Εύα Σιμάτου: «Μου δίνει δύναμη η τέχνη και η αγάπη»

Σπυριδωνία Κρανιώτη

Η ηθοποιός Εύα Σιμάτου έχει μια επιτυχημένη πορεία στο θέατρο με σημαντικές συνεργασίες και είναι αδιαμφισβήτητα μια από τους πιο αξιόλογες ηθοποιούς της γενιάς της γενιά της. Η ταλαντούχα ηθοποιός πρωταγωνιστεί φέτος στην παράσταση «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, στο Εθνικό Θέατρο, όπου  υποδύεται την Υβέτ Ποτιέ, μια κοπέλα που αγωνίζεται μετέωρη και μόνη να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη για επιβίωση και την απώλεια, φέρνοντας στη σκηνή έναν χαρακτήρα βαθιά ανθρώπινο και ταυτόχρονα γεμάτο αντιφάσεις.

«Το θέατρο είναι μια διαρκής αναζήτηση, μια συνεχής συνομιλία με τον κόσμο και με τον εαυτό μου. Μου δίνει δύναμη η τέχνη, αλλά και η αγάπη – η αγάπη για τον γιο μου, για τον σύντροφό μου, για τους φίλους μου» αναφέρει η Εύα Σιμάτου στη Ζούγκλα και συμπληρώνει: «Οι λέξεις, οι ρόλοι, οι συναντήσεις στη σκηνή και στη ζωή είναι οι άξονες που με κρατούν. Και, φυσικά, η ίδια η πρόκληση του κάθε νέου έργου, η αναμέτρηση με κάτι άγνωστο που απαιτεί να του δοθώ ολοκληρωτικά».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Μάνα Κουράγιο»

Η υπόθεση ακολουθεί τη «Μάνα Κουράγιο», η οποία, κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, με τις ενέργειες και τη στάση της γίνεται το σύμβολο της επιμονής της αλλά και της καταστροφής της. Στην πορεία, η Μάνα Κουράγιο χάνει ένα-ένα τα παιδιά της στον πόλεμο, αλλά δεν εγκαταλείπει την εμμονική προσπάθεια για κέρδος και επιβίωση.

Στην παράστασή μας είναι έντονη η χρήση αφηγητών, της μουσικής και των τραγουδιών που έχει γράψει ο Θοδωρής Αμπαζής σε μια πολύ ωραία στιγμή του.
Αισθητικά το έργο έχει τη σφραγίδα της Ελένης Μανωλοπούλου στα σκηνικά και τα κοστούμια και του Αλέκου Αναστασίου στους φωτισμούς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί σε αυτόν;

Η Υβέτ Ποτιέ ενσαρκώνει μια αντίφαση –ανάμεσα στην επιθυμία και τη θυσία, τη διαφθορά και την ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση– είναι χαρακτηριστική του κόσμου του Μπρεχτ. Στο πρόσωπο της Υβέτ, ο θεατής αντικρίζει τη φθορά μιας κοινωνίας που καταρρέει και έναν άνθρωπο που παλεύει μέσα από την απόγνωση να διατηρήσει τη θέση του σ’ έναν κόσμο που τον προσπερνά. Είναι μία προκλητική, κυνική και ταυτόχρονα τραγική φιγούρα. Η Υβέτ είναι πολλά περισσότερα από μια απλή πόρνη. Είναι μια γυναίκα που εκμεταλλεύεται το χάος του πολέμου για να επιβιώσει, κρύβοντας τις πληγές της πίσω από μια χειριστική μάσκα ελκυστικότητας.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα στον ρόλο αυτόν ήταν να αφεθώ ως το βάθος στο υλικό της.

Έχετε κοινά στοιχεία με την Υβέτ Ποτιέ;

Όχι πολλά. Είναι ένας χαρακτήρας πολύ μακριά από το δικό μου υλικό. Αλλά δεν χρειάζεται να αναρωτηθώ «τι έχω κοινό με την Υβέτ» για να την ερμηνεύσω. Χρειάζεται απλώς να την αφήσω να εκδηλωθεί μέσα από μένα, να της δώσω χώρο να υπάρξει, να αναπτυχθεί.

