Οι Μινωίτες ήξεραν και από αποφράξεις !!!

Ο μινωικός πολιτισμός που ήκμασε για δύο ολόκληρες χιλιετίες, από το 3000 ως το 1000 π.Χ., άφησε πίσω του αναρίθμητα ευρήματα που σχετίζονται με κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας, όπως είναι η πολεοδομία, η αρχιτεκτονική, η γλυπτική, η ζωγραφική, η ναυτιλία και πολλοί ακόμη. Όταν στις αρχές του περασμένου αιώνα η αρχαιολογική σκαπάνη του Άρθουρ Έβανς έφερε στο φως την Αρχαία Κνωσό, όλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα, ειδικά όταν αποκαλύφθηκε το μεγαλοπρεπές και πολυτελές ανάκτορο της Κνωσού, ένα πενταώροφο οίκημα που θύμιζε πολιτεία χτισμένη σε λόφο.

Αυτό όμως που για εμάς έχει ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον και το βλέπουμε σε… μουσειακή διάσταση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αιώνες πριν αποτελούσε καθημερινή πραγματικότητα. Αυτό που εμείς σήμερα το θαυμάζουμε εκείνοι τότε το ζούσαν. Και ένα σπίτι δεν είναι μόνο οι κίονές του και ο διάκοσμός του, αλλά και η χρηστική πλευρά του, ειδικά το υδροδοτικό/αποχετευτικό του δίκτυο που επιτελεί μια τόσο ζωτική λειτουργία για την καθημερινή ζωή των κατόχων του.

Ένα λοιπόν από τα στοιχεία που εντυπωσίασαν ειδικούς και μη ήταν ο τρόπος που ήταν κατασκευασμένο το αποχετευτικό σύστημα του παλατιού, με τρόπο ώστε να ελαττώνονται ή και να πάψουν να υφίστανται τυχόν αποφρακτικά προβλήματα. Τόσο η χρήση του ψημένου πηλού όσο και η τοποθέτηση των σωληνώσεων ώστε να αξιοποιούνται στοιχεία του νερού όπως η βαρύτητά του και η δυναμική του δείχνουν πως στην κατασκευή του δικτύου των αγωγών δεν αφέθηκε τίποτε στην τύχη.

Η τεχνογνωσία των Μινωιτών και σε αυτόν τον τομέα καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι το σύστημα της Κνωσού αποτελεί το πρώτο πλήρες υδροδοτικό και αποχετευτικό δίκτυο στην Ελλάδα, που να αφορά μάλιστα και ολόκληρη πόλη, αλλά και από το ότι αποτέλεσε πρότυπο για όλα τα αντίστοιχα συστήματα που καθιερώθηκαν τον προπερασμένο αιώνα και λίγο – πολύ έχουν επικρατήσει ως σήμερα.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως, όπως τονίζει ο Ανδρέας Αγγελάκης, μηχανικός υδάτινων πόρων, οι Μινωίτες γνώριζαν τις βασικές ιδιότητες και αρχές των υδραυλικών έργων ήδη από το 3200 π.Χ., ουσιαστικά από την πρωτομινωική περίοδο δηλαδή. Ήξεραν ακόμη πώς να αξιοποιούν το φυσικό περιβάλλον, π.χ. χρησιμοποιούσαν τον γειτονικό χείμαρο Καίρατο, που βρισκόταν ανατολικά της Κνωσού, για την απορροή των υδάτων, αλλά και την περισυλλογή του βρόχινου νερού.

Και παρά το γεγονός πως το ανάκτορο της Κνωσού ήταν πενταώροφο, κάτι που θα έπρεπε να καθιστά δύσκολη την εγκατάσταση και χρήση του αποχετευτικού συστήματος, οι τεχνίτες βρήκαν και εδώ τη λύση του προβλήματος. Με τη χρήση κατακόρυφων αγωγών το νερό που συλλεγόταν από την οροφή του ανακτόρου μεταφερόταν σε όλους τους χώρους του οικήματος (τουαλέτες, λουτρά, σιντριβάνι) και μάλιστα ορμητικά, έτσι ώστε το νερό να μη λιμνάζει και να ελαχιστοποιούνται οι αποφράξεις.

Εξάλλου ένα υπόγειο σύστημα καναλιών και δεξαμενών συνέλεγε τα όμβρια ύδατα και βοηθούσε στον καθαρισμό των σωληνώσεων και στην απορροή και απομάκρυνση των αποβλήτων που προέκυπταν από τα σπίτια που γειτνίαζαν με το ανάκτορο.

Χάρη σε όλες αυτές τις πρακτικές που γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν οι σοφοί αρχαίοι Μινωίτες το ανάκτορο και η πόλη της Κνωσού είχαν άριστη ύδρευση και αποχέτευση και οι επαγγελματίες των αποφράξεων, αν υπήρχαν, θα έπρεπε να αντιμετώπιζαν το… φάσμα της ανεργίας.