Η “χαμένη γενιά” των νέων της Ευρώπης και του Βόλου
ΑΡΘΡΟ της Φιλίτσας Σκούρα
Αν και στην Ευρώπη, γίνεται σωρεία διαβουλεύσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, που φαίνεται να απειλεί ανοιχτά πια το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, καθώς υπάρχει κίνδυνος η απογοητευμένη “χαμένη γενιά” των νέων της Ευρώπης, να υπονόμευσει όχι μόνο την οικονομική ανάκαμψη αλλά την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ελλάδα μένουμε θεατές να παρακολουθούμε τα ποσοστά της ανεργίας των νέων που έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Ειδικότερα, την αρνητική πρωτιά της ανεργίας εξακολουθεί να κατέχει η Ελλάδα στην ΕΕ, με συνολικό ποσοστό 27,% και 62,5% στους νέους κάτω των 25 ετών τον Φεβρουάριο του 2013, βάσει των στοιχείων της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δημοσιοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες.
Και τώρα στα δικά μας, μπορεί η Ελλάδα να είναι η “Πρωταθλήτρια” της ανεργίας στην Ε.Ε, “πρωταθλητής” της Ελλάδας όμως στην ανεργία είναι ο Ν. Μαγνησίας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Συγκεκριμένα για το 2012 είχαμε μέση ανεργία 33,3% έναντι 24,2% του συνόλου της χώρας και είναι πρόδηλο το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος που μαστίζει την περιοχή.
Οι νέοι της πόλης, που σε μεγάλο ποσοστό είναι πτυχιούχοι και κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, το πρώτο τρίμηνο του 2013 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, παρέμειναν στα αζήτητα.
Όλοι αυτοί οι νέοι (μέχρι 30χρονών), ήταν τα παιδιά που την δεκαετία του 2000, την δεκαετία της επίπλαστης ευημερίας, έφυγαν από το Βόλο με όνειρα να πάνε να σπουδάσουν, να εξελιχθούν ως προσωπικότητες, να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό των γονιών τους και να προσφέρουν μελλοντικά στην πόλη τους ή στην χώρα τους.
Αυτά τα τότε παιδιά, είναι οι σημερινοί απογοητευμένοι ενήλικες, που απλά επιβιώνουν χωρίς να έχουν βρει ακόμη τη “θέση τους στον ήλιο”, που ζουν στα τριάντα τους με τις οικογένειες τους, που το όνειρο για δημιουργία οικογένειας μοιάζει πια μακρινό, που τελικά θα ζήσουν χειρότερα απ’ ότι έζησαν οι γονείς τους.
Η ανεργία των νέων δεν είναι πρόβλημα των άλλων, είναι πρωτίστως πρόβλημα δικό μας, γιατί υπάρχει τουλάχιστον ένας άνεργος σε κάθε βολιώτικη οικογένεια.
Άρα θα πρέπει να βρεθεί λύση πρώτα σε τοπικό επίπεδο. Από εμάς, τους απλούς πολίτες και τους ανώτατους άρχοντες του Τόπου. Η Ευρώπη ίσως είναι πιο μακριά από ότι νομίζουμε για να μπορέσει να βοηθήσει.