Εισήγηση της ΔΑΣ – ΟΤΑ στη σύσκεψη του ΕΚΒ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την σχετική εισήγηση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Οι λόγοι δημιουργίας του Κλαδικού Συνδικάτου

Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης

Τα τελευταία χρόνια στην Τοπική Διοίκηση σημειώνονται σοβαρές αλλαγές. Η αλήθεια είναι ότι οι προσαρμογές αυτές (θεσμικές διοικητικές – οικονομικές, κλπ.) αποτελούν τμήμα των συνολικών αλλαγών που σημειώνονται στο αστικό κράτος, αφού η Τ.Δ αποτελεί κρίκο του ενιαίου διοικητικού συστήματος με στόχο να το φέρουν στο ύψος των σημερινών αναγκών και απαιτήσεων του κεφαλαίου. Τα τελευταία χρόνια, τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι συγκυβερνήσεις και η Ε.Ε, της αναθέτουν όλο και πιο αποφασιστικό ρόλο στις ιδιωτικοποιήσεις, στην γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, στην ιδεολογική πολιτική χειραγώγησης, την καταστολή, στο χτύπημα του κοινωνικού χαρακτήρα της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης. Οι Δήμαρχοι συμφωνούν και υλοποιούν τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ των ιδιωτικοποιήσεων και των απολύσεων, την επιχειρηματική δράση. Συμφωνούν με τις διαρθρωτικές αλλαγές. Η ανάπτυξη που ζητάνε είναι αυτή που θα έχει ένα μικρό κράτος (κεντρική και τοπική διοίκηση), τα «φιλέτα» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και εργαζόμενους με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα, μισοεργαζόμενους, μισοάνεργους.

Στόχος ήταν και παραμένει η εξασφάλιση φτηνού και ανασφάλιστου εργατικού δυναμικού στους επιχειρηματίες.

Συγκαλύπτεται σκόπιμα ο ρόλος των δημοτικών αρχών, που είναι πρωτεργάτες στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, στο χτύπημα της σταθερής δουλειάς και των ΣΣΕ, παλιότερα με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, μετά με τις συμβάσεις έργου, τώρα με τις ΜΚΟ. Κι όσο δεν αναπτύσσουμε την δικιά μας δράση, αλλά και την ταξική αλληλεγγύη μέσα από τα σωματεία, το εργατικό κίνημα και τις λαϊκές επιτροπές αυτοί θα «αλωνίζουν».
Όλες οι νέες μορφές εργασίας και συνεργασίας με τους επιχειρηματικούς ομίλους ξεκινάνε από τους ΟΤΑ. Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών αρμοδιοτήτων προχωράνε με γρήγορους ρυθμούς.

Η αναμόρφωση των κοινωνικών υπηρεσιών που προχωράει θα αλλάξει όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα. ΜΚΟ και Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις ήδη κυριαρχούν, μαζί με την καθαρά ανταποδοτική λειτουργία αθλητικών και πολιτιστικών οργανισμών (ήδη έχουν ξεκινήσει συμβάσεις έργου που οι εργαζόμενοι πληρώνονται με το κομμάτι, «έναντι αντιτίμου από τους ωφελούμενους. Προχωρούν και βαθαίνουν τα μέτρα χειραγώγησης, ενσωμάτωσης και ελέγχου των εργαζομένων. Η υποχρηματοδότηση των ΟΤΑ, σε συνδυασμό με την απαγόρευση των προσλήψεων ΥΕ και ΔΕ εργαζομένων μέχρι το 2016, οδηγεί σε υποβάθμιση των υπηρεσιών, κοινωνικών και άλλων υπηρεσιών, άρα και στην απαξίωσή τους και στο πιο εύκολο πέρασμα στην ιδιωτικοποίηση.. Με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση επισπεύδονται μέτρα που θα παίρνονταν έτσι κι αλλιώς. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ισχύουν εδώ και χρόνια.

