Εκδήλωση μνήμης και τιμής στους εκτελεσμένους στο Καζανάκι

“Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης και τιμής στους αγωνιστές του ΔΣΕ, τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν στο Καζανάκι την περίοδο 1947-1949”, σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση, η οποία συνεχίζεται ως εξής:

“Την κεντρική ομιλία έκανε ο Βασίλης Μεταξάς, γραμματέας της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ, ενώ παρουσιάστηκε και ένα μικρό μουσικό αφιέρωμα με κείμενα της εποχής.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία:

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Απόγονοι των τιμημένων αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, των μελών και στελεχών του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν εδώ στο Καζανάκι, την περίοδο 1947-1949.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Στα πλαίσια των ετήσιων εκδηλώσεων μνήμης και τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, που πότισαν με το αίμα τους τα βράχια σε αυτό το μέρος και έγραψαν με τη ζωή τους τις πιο λαμπρές σελίδες ηρωισμού, αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας στην πάλη για «το τέλος κάθε αδικίας» όπως έγραψε ο Μπρεχτ, φέτος τιμάμε ιδιαίτερα τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας που την περίοδο δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, έδιναν τη μάχη μέσα στην πόλη, στις παράνομες κομματικές οργανώσεις του Βόλου και της Νέας Ιωνίας.

Η ηρωική δράση τους, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες, περικυκλωμένοι κυριολεκτικά από τον ταξικό αντίπαλο, το αστικό κράτος, τους μηχανισμούς του -πολιτικούς, στρατιωτικούς, παραστρατιωτικούς, ιδεολογικούς- αποτελεί για εμάς πηγή έμπνευσης, κουράγιου, δύναμης, περηφάνιας αλλά και διδαγμάτων για τη σύγχρονη ταξική πάλη.

Για εμάς η ιστορία των αγώνων του λαού μας, ιδιαίτερα στις πιο κρίσιμες περιόδους – στις καμπές της ταξικής πάλης, που πάντα σφραγίζονται από την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, πρέπει να γίνει κτήμα εργατικής τάξης και ιδίως του πιο πρωτοπόρου τμήματός της. Παρά τις προσπάθειες της αστικής τάξης, διάφορων κονδυλοφόρων της, των οπορτουνιστών νέων και παλιών και τωρινών καραμπινάτων σοσιαλδημοκρατών και παρά την υπεροπλία τους σε μέσα, οικονομικά και τεχνικά, για να διαστρεβλώνουν, να ξαναγράφουν, να θολώνουν την ιστορία, να λένε ότι «όλοι έχουν δίκιο και ο εκτελεστής και ο εκτελεσμένος, εξαρτάται από ποια σκοπιά βλέπει ο καθένας», η αλήθεια, η ιστορική αλήθεια, είναι γραμμένη με το αίμα των αγωνιστών, αίμα που μένει ανεξίτηλο και δε σβήνει εξαιτίας της σημερινής δράσης του ΚΚΕ.

Σύντροφοι και φίλοι,
Θα προσπαθήσουμε μια σύντομη εξιστόρηση της πορείας των κομματικών οργανώσεων του Βόλου και της Ν. Ιωνίας, όσο αυτή μπορεί να γίνει μέσα από μια ομιλία, κυρίως για να ανάψουμε τη σπίθα της παραπέρα μελέτης και γνωριμίας με την τοπική -ας μου επιτραπεί αυτή η έκφραση- ιστορία μας.

Από τις εκλογές στις 31 Μάρτη του 1946, σταδιακά και μέχρι το δημοψήφισμα τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, οι κομματικές οργανώσεις στην πόλη περνάνε ουσιαστικά σε συνθήκες παρανομίας. Πλέον κόβονται οι επαφές με τις άλλες οργανώσεις και η επαφή με την καθοδήγηση του Κόμματος είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι πρώτες συλλήψεις και εκτοπίσεις. Από τον Απρίλη έως το Σεπτέμβρη του 1946 εκτοπίζονται από το Βόλο 59 μέλη του Κόμματος με τον τότε γραμματέα της Περιοχής Θεσσαλίας Αχιλλέα Μπλάνα και συλλαμβάνονται 76. Η πείρα των προηγούμενων χρόνων παράνομης δράσης, τόσο την περίοδο της Κατοχής, όσο και μετά τη δικτατορία του Μεταξά, αποτέλεσε σημαντική παρακαταθήκη που έβαλε φρένο στις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξασφάλιση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα της έκδοσης και διακίνησης της «Αναγέννησης» σε παράνομο τυπογραφείο, στήνοντας από την αρχή όλο το τεχνικό και οργανωτικό μηχανισμό, μετά την καταστροφή των γραφείων της στον Αγ. Νικόλα. Μάλιστα σε έκθεση στα μέσα του 1947 αναφέρεται ότι διακινούνται 500 φύλλα στο Βόλο.

