Η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου αποκαλύπτει στη Ζούγκλα τα «Λαμπρά Παράσιτα»

Σπυριδωνία Κρανιώτη

Η ηθοποιός Θεοδώρα Γεωργακοπούλου πρωταγωνιστεί φέτος στην ενδιαφέρουσα παράσταση «Λαμπρά Παράσιτα» του Philip Ridley, σε σκηνοθεσία Θανάση Ραφτόπουλου. Η ταλαντούχα ηθοποιός παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει έχει ήδη ξεχωρίσει στον καλλιτεχνικό χώρο και είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο αξιόλογες ηθοποιούς της γενιάς της.

«Θα έλεγα ότι πολλές φορές κι εγώ φοράω ένα poker face και δεν φανερώνω εύκολα τα συναισθήματα που μπορεί να με βασανίζουν, αν είναι να κρατήσω κάποιες ισορροπίες» αναφέρει η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου στη Ζούγκλα και συμπληρώνει: «Η αλήθεια είναι ότι δεν με έχει απασχολήσει ποτέ η σκέψη και η εικόνα ενός “σπιτιού των ονείρων μου”. Πιο ψηλά στις προτεραιότητες είναι άλλα όνειρά μου. Σπίτι ονείρων δεν έχω…. ακόμα».

Ακόμη η αξιόλογη ηθοποιός  αποκαλύπτει τα μελλοντικά της σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική της διαδρομή.

Αξίζει να αναφερθεί πως η παράσταση «Λαμπρά Παράσιτα» θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στον χώρο Πλύφα έως τις 27 Μαΐου.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Λαμπρά Παράσιτα» καθώς και τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο έργο του Philip Ridley;

Τα «Λαμπρά Παράσιτα» είναι μια μαύρη κωμωδία που πραγματεύεται θέματα πολύ σύγχρονα. Ακούμε και βλέπουμε ένα ζευγάρι να μας αφηγείται πώς απέχτησε «το σπίτι των ονείρων του» και τι χρειάστηκε να κάνει για να το αποκτήσει. Μέσα από την αφήγησή τους αρχίζουμε να μπαίνουμε μέσα σε μια ιστορία που έχει διάφορα παράδοξα, καθώς για να αποκτήσουν «το σπίτι των ονείρων τους» θα συμβεί κάτι υπερφυσικό που θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα. Το τι θα κάνουν από εκεί και πέρα και μέχρι πού θα φτάσουν εν τέλει, είναι και το γοητευτικό κομμάτι της ιστορίας. Είναι αυτό που σε ξαφνιάζει και αυτό που σε βάζει στον πιο μεγάλο προβληματισμό. Αυτό με γοητεύει κι εμένα. Η εξέλιξη των χαρακτήρων. Το ότι συναντάς δύο απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, με αγνές προθέσεις και απλή ζωή, που μέχρι το τέλος της ιστορίας μεταμορφώνονται και μοιάζουν με δύο αδηφάγα ζώα ικανά για όλα.

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο και τι σας συγκινεί σε αυτόν;

Ο δικός μου ρόλος είναι ο ρόλος της μεσίτριας, θα μπορούσαμε να πούμε. Είναι μια μυστηριώδης μεσίτρια που εμφανίζεται στο ζευγάρι της ιστορίας μας και του χαρίζει το νέο του σπίτι. Αυτό που με δυσκόλεψε είναι η μεγάλη αυτοσυγκράτηση και η ουδετερότητα που πρέπει να έχει αυτός ο χαρακτήρας. Το ότι είναι ένα ον που μπορεί εσωτερικά να αναμετριέται με πολλά συναισθήματα, αλλά δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να δείξει κανένα από αυτά. Με συγκινεί πιο πολύ η ιστορία του άλλου ρόλου που υποδύομαι. Πρόκειται για μία άστεγη κοπέλα που διηγείται την ιστορία της και κρύβει μέσα της μια πολύ περίεργη ενοχή. Δεν την πειράζουν αυτά που στερεοτυπικά θα σκεφτόμουν ότι μπορεί να πειράζουν έναν άστεγο, αλλά κάτι πιο βαθύ. Αναλογίζεται το παρελθόν της και νιώθει ανάξια.

Έχετε κοινά στοιχεία με την ηρωίδα που υποδύεστε;

Θα έλεγα ότι πολλές φορές κι εγώ φοράω ένα poker face και δεν φανερώνω εύκολα τα συναισθήματα που μπορεί να με βασανίζουν, αν είναι να κρατήσω κάποιες ισορροπίες.

