδώς. Τα προβλήματα δε που προέκυψαν ήταν πολλαπλά και πολυποίκιλα με σοβαρότατες επιπτώσεις σε κοινωνικό-οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο ευτελίζοντας έτσι στην πράξη την αξιοπιστία των μακροχρόνιων μελετών. Μπορεί αυτό το όνειρο μετά από 53 χρόνια να μην έχει εκπληρωθεί και κάποιοι από τους πρώην ψαράδες να χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου μαζί με τα αγαπημένα τους ψαροπούλια..πετώντας στον ουρανό με το όνειρο τους, μπορεί να μην έχει μπει σταγόνα καθαρού νερού στην μελλοντική «μίνι» λίμνη, αλλά όμως πλημύρισε από υποσχέσεις και υπερχείλισε από ΘΑ..με πρόσφατο του περιφερειάρχη ότι οσονούπω τελειώνουμε και ΘΑ μπει νερό στην λίμνη Κάρλα.
Δεν προβλήθηκε κάποια αξιόλογη αμφισβήτηση ούτε από εκείνους που δεν μασούν πολιτικό σανό, γιατί δεκαετίες τώρα έχουμε εμπεδώσει και το βρίσκουμε μάλιστα φυσιολογικό, έτσι μας το διδάσκει άλλωστε η νεοελληνική πολιτική πρακτική, ότι τα μεγάλα έργα συνοδεύονται από μεγάλα λόγια και μεγάλες χρονικές αποκλίσεις πακέτο, με μεγάλες χρηματοδοτικές αποκλίσεις(βασική τροφή των δημοσιοκούνουπων) καθώς επίσης από αμελέτητες, μελέτες που στην πράξη δημιουργούν πλείστα κοινωνικά, περιβαλλοντικά και άλλα ακόμη προβλήματα. Ελπίζουμε και ευχόμαστε έστω και συμπτωματικά αυτή τη φορά η τακτική που ακολουθείται για την ανασύσταση της λίμνης Κάρλας να μη δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από εκείνα που προέκυψαν μετά την αποξήρανση της και //έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης//.
Ενδείξεις όμως όπως η έλλειψη μελετών για την οδοποιία με άμεσο κίνδυνο πλημμυρισμού τμημάτων του οδικού δικτύου, η πλήρης απραξία στα παράλληλα έργα ανάδειξης του περιβάλλοντος, προστίθενται και ενισχύουν την σύγχυση που πλανάται σε ότι αφορά το βασικό στόχο της ανασύστασης της λίμνης.(Επαναφορά του περιβάλλοντος στην αρχική του κατάσταση, ύδρευση του πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου, άρδευση κ.α). Ιδιαίτερα δε η καθυστέρηση αποζημίωσης των απαλλοτριωμένων εκτάσεων, μυρίζει έλλειψη αξιόπιστης κοινωνικό-οικονομικής μελέτης κάτι που έγινε και κατά την αποξήρανση, με συνέπεια την δημιουργία σοβαρότατων κοινωνικών προβλημάτων που συνοδεύουν τους κάτοικους μέχρι και σήμερα. Όλα αυτά λοιπόν δημιουργούν μια αγχώδη αβεβαιότητα με διαφαινόμενο κίνδυνο ότι θα συνεχιστούν τα βάσανα των κατοίκων, με αλλαγή προέλευσης 53 χρόνια μετά την αποξήρανση της λίμνης (1962-2015).
Οι κάτοικοι των παρακαρλίων περιοχών εκτός από την εκδικητική μανία της φύσεως λόγω βιασμούτης από της χαζομάρες των ειδικών (αλλαγή κλίματος, ξηρασία και παγετοί, εδαφικά ρήγματα, λειψυδρία, υφαλμύρωσηκ.α) βιώνουν με τον πιο προκλητικό τρόπο το δίκαιο του ισχυρότερου (ζούγκλα) και την κρατική κοινωνική αναλγησία. Ενώ λοιπόν το κράτος υποκριτικά βάπτισε τους κατοίκους ως δικαιούχους-ακτήμονες και τους γέμισε με υποσχέσεις για αποζημίωση η οικονομική ενίσχυση, κοινωνική αποκατάσταση με παραχώρηση των εκτάσεων κατά κυριότητα όπως άλλωστε όφειλε και όχι με εκμίσθωση, δεν έπραξε απολύτως τίποτα αφήνοντας τους να τρέχουν μέχρι σήμερα στα δικαστήρια! Παραβιάζοντας ακόμη και τους νόμους(ΚΑΓ1941=Κώδικας Αποστραγγιζομένων Γαιών) ψηφίζοντας αλλεπάληλανομοθετήματα όπου το ένα αναιρούσε το άλλο, οδήγησε τους κατοίκους χρόνια πίσω σε ένα καθεστώς όμοιο με εκείνο μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881)!
Αναγκάζοντας έτσι σε ένα μικρό Κιλελέρ (Ιούνιος 1974) και στη συνέχεια (1983) να οδηγηθούν απάνθρωπα ως κατηγορούμενοι στα δικαστήρια .
Παράλληλη επίδειξη ισχύος είχαμε και από τους φίλους των πολιτικών, οικονομικά ισχυρούς σουλατσαδόρους οι οποίοι έχοντας πολική κάλυψη, χωρίς να είναι κατά κύριο επάγγελμα γεωργοί, χωρίς να είναι μόνιμοι κάτοικοι παρακαρλίων περιοχών με συμβόλαια μαϊμού από την εποχή της τουρκοκρατίας, καταπάτησαν εδάφη που αποκαλύφθηκαν από την αποξήρανση της λίμνης και δημιούργησαν νέα τσιφλίκια. Όλοι αυτοί… ουδεμία ομοιότητα έχουν με τους πολιτικούς των οποίων η υφαλοκρηπίδα των κτημάτων τους εκτείνεται από Μέτσοβο ή Τρίκαλα μέχρι την λίμνη Κάρλα!!!
Το πλέον αξιοσημείωτο όμως που θα πρέπει να αποτελέσει διδακτικό ιδεολογικό-πολιτικό, υλικό, ιδιαίτερα για τους νέους είναι το γεγονός ότι το δίκαιο του ισχυρότερου που εφάρμοσε και εφαρμόζει το κράτος και που είναι βασικό γνώρισμα της ζούγκλας στην ιστορική διαδρομή των 53 χρόνων που αναφερόμαστε παραμένει προκλητικά αλώβητο μέχρι σήμερα. Αν και πέρασε από όλα σχεδόν τα ιδεολογικοπολιτικά εξουσιαστικά κτίσματα.(Δεξιά, κέντρο, Χούντα, Σοσιαλισμό, νεοφιλελευθερισμό, μεταλλαγμένο, νεοταξικό, σοσιαλισμό και τώρα την Αριστερά). Μπορεί λοιπόν να καταπατούνται βάναυσα τα δίκαια των αδυνάτων από τους εκάστοτε ποικιλόμορφους εξουσιαστές και τα όνειρα τους για κοινωνικήδικαιοσύνη να παραμένουν άδεια, μπορεί τα μεγάλα έργα να ξεκινούν υποκριτικά για τον άνθρωπο, αλλά πέρα από τον άνθρωπο και να αποτελούν μαρμιτοφωλιά για τα οικότροφαδημοσιοκούνουπα, μπορεί η λίμνη Κάρλας να παραμένει άδεια, ακόμη χωρίς καθαρό νερό, η πολιτική λίμνη όμως… της Πάρλας θα παραμένει πάντα γιομάτη από ΘΑ… ΘΑ!