Διαθεσιμότητα και η θεωρία του μικρότερου κακού

ΑΡΘΡΟ του Γιάννη Χατζηγιάννη, εργαζόμενου στο ΙΚΑ Βόλου

Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 30/3 κατ΄ επιταγή των μνημονιακών υποχρεώσεων της χρεοκοπημένης χώρας περιλαμβάνει και διατάξεις μιας νέας κινητικότητας που αφορά δήμους, ασφαλιστικά ταμεία και προσωπικό νοσοκομείων.

Όπως ενημερώνει με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία μας (ΠΟΣΕ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ) 90 εργαζόμενοι των παροχών θα μετακινηθούν στον ΕΟΠΥΥ, ενώ 51 εργαζόμενοι της διεύθυνσης τεχνικής στέγασης που είχαν μεταταχθεί από τον ΟΑΕΔ, ειδικότητας πολιτικών μηχανικών και είχαν προέλθει από το λουκέτο του ΟΕΚ μεταφέρονται στο νέο φορέα ΠΕΔΥ. Επιπρόσθετα μετακινούνται προς το ΙΚΑ 240 εργαζόμενοι από τον ασφαλιστικό φορέα του δημοσίου ΟΠΑΔ καθώς στον τελευταίο μπαίνει λουκέτο. Όλοι οι εργαζόμενοι τίθενται σε διαθεσιμότητα ενός μήνα με το 75% του μισθού τους. Η επανατοποθέτησή τους γίνεται στους φορείς υποδοχής εφόσον υφίστανται οργανικές θέσεις ή σε θέσεις που θα δημιουργηθούν σε περιφερειακό επίπεδο.

Η ΠΟΣΕ μας διαβεβαιώνει ότι πάλεψε να εξαιρεθεί το ΙΚΑ από τη β’ φάση της κινητικότητας και ότι οι προσπάθειές της έχουν καρποφορήσει καθώς το σύνολο των υπαλλήλων που φεύγουν πρόκειται να απορροφηθούν μετά τη λήξη της διαθεσιμότητας, ενώ το ΙΚΑ τελικά, κάνοντας την προσθαφαίρεση της κινητικότητας, ενισχύεται. Μάλιστα, η ανακοίνωση της ΠΟΣΕ αναφέρει ότι αρχικά προγραμματιζόταν από τους 1000 εργαζόμενους της β’ φάσης διαθεσιμότητας που αφορούσε τα ασφαλιστικά ταμεία, οι 550 θα προέρχονταν από το τη δεξαμενή του ΙΚΑ. Η σχετικά ανακοίνωση υποστηρίζει ότι κατόπιν των δικών της ενεργειών (και της προφανούς κατανόησης των μνημονιακών υπουργών), η συγκεκριμένη κατάσταση για τους εργαζόμενους του ΙΚΑ είναι «το μικρότερο κακό».

Το ΙΚΑ έχει χάσει περίπου το μισό του δυναμικό (περίπου 4.000 υπαλλήλους από το 2010) από τη πρόωρη ή μη συνταξιοδότηση υπαλλήλων που δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ εξαιτίας του παγώματος όλων των προσλήψεων, 400 εργαζόμενους της προκήρυξης 9Κ που απολύθηκαν το 2013 με δικαστική απόφαση (στη θέση τους προσλαμβάνονται οι επιτυχόντες της 8Κ αλλά η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί) και 180 υπαλλήλους που μπήκαν σε διαθεσιμότητα το Σεπτέμβριο του 2013, η οποία λήγει το Μάιο φέτος. Στο ΙΚΑ (όπως και σε άλλους φορείς του δημοσίου) εργάζονται επιπλέον 1000 εργαζόμενοι (που δεν λογίζονται ούτε στο δυναμικό του ΙΚΑ αλλά και ούτε στο δυναμικό των σωματείων μας) με προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και συμβάσεις 5 μηνών μέσω προγραμμάτων του ΕΣΠΑ για την ανακύκλωση της ανεργίας των νέων, αποτελώντας περίπου το 20% επί του συνόλου του μόνιμου προσωπικού. Το ενιαίο μισθολόγιο, η κατάργηση δώρων και επιδομάτων, η αύξηση του ωραρίου κατά μισή ώρα, η κατάργηση των μηχανογραφικών αδειών και η εκτεταμένη φοροχαρατσοληστεία έχουν οδηγήσει σε μειώσεις του εισοδήματος των εργαζομένων έως και 50%.

Η διοίκηση της Ομοσπονδίας μας συμμετείχε (και δε θυμόμαστε να διαφώνησε ποτέ) στην εκπόνηση του επιχειρησιακού προγράμματος 2012 που οδηγεί το ΙΚΑ στο να μετατραπεί σε ενιαίο φορέα συντάξεων. Έτσι μπήκε λουκέτο σε δεκάδες καταστήματα και παραρτήματα σε όλη τη χώρα.

Εφόσον το επιχειρησιακό πρόγραμμα τηρηθεί, εκτός από τη μεταφορά των παροχών σε είδος στον ΕΟΠΥΥ, ακολουθεί το μητρώο κι αργότερα τα έσοδα, άγνωστο ακόμα που. Καθώς το επιχειρησιακό πρόγραμμα 2012 φτιάχτηκε με συναίνεση των συνδικαλιστών μας κάτω από τις συνήθεις «επείγουσες συνθήκες» (για τη συμβολή του ΙΚΑ στη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας) δεν καταγγέλθηκε ποτέ και κανένα πρωτοβάθμιο όργανο της ομοσπονδίας δεν διαμαρτυρήθηκε στο ελάχιστο για το λουκέτο των καταστημάτων ανά τη χώρα. Εκπρόσωποι της ΠΟΣΕ συμμετέχουν στις διαδικασίες του νέου οργανογράμματος αλλά οι εργαζόμενοι στη βάση δεν γνωρίζουν τίποτα γι αυτό. Το μαθαίνουν μέσω των διαθεσιμοτήτων και των δημοσιευμένων νομοσχεδίων. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι έπεται νέος αριθμός εργαζομένων του ΙΚΑ για διαθεσιμότητα.

Η απόλυτα συμβιβαστική και ηττοπαθής πολιτική της εξαίρεσης της ΠΟΣΕ διασπά το αναγκαίο μέτωπο των εργαζομένων που πρέπει να συγκροτηθεί για να αντιμετωπιστεί η κοινωνική καταστροφή. Όσο για τη νέα θεωρία του μικρότερου κακού, κάθε εργαζόμενος αντιλαμβάνεται ότι οδηγεί άμεσα στο χειρότερο.

Τέλος, στο πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε διάταξη που προβλέπει την αποζημίωση δημοσίων υπαλλήλων που απολύονται καθώς και σχετικό επίδομα ανεργίας. Τι να πούμε γι αυτό; Ευτυχώς;