Υπάρχει κάποια φράση του έργου ή του ρόλου σας που σας συγκινεί ιδιαίτερα;

«Ο πόλεμος ποτέ δε θα τελειώσει
Όσο υπάρχουν ακόμα ζωντανοί
Τίποτα όρθιο δεν θα αφήσει
Γιατί ακούραστη είναι μηχανή.
Όμως ο κόσμος όσο ζει ελπίζει
Από τον όλεθρο πως θα γλιτώσει
Και συνεχίζει έτσι να πασχίζει
Με κάποιο τρόπο να επιβιώσει»

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πού εστίασε η σκηνοθετική ματιά του Στάθη Λιβαθινού;

Ο Στάθης Λιβαθινός, είναι ένας χαρισματικός σκηνοθέτης με ιδιαίτερη προσωπική σκηνοθετική ματιά που χαρακτηρίζει τη σπουδαία διαδρομή του. Στην πρώτη του σκηνοθεσία στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, έχει φτιάξει μία παράσταση ατμοσφαιρική, πλούσια σε εικόνες και σε ατμόσφαιρες που αποκαλύπτουν τον βαθύτερο κόσμο του έργου του Μπρεχτ.

Η σκηνοθεσία του εστίασε στην ταυτότητα των βασικών προσωπικοτήτων του έργου και στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσά τους. Στο σύνολο των στρατιωτών που φέρουν το βάρος ενός «κουρασμένου» πολέμου με έναν τρόπο κωμικοτραγικό. Τέλος, στο μουσικό σύμπαν που έχει συνθέσει ο Θοδωρής Αμπαζής.

Πώς συνδέεται η εμπειρία μιας εκδιδόμενης κοπέλας με το αντιπολεμικό μήνυμα του έργου;

Η Υβέτ Ποτιέ, είναι μια κοπέλα που αγωνίζεται μετέωρη και μόνη να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη για επιβίωση και την απώλεια, φέρνοντας στη σκηνή έναν χαρακτήρα βαθιά ανθρώπινο και ταυτόχρονα γεμάτο αντιφάσεις. Επαναπροσδιορίζει την ταυτότητά της ως πόρνη-σύμβολο του Μπρεχτ μέσα στις φλόγες του πολέμου. Γίνεται κυνική, αλλά στις ρωγμές της τη βλέπουμε να συμπονεί και εν τέλει συντηρεί συναισθήματα μες στην σκληρότητα του πολέμου. Ο ρόλος της Υβέτ λειτουργεί ως ένα περίπλοκο σχόλιο για την ανθρώπινη φύση που παλεύει να επιβιώσει μέσα στις απάνθρωπες εμπόλεμες κοινωνικές συγκρούσεις.

Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου;

Πολύ συγκινητική. Το θέατρο είναι γεμάτο κάθε μέρα και νιώθουμε ότι το κοινό εισπράττει με συγκίνηση τη δουλειά μας.

Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας;

Σίγουρα αυτός, ήταν μια γενναία εμπειρία. Και ο ρόλος της Βαβυλώνας στο έργο «Αυτοκρατορία» του Γιώργου Βέλτσου σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού που παίχτηκε στο γυάλινο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (μπροστά στον Θερμαϊκό κόλπο) στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Tι ονειρεύεστε για τη θεατρική σας πορεία;

Ωραίες συνεργασίες και ωραίους ρόλους. Συναντήσεις με σημαντικά υλικά.

Υπάρχουν ρόλοι και κείμενα που επιθυμείτε πολύ να σας δοθεί η ευκαιρία να τα προσεγγίσετε;

Ναι. Υπάρχουν. Αρκετοί. Αλλά αποφεύγω να το δηλώνω. Είναι σαν ανάποδο ξόρκι. Εξάλλου, η ζωή με έναν απίστευτο τρόπο μου έχει φέρει με αφορμή τους ρόλους, συναντήσεις με υλικό που ανήκει σε κάθε περίοδο με κάτι που με αφορά προσωπικά στην εξέλιξή μου.

Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητά σας;

Αντλώ από τους ανθρώπους μου, από τις στιγμές που έχουν αλήθεια, από την ίδια την πράξη της δημιουργίας. Το θέατρο είναι μια διαρκής αναζήτηση, μια συνεχής συνομιλία με τον κόσμο και με τον εαυτό μου. Μου δίνει δύναμη η τέχνη, αλλά και η αγάπη – η αγάπη για τον γιο μου, για τον σύντροφό μου, για τους φίλους μου. Οι λέξεις, οι ρόλοι, οι συναντήσεις στη σκηνή και στη ζωή είναι οι άξονες που με κρατούν. Και, φυσικά, η ίδια η πρόκληση του κάθε νέου έργου, η αναμέτρηση με κάτι άγνωστο που απαιτεί να του δοθώ ολοκληρωτικά.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Είναι νωρίς ακόμη.

Δείτε το τρέιλερ της παράστασης: