Η Βίκυ Πρωτογεράκη και η Έφη Χαντζούλη αποκαλύπτουν στη Ζούγκλα το «Still Standing»

Η Βίκυ Πρωτογεράκη και η Έφη Χαντζούλη πρωταγωνίστησαν στην ενδιαφέρουσα παράσταση «Still Standing», η οποία έριξε αυλαία πριν λίγες μέρες στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων. Το έργο ήταν μια πρωτότυπη ερμηνεία της αρχικής ιδέας του έργου «Θάψτε τους Νεκρούς» του Irving Shaw σε δομή-σκηνοθεσία και οπτικο-ακουστικό περιβάλλον της Αλίκης Πήτερσον.

«Σίγουρα δε θα πρέπει ο ηθοποιός να υπηρετεί προσωπικές φιλοδοξίες ως αυτοσκοπό διότι τότε δεν υπηρετεί το θέατρο ως μέσο επικοινωνίας του συγγραφέα με το κοινό αλλά ως μέσο να ξεχωρίσει εκείνος από τον κόσμο» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα η Βίκυ Πρωτογεράκη ενώ η Έφη Χαντζούλη συμπληρώνει: «Θα πρέπει πάνω απ΄ όλα ο ηθοποιός να διαθέτει ήθος αλλά και προσωπικότητα. Πάθος για την υποκριτική και αγάπη για τον άνθρωπο».

Οι δύο αξιόλογες καλλιτέχνιδες δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στον καλλιτεχνικό χώρο. Τη Βίκυ Πρωτογεράκη το ευρύ κοινό την απόλαυσε στους  «Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη» σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα και σε δεκάδες ακόμη τηλεοπτικές σειρές ενώ στο θέατρο η ταλαντούχα ηθοποιός συνεργάστηκε με αρκετούς και σημαντικούς σκηνοθέτες. Η Έφη Χαντζούλη επίσης αγαπήθηκε από το κοινό ως Νίτσα στην τηλεοπτική σειρά «Αρχελάου 5» σε σκηνοθεσία Φωτεινής Κοτρώτση ενώ  ξεχώρισε στη θεατρική σκηνή μέσα από τους ρόλους που ερμήνευσε.

Μιλήστε μας για το έργο «Still Standing» στο οποίο συμμετείχατε;

Βίκυ Πρωτογεράκη: Η παράσταση «Still Standing», στην οποία συμμετείχα βασίζεται στο έργο του συγγραφέα Ίρβιν Σόου με τίτλο «Θάψτε τους νεκρούς». Είναι μονόλογοι γραμμένοι από τους ηθοποιούς που υποδύονται τους ρόλους τους με μια δική τους ξεχωριστή συγγραφική πινελιά σε σκηνοθεσία και οπτικο-ακουστικό περιβάλλον της Αλίκης Πήτερσον. Στη θέση των νεκρών γίνεται χρήση Avatars, μιας εικονικής πραγματικότητας, καθώς και η ύπαρξη δύο non binary ηρώων, ενός νεκρού και ενός AI Companion. Είναι εξαιρετικό το γεγονός ότι μέσα στην παράσταση αυτή γίνεται μια πετυχημένη μείξη νέων τεχνολογιών και κλασικού μινιμαλιστικού θεάτρου, με βαθιές ρίζες στην τραγωδία, που πραγματεύεται πολυ-επίπεδα, μέσα από τη διάδραση ζωντανών και Avatars, την πραγματικότητα που δημιουργεί ο Πόλεμος, έτσι όπως τον βιώνουμε ποικιλότροπα και βάναυσα στην εποχή που ζούμε.

Βίκυ Πρωτογεράκη

Έφη Χαντζούλη: Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό έργο εμπνευσμένο και βασισμένο στο έργο του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Ίρβιν Σόου με τίτλο «Θάψτε τους νεκρούς». Είναι μονόλογοι ατόμων πάνω στη σκηνή ( τεσσάρων γυναικών και ενός άνδρα) που παρακαλούν τα χαμένα στον πόλεμο αγαπημένα τους πρόσωπα να δεχθούν να ταφούν γιατί κατηγορηματικά και για τους δικούς τους λόγους το καθένα αρνείται. Έχει ως κεντρικό της θέμα η παράσταση αυτή τον σπουδαίο διαχρονικό άγραφο νόμο που ισχύει παγκόσμια: «Oι νεκροί θα πρέπει να θάβονται διαφορετικά στοιχειώνουν». Αυτό τον νόμο δεν τήρησε άλλωστε και η δική μας Αντιγόνη που θυσίασε την ίδια της τη ζωή για να θάψει τον νεκρό της αδερφό Πολυνείκη παρά την αντίθετη εντολή του βασιλιά της Θήβας και θείου της Κρέοντα στην τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη»;

Πρέπει να αναφέρω πως η παράσταση αυτή είναι αφιερωμένη στην αείμνηστη φίλη μας και εκλεκτή ηθοποιό Φούλμαν Μουντάνου που είχε την ιδέα να μας προτείνει αυτή την παράσταση και η οποία έγραψε και η ίδια τους δικούς της μονολόγους που θα έπαιζε επί σκηνής. Και η σκηνοθέτιδα του έργου και πολύ καλή μου φίλη η Αλίκη Πήτερσον και οι υπόλοιποι ηθοποιοί είχαν συνδεθεί μαζί της με δεσμούς αληθινής φιλίας και αλληλοσεβασμού.

Έφη Χαντζούλη

Η παράστασή σας αυτή είναι επίκαιρη όσο ποτέ μιας και οι πόλεμοι ταλανίζουν την ανθρωπότητα στις μέρες μας. Τόσο ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος όσο και ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας συνεχίζονται με ολέθριες συνέπειες. Ποιες είναι οι δικές σας απόψεις για την έλλειψη ειρήνης στην εποχή μας;

Βίκυ Πρωτογεράκη: Το έργο μας είναι όντως επίκαιρο και διαχρονικό γιατί διαπραγματεύεται τις παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου, τον άδικο θάνατο ανθρώπων κάθε ηλικίας, τον πόνο όσων μένουν πίσω. Και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Τα συμφέροντα των ισχυρών της γης. Για να κερδίσουν από το εμπόριο όπλων, πυραύλων και τον αφανισμό των λαών. Πολλές φορές ο πόλεμος είναι ακήρυχτος, ύπουλος, έχει χαρακτηριστικά στημένης πανδημίας όπως η πρόσφατη. Έχει τη μορφή εμβολίων σε πειραματικό στάδιο από τα οποία τα κέρδη είναι τεράστια και οι ανθρώπινες απώλειες αμέτρητες. Σήμερα παρατηρείται σε όλα τα επίπεδα απαξία της ανθρώπινης ζωής. Δίνεται όλο το βάρος στο κέρδος. Το  χρήμα εξουσιάζει, τυφλώνει κι ενώ βλέπουμε το τέλος των ισχυρών που είχαν θεό τους το χρήμα δεν παραδειγματίζονται γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική.

Έφη Χαντζούλη: Ο πατέρας της ιστορίας ο Ηρόδοτος (480-420 π.Χ) είχε πει: «Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Στην ειρήνη οι γιοι θάβουν τους πατεράδες τους. Στον πόλεμο οι πατεράδες θάβουν τους γιους». Τα λόγια αυτά μαρτυρούν τον όλεθρο των πολέμων, το σκοτεινό και αποτρόπαιο πρόσωπό τους. Σπέρνουν τον πόνο, την απόγνωση, τη φρικαλεότητα, τη δυστυχία στο ανθρώπινος γένος και όχι μόνο. Γι΄ αυτό και ο σοφός Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός ο Κικέρωνας (9106- 43 π. Χ) έρχεται να προσθέσει ότι «Μια άδικη ειρήνη είναι προτιμότερη κάποιες φορές από έναν δίκαιο πόλεμο». Πράγματι όσα ο πόλεμος καταστρέφει σε μια μέρα χρειάζεται αιώνες η ειρήνη για να τα ανοικοδομήσει γι΄ αυτό και πρέπει να μην φτάνουμε στο έσχατο σημείο πολεμικής αναμέτρησης λαών και κρατών στον βωμό του συμφέροντος και της εξουσίας. Συμφωνώ απόλυτα με τα λόγια του Γάλλου συγγραφέα Βίκτωρος Ουγκώ που είπε: « Θέλεις ειρήνη; Φτιάξε αγάπη». Η αγάπη είναι για μένα μια λέξη μαγική που θα πρέπει όλοι να βάλουμε στην καθημερινότητα της ζωής μας.

Ελένη Ροδά, Έφη Χαντζούλη, Φιλίτσα Καλογεράκου

Μιλήστε μας για τους ρόλους σας στο συγκεκριμένο έργο

Βίκυ Πρωτογεράκη: Οι ρόλοι στην παράσταση «Still standing» είναι γραμμένοι το 1936 στην Αμερική όπου φτωχοί άνθρωποι στρατολογούνταν για τον πόλεμο ο οποίος ήταν κατακτητικός και δεν είχαν κάποιο ιερό λόγο για να τον κάνουν. Δεν προασπίζονταν τα εδάφη τους. Άφησαν πίσω τους χήρες και ορφανά. Η Μάρθα που υποδύομαι είναι μια γυναίκα φτωχή, ταλαιπωρημένη και από τη σχέση της με τον άντρα της και από την κατάσταση την πολιτική. Ο μονόλογός της ξεκινά με την προσωπική της κατάσταση και κατόπιν αγανακτεί για τη γενικότερη αδικία που υφίσταται. Ο δεύτερος ρόλος μου είναι η Τζόαν. Πρόκειται για μια τραγική φιγούρα γιατί δε θέλει να πιστέψει αυτό που συμβαίνει και συμβιβάζεται με ό,τι της πασάρουν σε βαθμό κακουργήματος. Αφήνω υπόνοιες ότι φλερτάρει με έναν σιχαμένο συνταγματάρχη που στο τέλος του έργου τον σκοτώνει η ίδια η κόρη του ρίχνοντάς του βόμβα.

Έφη Χαντζούλη: Όλοι οι ηθοποιοί που παίζουμε επί σκηνής (η Βίκυ Πρωτογεράκη, εγώ, ο Γιάννης ο Κωσταράς, η Ειρήνη  Αποστόλου και η Θεοδοσία Λεβίδου) είμαστε συγγενείς άταφων νεκρών που προσπαθούμε να τους πείσουμε να θαφτούν. Εγώ αρχικά υποδύομαι την Τζούλια μια κοπέλα που έχει χάσει τον αγαπημένο της τον Μόργκαν στον πόλεμο και θρηνεί για τον χαμό του. Είναι βαθιά πληγωμένη από την απώλειά του και αυτό φαίνεται στη σκηνή μιας και ο πόνος της αγγίζει τα όρια της τρέλας. Στη συνέχεια υποδύομαι τη Μαίρη μια ταλαιπωρημένη πόρνη. Ο μονόλογος αυτός είναι μια διαχρονική καταγγελία κατά της κοινωνίας και των προκαταλήψεών της για τις γυναίκες αυτές. Γυναίκες πονεμένες που έχουν υποστεί βία και bulling, άλλες γιατί τους έλειπε τότε κατά τη διάρκεια του πολέμου το ψωμί και άλλες γιατί τους έλειπε η γνώση.

Ειρήνη Αποστόλου, Έφη Χαντζούλη, Γιάννης Κωσταράς, Βίκυ Πρωτογεράκη,Θεοδοσία Λεβίδη

Μιλήστε μας για τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης

Έφη Χαντζούλη: Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Αλίκη Πήτερσον και εμφανίζονται επί σκηνής εκτός από τη Βίκυ Πρωτογεράκη (Μάρθα, Τζόαν), και εμένα (Τζούλια, Μαίρη) η  Ειρήνη Αποστόλου (Μπέσσυ, Μάνα), η Θεοδοσία Λεβίδη (Κάθριν), Γιάννης Κωσταράς (Άνδρας).

Παίζουν στα βίντεο: Βασίλης Πλατάκης (Συνταγματάρχης Όλγουελ),Νικόλας Καρανικόλας ( Υπασπιστής) Γιάννης Ρωμανός (Στρατηγός Α’), Ηλίας Σαρδέλλης (Στρατηγός Β’),Τάσος Μπαγλατζής. Φωνές των Avatars: Αγγελική Βαλαβάνη, Μιχάλης Κοντόπουλος, Κωνσταντίνος Μπύρος, Μανώλης Μελικόκης, Στέφανος Μαντζανάς- Δούκας, Βίβιαν Ναζεντιάδου, Αλίκη Πήτερσον και οι ηθοποιοί των βίντεο.

