Δήλωση συμπαράστασης του Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου στον αγώνα των εργαζομένων στους ΟΤΑ Μαγνησίας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανακοίνωση του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:
Ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ, τάσσεται υπέρ της απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου Εργαζομένων στους ΟΤΑ Ν. Μαγνησίας, να αγωνιστούν για την κατάργηση των διατάξεων του Ν. 4250/2014 που αφορούν στη συγκριτική αξιολόγηση καλώντας τους Δημάρχους να δεσμευτούν ότι δεν θα προβούν στον καταμερισμό της ποσόστωσης, που θα οδηγήσει σε απόλυση υποχρεωτικά το 15% του προσωπικού των Δήμων.
«Η συγκριτική αξιολόγηση σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τον στόχο της εξυγίανσης των παρεχόμενων υπηρεσιών, αφού βασικός σκοπός ενός αξιόπιστου συστήματος δεν είναι ο εντοπισμός του λιγότερο παραγωγικού υπαλλήλου, αλλά η παρακίνηση όλων των υπαλλήλων, μέσω της επιμόρφωσης, που θα οδηγήσει σε αύξηση παραγωγικότητας. Δεν υπάρχει, όμως, καμία πρόβλεψη για επιμόρφωση. Η αυθαίρετη οριοθέτηση του ποσοστού 15% των υπαλλήλων, που θα πρέπει υποχρεωτικά να κριθούν ως ανεπαρκείς, υποκρύπτει μια οριζόντια ρύθμιση όχι για τη βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου έργου, όπως θα έπρεπε, αλλά για τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, που μεθοδεύεται διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο εξαντλητικού ανταγωνισμού μεταξύ των υπαλλήλων.
Δεν διαφωνούμε πως η αξιολόγηση είναι αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Όμως, μια σοβαρή αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού προϋποθέτει την τήρηση της στοχοθεσίας, δηλαδή το να τίθενται στόχοι ανά οργανική μονάδα και αντικείμενο και να αξιολογούνται οι υπάλληλοι σύμφωνα με την επίτευξη αυτών των συγκεκριμένων στόχων. Σήμερα όμως, υπάρχει απουσία στοχοθεσίας σε επίπεδο διεύθυνσης, τμήματος, υπαλλήλου, αφού ο ν. 3230/2004 για τη διοίκηση μέσω στόχων δεν έγινε ποτέ υποχρεωτικός και επαφίεται κυρίως στη διακριτική ευχέρεια των υπηρεσιών μέχρι τώρα αν θα την εφαρμόσουν. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί η απόδοση των υπαλλήλων σε σχέση με τους υπηρεσιακούς στόχους, τη στιγμή που δεν εφαρμόζεται η προβλεπόμενη από το νόμο αξιολόγηση των δομών σε όλους τους οργανισμούς και τα νομικά πρόσωπα, και δεν έχουν καθοριστεί οι προβλεπόμενοι στόχοι.»