Μέχρι που θα φτάνατε για να αποκτήσετε το σπίτι των ονείρων σας;

Η αλήθεια είναι ότι δεν με έχει απασχολήσει ποτέ η σκέψη και η εικόνα ενός «σπιτιού των ονείρων μου». Πιο ψηλά στις προτεραιότητες είναι άλλα όνειρά μου. Σπίτι ονείρων δεν έχω…. ακόμα.

Ποιο είναι το στοιχείο που θέλει πρωτίστως να αναδείξει η παράσταση;

Η παράσταση αναδεικνύει τη δυσκολία που υπάρχει στην αξιοπρεπή στέγαση και το πόσο δύσκολο είναι, ειδικά για ένα νέο ζευγάρι που θέλει ένα καλύτερο αύριο για την οικογένειά του σε ένα καλό σπίτι σε μια ασφαλή γειτονιά. Ωστόσο, ένα βασικό θέμα που θίγει η παράσταση είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Τα ηθικά διλήμματα που μπορεί να προκύψουν μπροστά σε μια ανάγκη του και ποια όρια είναι διατεθειμένος να περάσει για να καλύψει αυτή την ανάγκη.

Υπάρχει κάποια φράση του έργου ή του ρόλου σας που σας συγκινεί ιδιαίτερα;

Με συγκινεί μια φράση που λέει η γυναίκα του ζευγαριού για τους αστέγους, «είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Μεταξύ του πολιτισμού και του χάους».

Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου;

Ο κόσμος που βλέπει την παράσταση γελάει αρκετά. Μας λέει καλά λόγια μετά την παράσταση. Έχει ενδιαφέρον ότι κάποιοι θεατές μας λένε ότι γελάνε και την ίδια στιγμή αισθάνονται άσχημα που γελάνε με αυτό που βλέπουν.

Πού εστίασε η σκηνοθετική ματιά του Θανάση Ραφτόπουλου;

Νομίζω ότι εστίασε πολύ στην καλή επικοινωνία μας, καθώς πρόκειται και για ένα κείμενο κατά βάση με διαλόγους και στο μη αναμενόμενο. Μας οδήγησε από δρόμους πολύ διαφορετικούς από αυτό που πρωτοφαντάζεσαι όταν διαβάζεις το κείμενο και αυτό ήταν και το ενδιαφέρον.

Μπορεί τελικά το θέατρο, μέσα από κείμενα όπως το συγκεκριμένο, να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους;

Το θέατρο ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί να φέρνει στο προσκήνιο θέματα, σχέσεις, συμβάντα που μας αφορούν όλους. Θεωρώ ότι βοηθιέται αυτός που είναι ανοιχτός να δει και να ακούσει. Ωστόσο, μην έχουμε τόσο μεγάλες απαιτήσεις από τους συντελεστές της τέχνης του θεάτρου. Μπορείς σίγουρα να δεις μια παράσταση που θα σε συγκινήσει, αλλά η διαδρομή για να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, είναι πολύ μεγαλύτερη για να γίνει μέσα στις λίγες ώρες που κρατάει μια παράσταση.

Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό δεν είναι ακριβώς ένας ρόλος, αλλά η παιδική παράσταση «Ματίας ο πρώτος» που παιζόταν τη φετινή χρονιά. Νομίζω ότι είναι από τα πιο απαιτητικά πράγματα που έχω κάνει θεατρικά. Το παιδικό κοινό είναι μεγάλη πρόκληση και είναι αξιοσημείωτο πόση ενέργεια και συγκέντρωση πρέπει να έχεις προκειμένου να κρατήσεις το ενδιαφέρον των παιδιών αμείωτο.

Tι ονειρεύεστε για τη θεατρική σας πορεία;

Ωραίες συνεργασίες και ρόλους με ενδιαφέρουσα εξέλιξη μέσα στην ιστορία.

Από που αντλείτε για να είστε καλά στην καθημερινότητά σας;

Από τη συναναστροφή μου με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο;

Αυτόν τον καιρό όχι. Όλα είναι ακόμα στον αέρα. Οπότε, επικεντρώνομαι και απολαμβάνω τα «Λαμπρά Παράσιτα».

Info:

Kάθε Δευτέρα και Τρίτη στον χώρο Πλύφα έως 27 Μαΐου

«Λαμπρά Παράσιτα» του Philip Ridley, σε σκηνοθεσία Θανάση Ραφτόπουλου, στον χώρο Πλύφα