Με την καπιταλιστική κρίση οι Δήμαρχοι θέλουν και ζητάνε να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, προβάλλοντας ως εγγυήσεις τις προσαρμογές που έχουν κάνει και διαφημίζοντας τον σημαντικό ρόλο, που παίζουν για την «κοινωνική συνοχή», για να κρατάνε δηλ. τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα χειραγωγημένα και υποτακτικά, να μην διεκδικούν ούτε τα δικαιώματά τους, ούτε βέβαια τον πλούτο που παράγουν.

Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Στην ίδια γραμμή πλεύσης και ο εργοδοτικός κυβερνητικός συμδικαλισμός. Το πώς λειτουργεί η ΠΟΕ-ΟΤΑ αλλά και το προεδρείο του Συλλόγου μας(ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), ( αλλά και οι άλλες αριστερίστικες συσπειρώσεις που έκαναν την εμφάνιση τους και στις γενικές συνελεύσεις μας (ανταρσυα- Ξηρομερίτης –Χατσιγιάννης Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών) προδοτικά και υπονομευτικά προς τους εργαζόμενους είναι σε όλους γνωστό. Αρκεί μόνον να θυμηθούμε τι έκανε στις τελευταίες κινητοποιήσεις. ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός που πλειοψηφεί στον κλάδο, με τυχοδιωκτικές αποφάσεις απεργιών, στάσεων εργασίας και καταλήψεων για ενάμιση μήνα, με ποσοστά που κυμάνθηκαν από 0 έως 80 %, προχωρούσε χωρίς ουσιαστική αντιπαράθεση στην αντεργατική πολιτική και την στρατηγική του κεφαλαίου, αναδείκνυε ως συμμάχους του, τις Δημοτικές Αρχές κι όχι την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Προχωρούσαν σε κινητοποιήσεις που δεν απαιτούσαν μαζική συμμετοχή όπως το κλείσιμο των χωματερών, μηχανοκίνητες πορείες, (χωρίς στάση εργασίας ή απεργία πρωινές ώρες).

Αξιοποιούσαν τους μηχανισμούς των δημάρχων και έκαναν μέτωπο μαζί τους, συγκάλυπταν το ρόλο των Δημοτικών Αρχών. Ζητούσαν από τους δημάρχους να κλείσουν αυτοί τους δήμους, να οργανώσουν δηλ. αυτοί τον αγώνα ή να συντηρούν την κινητοποίηση.

Οι παρατάξεις της ΠΟΕ ΟΤΑ, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΑΚΙΣ (ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ) παρά τις μεταξύ τους διαφορές, σε αγαστή συνεργασία, υπονόμευσαν τις μαζικές διαδικασίες (Γενικές Συνελεύσεις) και τη μαζική συμμετοχή. Ταυτόχρονα οι ίδιες δυνάμεις στην ΑΔΕΔΥ αξιοποιούσαν και πρόβαλαν τις πολλές (αριθμητικά) κινητοποιήσεις της ΠΟΕ ΟΤΑ για να συγκαλύψουν την απαξίωση της ΑΔΕΔΥ.

Η ΠΟΕ –ΟΤΑ απομόνωνε αιτήματα, όπως όχι στις απολύσεις, όχι στα ΣΔΙΤ και δεν αναδείκνυε τις συνολικές αναδιαρθρώσεις και που αυτές στοχεύουν. Λέγανε ένα ξερό ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, χωρίς να αναδεικνύουν ποιοι ευθύνονται για αυτές και γιατί γίνονται.
Δεν αμφισβητεί το ρόλο της Τοπικής Διοίκησης, ούτε διαφωνεί με το ρόλο του αστικού κράτους, τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης αγοράς.

Θεωρεί, όπως και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ ότι η Ελληνική κυβέρνηση είναι «υποταγμένη» στην τρόικα και τους δανειστές, ότι έχουμε «κατοχή» κλπ και όχι ότι εφαρμόζει πιστά την πολιτική της για έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Μιλάει για αδιέξοδη πολιτική και όχι για ταξική πολιτική, που δίνει διέξοδο στην κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, εξαθλιώνοντας τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Στους περισσότερους δήμους πίσω από τα ψηλά ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες κρυβόταν μια χρόνια συμφωνία των σωματείων με τις δημοτικές αρχές για μη παρακράτηση του μεροκάματου, όπως και η ανοχή των δημάρχων στο φαινόμενο να χτυπάνε κάρτες οι εργαζόμενοι και να φεύγουν για τις συγκεντρώσεις κλπ.