Ασφαλώς η αστική τάξη ακόμα δεν έχει οργανωθεί πλήρως παραμένουν οι δυσκολίες να ανακτήσει την εξουσία της και να συγκροτήσει έναν αποτελεσματικό μηχανισμό για τη διατήρησή της. Το 1947 είναι η χρονιά που -αντιλαμβανόμενη την ανάγκη- προχωρά με πιο γοργά βήματα στην αντιμετώπιση αυτής της δυσκολίας της.

Οι αστοί λοιπόν δεν μένουν μόνο στα «οργανωτικά»-κατασταλτικά μέτρα. Συγκροτούν και τον ιδεολογικό – πολιτικό προπαγανδιστικό μηχανισμό τους με επίκεντρο την εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ» και τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου που αρχίζει και εκπέμπει μέχρι το τέλος του χρόνου. Η ιδεολογική παρέμβαση, με στόχο τα πιο ανώριμα τμήματα του λαού, αξιοποιεί με πολύ έντεχνο τρόπο τα στοιχεία της ανωριμότητας μέχρι και της οπισθοδρόμησης σε αυτά τα τμήματα. Έτσι για παράδειγμα την άνοιξη του 1948 και για αρκετές μέρες, με καθημερινά ρεπορτάζ και αναλύσεις κύρια της εφημερίδας «ΘΑΡΡΟΣ», ο Βόλος ασχολείται με τις …θεϊκές εικόνες που εμφανίζονται τυχαία στα τζάμια των μαγαζιών.

Παρά τα χτυπήματα, οι κομματικές οργανώσεις της πόλης, συνεχίζουν την δράση τους. Κύριο μέσο για την διατήρηση της κομματικής επαφής, για την ιδεολογική και πολιτική δουλειά ήταν η εφημερίδα. Η Αναγέννηση αποτελεί τον καθημερινό προπαγανδιστή, οργανωτή, διαφωτιστή. Είναι η αφορμή για να έρχονται σε επαφή τα κομματικά μέλη και οι οπαδοί μεταξύ τους. Η διάδοσή της λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Ο κάθε «αναγνώστης» μεταφέρει στο χώρο δουλειάς του, στον περίγυρό του αυτά που γράφονται, ξεσκεπάζοντας την προπαγάνδα του αντιπάλου, βοηθώντας να καλλιεργείται το κριτήριο σε εχθρικό περίγυρο. Ο αντίπαλος αντιλαμβάνεται τη σημασία του κομματικού τύπου και η Ασφάλεια ιεραρχεί στις επιχειρήσεις της το τυπογραφείο, επικηρύσσοντας μεγάλο χρηματικό ποσό, διαθέτοντας βασικές δυνάμεις. Η εξάρθρωση του παράνομου τυπογραφείου της «Αναγέννησης» στις μεγάλες εκκαθαρίσεις στην πόλη το 1948, κυριολεκτικά ξερίζωσε την σπονδυλική στήλη των κομματικών οργανώσεων της πόλης.

Δύο φορές μέσα σε τρία χρόνια, οι κομματικές οργανώσεις του Βόλου και της Ν. Ιωνίας δέχονται ισχυρά πλήγματα, σχεδόν διαλύονται. Το 1947 στέλνονται εξορία 1422 μέλη του ΚΚΕ και αγωνιστές δίπλα στο Κόμμα, ενώ το 1948, 1547. Παρά τα χτυπήματα όμως οι οργανώσεις ανασυγκροτούνται με νέα κομματικά μέλη, με ενεργοποίηση κομματικών μελών που είχαν μπει αδράνεια μετά το σπάσιμο του καθοδηγητικού ιστού. Σε συνθήκες δηλαδή που ενώ έχει σχεδόν διαλυθεί η κομματική οργάνωση, ενώ ακούγονται όλο και πιο συχνά οι εκτελέσεις στο Καζανάκι, υπάρχουν κομματικά μέλη αλλά και αγωνιστές δίπλα στο Κόμμα που γίνονται κομματικά μέλη και δέχονται να δράσουν, να αντιμετωπίσουν κυριολεκτικά το θάνατο και μάλιστα με τις πιθανότητες να είναι ενάντιά τους.

Εξοπλισμένοι με την επαναστατική στρατηγική που χαράξαμε στο 19ο Συνέδριο, με τις αποφάσεις του 20ου Συνεδρίου για να ισχυροποιήσουμε το Κόμμα μας, ώστε πιο αποτελεσματικά να πρωτοστατήσουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την Κοινωνική Συμμαχία για την εργατική εξουσία, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γράψουμε νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας στους τωρινούς ταξικού αγώνες”.