Κ. Δελημήτρος: Δεν έχει τέλος ο κατήφορος του μεταλλαγμένου μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ

ΑΡΘΡΟ του Κώστα Δελημήτρου, υποψήφιου Βουλευτή Μαγνησίας

Με μια πρωτοφανή όσο και ντροπιαστική κίνηση, (άραγε για ποιο σκοπό και εξυπηρετώντας τίνων τα συμφέροντα;) η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της αποχής από δύο πολύ σημαντικές ψηφοφορίες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Πιο συγκεκριμένα, η ελληνική κυβέρνηση απείχε από την πρόταση να υψωθεί η σημαία του παλαιστινιακού κράτους στην έδρα του ΟΗΕ τασσόμενη με τον τρόπο αυτό με τα συμφέροντα του σιωνισμού που αρνείται πεισματικά γη και πατρίδα στον παλαιστινιακό λαό εδώ και δεκαετίες και επιδίδεται σε συστηματικές προσπάθειες άγριας καταδίωξης, εξευτελισμού και στέρησης των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων.

Και, αν για την παραπάνω απαράδεκτη στάση θα μπορούσε να αντιτείνει καποιος ένθερμος θιασώτης της πολιτικής της μνημονιακής κυβέρνησης ότι μπορεί να αποτελεί μια “τακτική κίνηση” ή έναν “ελιγμό” στα πλαίσια της ισορροπίας του τρόμου που επιβάλλει στις διεθνείς σχέσεις ο παγκόσμιος καπιταλισμός και νεοφιλελευθερισμός, χωρίς να κινδυνεύει με άμεση γελοιοποίηση, για την ακριβώς παρόμοια στάση που επέλεξε να τηρήσει σε μιαν άλλη ψηφοφορία, λείπει ακόμη και αυτό το “φύλλο συκής”.

Κι αυτό, γιατί η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να απέχει (κατ’ εντολή της γραμμής της ΕΕ) και δε στήριξε την πρωτοβουλία της Αργεντινής να φέρει προς ψήφιση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ένα νέο διεθνές πλαίσιο που προστατεύει τα δικαιώματα και την κυριαρχία των υπερχρεωμένων χωρών και τους δίνει τη δυνατότητα να χαράσσουν τη δική τους μακρο-οικονομική πολιτική. Και, μπορεί κατά ευτυχή συγκυρία, το προτεινόμενο Αργεντίνικο πλαίσιο να απόσπασε την πλειοψηφία της ΓΣ του ΟΗΕ και να αποτελεί πλέον διεθνή κανόνα, δυστυχώς όμως κατάδειξε τη γύμνια και τον αυτοεξευτελισμό της κυβέρνησης της πατρίδας μας.

Μιας κυβέρνησης νεο-μνημονιακής και μεταλλαγμένης, που δε δίστασε να συνταχτεί με την απαράδεκτη θέση των γερακιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για αποχή από την ψηφοφορία. Με την επιλογή της αυτή ταυτίστηκε πλήρως με τους διεθνείς τοκογλύφους-εγκληματίες κατά των Λαών και κατάφερε πισώπλατη μαχαιριά στα συμφέροντα της χώρας μας και του ελληνικού Λαού, ο οποίος βιώνει το μεγάλο πρόβλημα του χρέους (απεχθούς, επαχθούς και επονείδιστου) και έχει αναγκαστεί να ζει σε μιαν αποικία χρέους, με όλες τις δραματικές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος στον κόσμο της εργασίας και τις λαϊκές οικογένειες.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που χωρίς κανέναν ενδοιασμό πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τη λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη για το σταμάτημα της Λιτότητας και μετέτρεψε ανενδοίαστα το μεγαλειώδες ΟΧΙ του Λαού μας στα Μνημόνια της 5ης του Ιούλη, σ’ ένα ντροπιαστικό ΝΑΙ στη λιτότητα, την εξάρτηση, την υποτεγή, την παραπέρα φτωχοποίηση.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που καλεί τώρα το Λαό (πηγαίνοντάς τον ασθμαίνοντας στις κάλπες, πριν προλάβει να νιώσει στο πετσί του τις ολέθριες επιπτώσεις του τρίτου Μνημονίου) να ψηφίσει ΝΑΙ στο Μνημόνιο και να υπογράψει ο ίσιος τη θανατική του καταδίκη μ’ έναν θάνατο αργό και βασανιστικό, χωρίς καμιάν ελπίδα διεξόδου, χωρίς καμιάν αχτίδα στα σκοτάδια του ζοφερού μέλλοντός του.