Τα εκφυλιστικά φαινόμενα σε κάποιους δήμους ήταν γενικευμένα, όπως Αθήνα, Πειραιά, και μόνον εκεί που το ΚΚΕ ήταν μπροστά με το ΠΑΜΕ, σε ελάχιστους δήμους οι καταλήψεις ήταν απεργιακές (όπως Βόλο, Λάρισα, Θεσσαλονίκη….). Η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ έπαιξε και παίζει το πολιτικό παιχνίδι φθοράς της κυβέρνησης αλλά όχι της πολιτικής της κυβέρνησης, δουλεύει για την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αν και μιλάει σε υψηλούς τόνους προβάλει και προωθεί στους εργαζόμενους τη γραμμή της καλής διαχείρισης του καπιταλισμού, των λύσεων εντός της Ε.Ε.

Γίνονται διεργασίες για την «αναμόρφωση» και του συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο και πιο ειδικά στο επίπεδο της ΠΟΕ-ΟΤΑ με προσπάθεια των δυνάμεων του οπορτουνισμού να «συνευρεθούν αγωνιστικά» με τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ. Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ουσία, στο Σύλλογο μας, το προεδρείο εκφράζεται ως ενιαία παράταξη.

Οι τάσεις αυτές δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθούν στο κίνημα και στην οργάνωση της πάλης.

Όπως δεν μπορούν να υποτιμηθούν αντιλήψεις όπως «Έξω τα Κόμματα – Έξω η συντεχνία των συνδικαλιστών» που κάνουν την εμφάνιση τους και θα δουλεύονται από φανερούς και υπόγειους μηχανισμούς.

Οι κινητοποιήσεις που έγιναν ήταν έκφραση και αποτέλεσμα της όξυνσης των προβλημάτων με αιχμή το δικαίωμα στη δουλειά. Έγιναν απεργίες με μοναδικό ουσιαστικά αίτημα “να μην περάσουν οι διαθεσιμότητες – απολύσεις”. Κι ενώ η ΠΟΕ-ΟΤΑ έπρεπε να διευρύνει το περιεχόμενο πάλης την κοινή δράση με τους άλλους κλάδους, αλλά και τη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, επέμεινε στην οργάνωση των αγώνων γύρω από ένα αίτημα (απολύσεις) και με απεργία διαρκείας.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά επέλεξε συμμαχία και κοινό μέτωπο με τους Δημάρχους εγκλωβίζοντας έναν κόσμο σε λάθος δρόμο.

Η γραμμή αυτή των δυνάμεων της ΠΟΕ – ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΣΚ-ΑΚΙΣ) συνέβαλε ώστε να ανακοπεί η δυναμική των αγώνων, αποδυνάμωσε την προοπτική της κλιμάκωσης. Επιπλέον, διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα συμμετοχής εργαζομένων στην οργάνωση κι εξέλιξη των αγώνων και φαινόμενα εκφυλισμού. Στην ίδια γραμμή και το προεδρείο του Συλλόγου μας σε αγαστή συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή Βόλου (υπονόμευσαν και υπονομεύουν τις γενικές συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις, στήριζαν και στηρίζουν τον αυταρχισμό και την καταστολή της Δημοτικής Αρχής Βόλου( ενδεικτικά αναφέρουμε τον απεργοσπαστικό μηχανισμό και την παρέμβαση της Αστυνομίας στην αρχή των κινητοποιήσεων την αναφορά, την εισαγγελική παρέμβαση, τη συμδικαλιστική-πολιτική δίωξη Τσαλούχα –τα ειδικά παρουσιολόγια του Δημάρχου με απειλή για εισαγγελική παρέμβαση στο Διευθυντή Οικονομικών και τον Προϊστάμενο Μισθοδοσίας, τη συμπεριφορά τους απέναντι στους πενταμηνίτες που κινητοποιήθηκαν και τόσα άλλα )