Βίκυ Πρωτογεράκη, Έφη Χαντζούλη, Φιλίτσα Καλογεράκου,Θεοδοσία Λεβίδη

Ποια ήταν η σχέση σας με τη σκηνοθέτιδα του έργου και τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης;

Ειρήνη Αποστόλου, Έφη Χαντζούλη, Αλίκη Πήτερσον,Θεοδοσία Λεβίδη

Έφη Χαντζούλη: Άψογη!γνωρίζω χρόνια την Αλίκη Πήτερσον και έχουμε μια άψογη συνεργασία. Είναι δοτικός άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη! Με τους άλλους ηθοποιούς για πρώτη φορά συνεργαστήκαμε αλλά αναπτύχθηκε ένα φιλικό κλίμα μεταξύ μας που μας οδήγησε και σε ένα ωραίο αποτέλεσμα επί σκηνής.

Βίκυ Πρωτογεράκη: Δεν γνώριζα τόσο τη σκηνοθέτιδα Αλίκη Πήτερσον όσο και τους άλλους ηθοποιούς αλλά η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική. Τη μόνη που γνώριζα ήταν η Έφη Χαντζούλη, μια πολύ καλή φίλη εδώ και πολλά χρόνια.

Πείτε μας θεατρικές και τηλεοπτικές σας δουλειές που ξεχωρίσατε έως τώρα.

Βίκυ Πρωτογεράκη: Από τηλεοπτικές δουλειές αγάπησα την κωμική σειρά «Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη» σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, την «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Πάνου Κοκκινόπουλου με τον Νίκο Σεργιανόπουλο και τη Θέμιδα Μπαζάκα σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και «Το κόκκινο φεγγάρι» σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη με τον Γ. Φέρτη και τον Κ. Μαρκουλάκη και πόσες άλλες δουλειές. Στο θέατρο συνεργάστηκα με τους σπουδαίους Αλέξη Σολωμό, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Σπύρο Ευαγγελάτο, Γιάννη Χουβαρδά σε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και με τον Λάκη Λαζόπουλο στην «Κυριακή των παπουτσιών». Και «Ο πυρετός στο Σαββατόβραδο» ήταν μια ξεχωριστή δουλειά ..όπως και τόσες άλλες. Λάτρεψα το ρόλο μου (υποδύθηκα τη Λία) στο έργο του Δημήτρη Ψαθά «Φωνάζει ο κλέφτης» σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη. Προτεραιότητά μου σε κάθε δουλειά ήταν και είναι η αναμέτρησή μου με τον εκάστοτε ρόλο και το νοιάξιμο να μην προδώσω το χαρακτήρα που υποδύομαι.

Έφη Χαντζούλη: Από θεατρικές μου δουλειές ξεχωρίζω «Τον Πειρασμό» του Γρηγόριου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Δρίτσα και την εξαιρετική συνεργασία μου με τον αείμνηστο Δάσκαλο Γιάννη Μόρτζο στην παράσταση «Η Δίκη του Σωκράτη» σε σκηνοθεσία Γιούλης Ζήκου στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη». Επίσης τη θεατρική παράσταση «Κώδικας γυναίκα» σε σκηνοθεσία Τσίλογλου όπου υποδύθηκα μια μοναχική γυναίκα των γραμμάτων, αλλά και έναν μονόλογό μου με τίτλο «Φρέγια» σε κείμενο του Νεκτάριου Παλαιολόγου όπου παίχτηκε για δύο σεζόν σε δύο θέατρα (Θέατρο «Νους» και Θέατρο «Πολυχώρος Αλεξάνδρεια») και σε αρκετούς δήμους και θα υπάρχει φυσικά και συνέχεια γιατί θα παιχτεί και σε άλλους δήμους. Τέλος λάτρεψα την τελευταία μου θεατρική δουλειά, το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Έτσι όπως με θες» σε σκηνοθεσία της αγαπημένης κ. Μαίρη Βιδάλη με επίλεκτους συναδέλφους όπως τον Βύρωνα Κολάση, τον Μπάμπη Χατζηδάκη, τη Φιλίτσα Καλογεράκου, την Ελένη Ροδά κ.α.

Στην τηλεόραση συμμετείχα σε λίγες σειρές. Λάτρεψα τον ρόλο μου (υποδύθηκα τη Νίτσα) στην τηλεοπτική σειρά «Αρχελάου 5» σε σκηνοθεσία Φωτεινής Κοτρώτση. Προσπαθώ σε κάθε ρόλο που υποδύομαι να αποδώσω τα μέγιστα με συνέπεια και πολλή δουλειά. Το θέατρο είναι για μένα ιερό, εκκλησία. Ελπίζω να έχω κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση σύντομα να παίξω ένα ρόλο που θα μου αρέσει σε μια καλή τηλεοπτική σειρά. Θα ήθελα πολύ να κάνω και τηλεόραση.