Δεν πρέπει να υπάρχει πια καμιά αυταπάτη για τον Λαό, τον κόσμο της εργασίας.

Οι κύριοι της κυβέρνησης, διάλεξαν πλευρά.

Διάλεξαν το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Καμιά αυταπάτη για τον άνεργο, τον φτωχοποιημένο απ’ τα Μνημόνια. Καμιά αυταπάτη για τον απόμαχο της δουλειάς και τον συνταξιούχο.

Καμιά αυταπάτη για τον αγρότη, τον μικροεπαγγελματία, τον βιοπαλαιστή.

Το μοναδικό που μπορεί να περιμένει από αυτή την κυβέρνηση που δεν δίστασε να ταχθεί με το μέρος των σφαγέων και των ολετήρων του είναι φτώχεια, απελπισία, βίος αβίωτος μέσα στην ασφυξία μιας προϊούσας ανέχειας.

Το μοναδικό που του απομένει για να συνεχίσει να κρατά την ελπίδα ζωντανή, για να συνεχίσει να διατηρεί δικαίωμα σ’ ένα ανθρώπινο μέλλον είναι η συμπόρευση με τη Λαϊκή Ενότητα και η μαζική υπερψήφιση των ψηφοδελτίων της την επόμενη Κυριακή.

Είναι η συμπαράταξή του σε κάθε γειτονιά, χώρο δουλειάς, σωματείο, σε κάθε κοινωνικό και εργατικό κίνημα από τα δεκάδες που θα αναπτυχτούν και θα φουντώσουν πολύ σύντομα, μ’ αυτούς που δε δίστασαν ούτε στιγμή να πουν το μεγάλο ΟΧΙ στην εξάρτηση και την υποταγή, στην κόλαση πους μας ετοιμάζουν εντός ΕΕ.

Μ’ αυτούς που ποτέ δε σκέφτηκαν να προδώσουν τη λαϊκή εντολή μα και τους μεγάλους αγώνες του Λαού μας που ξεδιπλώθηκαν όλη την τελευταία πενταετία και γκρέμισαν μια σειρά από μνημονιακές κυβερνήσεις, είτε εκλεγμένες, είτε διορισμένες, είτε “αυτοδύναμες”, είτε “συνεργατικές” στη λεηλασία του Λαού και του τόπου.

Ο χρόνος που απομένει ως την κάλπη της 20ης Σεπτέμβρη είναι ελάχιστος και τα καθήκοντα που μπαίνουν για κάθε λαϊκό αγωνιστή είναι πάρα πολλά.

Ακόμη περισσότερα όμως είναι τα ωφελήματα που περιμένουν κάθε δημοκράτη, κάθε πατριώτη, κάθε ριζοσπάστη της Αριστεράς, κάθε κομμουνιστή, κάθε προοδευτικό άνθρωπο, κάθε πολίτη χτυπημένο από τις αντιλαϊκές πολιτικές με την αποφασιστική και τη μεγάλη ενίσχυση των ψηφοδελτίων της Λαϊκής Ενότητας παντού στη χώρα.

Για να μπει ανάχωμα και φραγμός στη φτώχεια, στη λιτότητα, στη φτωχοποίηση, στην περιστολή και κατάργηση των δικαιωμάτων.

Για να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα και να υψωθεί τοίχος αδιαπέραστος για την προστασία των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών.

Για να υπάρξει ένα μέλλον αξιοπρέπειας και προόδου για τον Λαό μας, σε μια Πατρίδα που δεν θα του είναι ξένη.

Δώσαμε και κερδίσαμε πολλές μάχες.

Θα κερδίσουμε κι αυτή.