Είναι ανάγκη να αναμετρηθούμε μαζί τους, παλικαρίσια, ανοιχτά, να μην υποστείλουμε την αντιπαράθεση με τον παλιό και τον νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, τον συνδικαλισμό που φωλιάζει στην αγκαλιά του κράτους, των Δημάρχων και σήμερα αποκαλύπτεται πιο κραυγαλέα από ποτέ! Σήμερα που αποκαλύπτεται η δικτατορία του κεφαλαίου. Γι όλους αυτούς τους λόγους είναι αναγκαιότητα η δημιουργία του κλαδικού συνδικάτου.

Οι αριθμοί
Οι εργαζόμενοι στην Τ.Δ (όλων των βαθμών) με έναν κατά προσέγγιση υπολογισμό ξεπερνούν πανελλαδικά τις 135.000(.με υπολογισμούς του 2009 πριν Καλλικράτη). Στη Θεσσαλία υπολογίζονται σε 9.500. Στους Δήμους και στις Δημοτικές Επιχειρήσεις, πανελλαδικά απασχολούνται 55.000 μόνιμοι και αορίστου χρόνου και περίπου 40-45.000 συμβασιούχοι. Στις πρώην Νομαρχίες, ήταν περίπου είναι 16.000 περίπου μόνιμοι και 5.000 συμβασιούχοι. Στη Θεσσαλία ήταν 600 περίπου μόνιμοι και 120 περίπου συμβασιούχοι.

Στα ΚΕΠ, εργάζονται 1.800 μόνιμοι και 2.000 συμβασιούχοι. Στα προγράμματα (Βοήθεια στο Σπίτι, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, κλπ), πάνω από 3.500 που είναι υπό απόλυση. .

Ο Χάρτης των εργαζομένων στη Μαγνησία και τα σωματεία

Σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι δουλεύουν με μια πανσπερμία ελαστικών μορφών εργασίας, μη μόνιμης απασχόλησης, με ελάχιστες αποδοχές και ένα σημαντικό κομμάτι είναι ανασφάλιστο. Το τμήμα αυτό των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί, θα ξεπεράσει σε αριθμό κατά πολύ αυτούς που θα εργάζονται με μόνιμη σχέση εργασίας.

Δυσκολεύει η συνδικαλιστική έκφραση και γίνεται κάθε προσπάθεια για να συνεχιστεί η συνδικαλιστική πολυδιάσπαση. Ήδη και από λόγους ανάγκης οργάνωσης αυτών των εργαζομένων και υπακούοντας σε σχεδιασμούς των άλλων πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων, έχουν δημιουργηθεί ή μεθοδεύονται να δημιουργηθούν νέα σωματεία( ΔΕΥΑΜΒ – Βοήθεια στο Σπίτι που ήδη υπάρχουν, αλλά και Σωματείο Δημοτικής Αστυνομίας Μαγνησίας κατά το πρότυπο της Αθήνας που φτιάχτηκε από χρυσαυγίτες, Σωματεία καλλικρατικών Δήμων, όπως Βελεστίνου , Αλμυρού, σωματείο πενταμηνιτών κλπ, που κάθε προς όφελος των εργαζομένων θα λειτουργήσουν.

Στη Μαγνησία συνολικά σήμερα εργάζονται περίπου 3000, με εγγεγραμμένους στο Σύλλογο ΟΤΑ Μαγνησίας τους 17ΟΟ. Πιο συγκεκριμμένα:

Στο Δήμο Βόλου εργάζονται 564 μόνιμοι και 303 αορίστου.
Στο ΝΠΔΔ Βόλου 277 μόνιμου, αορίστου και ορισμένου χρόνου.
Στην ΚΕΚΠΑ Βόλου εργάζονται συνολικά 215, εκ των οποίων οι 60 είναι μόνιμοι και 150 οι αορίστου.
Στις ΔΕΥΑ Μαγνησίας εργάζονται συνολικά 200 εργαζόμενοι αορίστου χρόνου, καθώς και εργαζόμενοι αμεα (τετράχρονες συμβάσεις ) και πενταμηνίτες
Στη ΔΕΥΑΜΒ με το μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, τους 161, συν 8 αμεα, υπάρχουν δύο σύλλογοι, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΕΥΑΜΒ με μέλη 161 εργαζόμενους. .και ο Σύλλογος Εργαζομένων ΔΕΥΑ με 17 μέλη.
Στο πρόγραμμα Βοήθεοα στο σπίτι στη Μαγνησία εργάζονται 70 εργαζόμενοι με 49 μόνον για τον Δήμο Βόλου. Είναι ενταγμένοι στην κεκπα (κοινωφελής επιχείρηση ) , στα προνοιιακά πρόγραμματα (όπως και άλλοι εργαζόμενοι στα κδαπ της κεκπα), τα οποία απευθύνονται σε λίγους με υποβαθμισμένες υπηρεσίες και εργαζομένους με απαράδεκτες εργασιακές σχέσεις. και μέχρι τέλος Μαρτίου, με τη λήξη του προγράμματος απολύονται.
Στην πρώην Νομαρχία(νυν Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας Περιφέρειας Θεσσαλίας εργάζονται περίπου 170 μόνιμοι και αορίστου. , μαζί με Υγειονομικό και Γραφεία Πηλίου.

Οι πενταμηνίτες. σε όλη τη Μαγνησία είναι 1237 συνολικά.

Η δημιουργία ενιαίου κλαδικού συνδικάτου στον Νομό Μαγνησίας

Ξεκινάμε από σήμερα τις διαδικασίες για την ίδρυση ενιαίου κλαδικού συνδικάτου στο Νομό Μαγνησίας Εξασφαλίζουμε ταυτόχρονα όχι μόνο τυπικές (από άποψη καταστατικού) αλλά και ουσιαστικές προϋποθέσεις για τον συντονισμό και την δράση των δυνάμεων μας για επίκαιρα προβλήματα. Στο ενιαίο κλαδικό συνδικάτο θα συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και φορέα (Δήμοι, δημοτικές επιχειρήσεις, «βοήθεια στο σπίτι», ΚΕΠ, , Περιφέρεια). Πρώτη προϋπόθεση είναι οι δυνάμεις που έχουμε σε επίπεδο νομού να λειτουργήσουν συντονισμένα με ενιαίο πρόγραμμα δράσης, με στόχο την συσπείρωση σωματείων, συνδικαλιστών, επιτροπών στο νομό, που θα κινούνται με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και θα έχουν ως άμεση προοπτική την συγκρότηση ενιαίου κλαδικού συνδικάτου.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει κατανοητό είναι η ανάγκη να ορθωθεί ενιαίο μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης στον χώρο της Τ. Δ με μπροστάρηδες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Οι πρωτοβουλίες που θα πάρουμε το επόμενο διάστημα για την ανασυγκρότηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε όλους τους χώρους και κλάδους μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά και στην προσπάθεια μας να ανασυνταχτεί το συνδικαλιστικό κίνημα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση σε ταξική διεκδικητική κατεύθυνση.

Πως απαντάμε στις επιθέσεις περί διάσπασης και στο ερώτημα τι χρειάζεται άλλο ή ακόμη, ένα σωματείο.
Το ενιαίο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ δεν είναι ένα ακόμα σωματείο.

Είναι το ποιοτικό βήμα συσπείρωσης και δράσης, είναι το βασικό στοιχείο στη ανα­γκαία πορεία ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος και στο χώρο της Αυτοδιοίκηση. Εναρμονίζει τη συνδικαλιστική μας οργάνωση με τις αλλαγές στη διοικητική δομή στην Τοπική Διοίκηση, που εφαρμόζονται με το πρόγραμμα «Καλλικράτης», εξασφαλίζοντας ενιαία δράση και αποτελεσματικότητα στην πάλη μας.