Τι πρέπει να διαθέτει σήμερα ο ηθοποιός για να υπηρετήσει την υποκριτική τέχνη με συνέπεια;

Βίκυ Πρωτογεράκη: Σίγουρα δε θα πρέπει ο ηθοποιός να υπηρετεί προσωπικές φιλοδοξίες ως αυτοσκοπό διότι τότε δεν υπηρετεί το θέατρο ως μέσο επικοινωνίας του συγγραφέα με το κοινό αλλά ως μέσο να ξεχωρίσει εκείνος από τον κόσμο. Η τέχνη οφείλει να ενώνει τους ανθρώπους. Επίσης θα πρέπει με κάθε τρόπο ο ηθοποιός να ασκείται και να εξελίσσει τα εκφραστικά του μέσα δηλαδή να προσπαθεί να γίνει καλύτερος. Ασφαλώς αυτό θα συνέβαινε σε μια ιδανική κοινωνία γιατί στην σημερινή κοινωνία το μόνο που ενδιαφέρει τους εκάστοτε παραγωγούς είναι η κάθε είδους προβολή και όχι ο πραγματικός ρόλος του καλλιτέχνη. Η γενιά μου δεν είχε αυτοσκοπό την προβολή. Ειδικά εμείς από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου εάν έκανες τηλεόραση σε έδιωχναν. Ακόμη κι όταν είχα ήδη τελειώσει τη σχολή με κατηγόρησαν επειδή είχα παίξει στην τηλεοπτική σειρά «Λάμψη».

Έφη Χαντζούλη: Θα πρέπει πάνω απ΄ όλα ο ηθοποιός να διαθέτει ήθος αλλά και προσωπικότητα. Πάθος για την υποκριτική και αγάπη για τον άνθρωπο. Δεν παίζεις πάνω στη σκηνή για τον εαυτό σου αλλά προσπαθείς να μεταφέρεις διαχρονικά μηνύματα αλλά και συναισθήματα στο κοινό που σε παρακολουθεί. Το κοινό είναι αυστηρός κριτής και καταλαβαίνει και εκτιμά τον ηθοποιό εκείνο που κάνει κατάθεση ψυχής πάνω στη σκηνή και το αντίθετο. Εκείνον δηλαδή που παίζει μεν με τεχνική αλλά χωρίς ψυχή δε.

Συμφωνώ με τα λόγια της Γαλλίδας ηθοποιού Ζαν Μορώ:«Η ηθοποιία έχει να κάνει με πολύ λεπτά συναισθήματα. Δεν βάζεις μια μάσκα. Κάθε φορά που ένας ηθοποιός παίζει δεν κρύβεται. Εκθέτει τον εαυτό του.». Επίσης είναι ξεχωριστή η ρήση του Αμερικανού ηθοποιού Μάρλον Μπράντο για τον ηθοποιό: «Το μόνο πράγμα που χρωστάει ένας ηθοποιός στο κοινό είναι να μην τους κάνει να βαριούνται». Για να το πετύχει αυτό ο εκάστοτε ηθοποιός πρέπει να έχει μελετήσει πολύ το ρόλο του ώστε με τη βοήθεια και του καλού σκηνοθέτη να έχει βρει ευρήματα που να του δώσουν αυτή τη δυνατότητα. «Ένας ηθοποιός πρέπει να φλέγεται εσωτερικά με φαινομενική άνεση εξωτερικά» έχει πει ο σπουδαίος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η υποκριτική γιατί πρέπει ο ηθοποιός να τιθασεύσει την προσωπικότητα τη δική του για κάποια άλλη που υποδύεται που όμως πρέπει να βάλει και δικά του στοιχεία στο ρόλο που παίζει. Η υποκριτική είναι ένα διαρκές ψάξιμο μέσα στην ψυχή σου αλλά και γύρω σου. Δια βίου μάθηση και άσκηση.

Κυρία Πρωτογεράκη γίνεται πολύ λόγος στα ΜΜΕ για τη δίκη του κ. Φιλιππίδη. Ποια είναι η γνώμη σας;

Βίκυ Πρωτογεράκη: Ασφαλώς η υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση της απόπειρας βιασμού σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα δεν αποδεικνύεται οπότε ελπίζω το δικαστήριο που θα κρίνει να αποφασίσει κατά το δοκούν.