Με το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, που θα συνενώνει όλους μας, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, ειδικότητα και χώρο δουλειάς, σε οποιαδήποτε βαθμίδα Τοπικής Διοίκησης και στους Δήμους και στη Περιφέρεια θα αντιμετωπίσουμε πιο οργανωμένα και αποτελεσματικά:

• Την ενιαία επίθεση κεφαλαίου και συγκυβερνήσεων, που στο όνομα της κρίσης αφαιρεί και ισοπεδώνει δικαιώματα μας.
Τις αλλαγές στη δομή της Αυτοδιοίκησης, που την καθιστούν πιο συγκεντρωτι­-
κή και ταυτόχρονα πιο αντιλαϊκή – εχθρική για τους εργαζόμενους και το λαό
συνολικά.

Την πολυδιάσπαση των εργαζομένων, που σκόπιμα συντηρείται από τις συνδι­καλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΟΚ -Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να τους χειραγωγούν καλύτερα και να διατηρούν τα οφίτσιά τους.

Τη γραμμή στήριξης των αντιλαϊκών πολιτικών και κυβερνήσεων, που έχουν χαράξει ομοσπονδίες και σωματεία, σ’ όλους τους βαθμούς Αυτοδιοίκησης, που ελέγχονται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό (ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΠ-ΟΤΑ, ΠΟΕ-ΔΕΥΑ, κ.λπ.), όπως και στο δικό μας σύλλογο από το ξεπουλημένο προεδρείο.

Τη μοιρολατρία, τη συναίνεση και την υποταγή, που οδηγεί στο πιο εύκολο πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής.

Το ενιαίο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ είναι το δικό μας αποκούμπι, η δική μας ασπίδα προστασίας σε μια πολιτική, που γίνεται όλο και πιο αντιλαϊκή και βάρβα­ρη.
Είναι το δικό μας μέσο να παρεμβαίνουμε όταν οι άλλοι έχουν μετατρέψει την ΠΟΕ-ΟΤΑ, τις άλλες ομοσπονδίες της αυτοδιοίκησης και αρκετά σωματεία και συλλόγους, όπως και ο δικός μας σε στηρίγματα και μηχανισμούς δημάρχων, περιφερειαρχών και κυβερνήσεων.
Το καθήκον της δράσης, της αντίστασης σ’ αυτή την πολιτική πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή. Το βάρος αυτό πέφτει σε μας γιατί οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, της ΠΟΕ-ΟΤΑ και όλων των ομοσπον­διών στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και του Συλλόγου μας, ούτε θέλουν, ούτε «μπορούν» να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων.

Δεν είναι λοιπόν, άλλο ένα σωματείο. Είναι αυτό που λέμε «όλοι για έναν κι ένας για όλους».Έχει αποδειχθεί στη πράξη ότι τα προβλήματα είναι κοινά με οριζόντια την επίθεση σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου. Είναι μια μελετημένη πράξη για την ταξική ενότητα των εργαζομένων, όπως διαπιστώνεται καθημερινά και από την λειτουργία, την παρέμβαση και την αποτελεσματικότητα του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής και Λάρισας.
Η πολυδιάσπαση έχει δημιουργήσει προβλήματα. Προβλήματα όχι μόνο εξ’ αιτίας των αντικειμενικών δυσκολιών, αλλά και λαθεμένων αντιλήψεων για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους μας ότι ο αγώνας είναι ενιαίος και δεν κρίνεται με βάση τη σχέση εργασίας:(μόνιμοι, αορίστου, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, πενταμηνίτες ,κλπ)
Να φέρνουμε και το παράδειγμα ότι υπάρχει άρνηση εγγραφής των συμβασιούχων στο Σύλλογο και μεγαλύτερη ακόμα δυσκολία να οργανωθεί η πάλη για τα προβλήματά τους., όπως με τους πενταμηνίτες που δεν τους στήριξαν.

Θέση μας σταθερή και αταλάντευτη είναι όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Στη βάση αυτής της θέσης του δικαιώματος όλων στη δουλειά παλεύουμε για τη μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Η δημιουργία κλαδικού σωματείου δεν σημαίνει ότι θα διαλυθούν αυτά που υπάρχουν σήμερα, ούτε ότι θα διαγραφούμε από αυτά.