Ομιλία Μουτσινά: Οδικοί άξονες: η αποθέωση των ημιτελών έργων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr

«Κύριε Υπουργέ, σας άκουσα με προσοχή να προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα σχετικά με τη διαπραγμάτευση απέναντι στους εργολάβους και τις τράπεζες για να αποσείσετε τις κυβερνητικές ευθύνες.

Μου θυμίζετε τον πατροκτόνο εκείνο, που επικαλούνταν την ορφάνια του ως ελαφρυντικό στη δίκη.

Σήμερα έρχεται το δημόσιο, αναλαμβάνει τα πάντα στις πλάτες του, το δημόσιο το οποίο ήταν συνεπές ως προς τις υποχρεώσεις του απέναντι στους εργολάβους και στις τράπεζες και στην ουσία, με την τροποποιητική διάταξη των συμβάσεων αναιρεί τη δέσμευση των εργοληπτικών εταιρειών για την υποχρέωση εξασφάλισης της χρηματοδότησης των έργων.

Οι δε τράπεζες, που έχουν αθετήσει τις υπογραφές τους όλα αυτά τα χρόνια, σήμερα επιδιώκουν να εξασφαλίσουν το μέγιστο όφελος για αυτές, παρότι έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με 250 δισεκατομμύρια σε «ζεστό» χρήμα και εγγυήσεις από το δημόσιο. Που είναι οι διακηρύξεις του Πρωθυπουργού για την υπογραφή μιας προγραμματικής συμφωνίας με τις Τράπεζες για την χρηματοδότηση των μεγάλων έργων και την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων;»

Με αυτή τη κεντρική διαπίστωση ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή για τους αυτοκινητοδρόμους ο βουλευτής Μαγνησίας κ. Πάρις Μουτσινάς, και στη συνέχεια αναφερόμενος σε ειδικότερες πτυχές του εν λόγω νομοσχεδίου υπογράμμισε:

«Στα μεγάλα αυτά έργα, λοιπόν, καθρεφτίζεται ολόκληρη η κακοδαιμονία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Εκεί ενσωματώνεται όλη η λογική της στρεβλής καπιταλιστικής ανάπτυξης της χώρας, δηλαδή, της εξυπηρέτησης των κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και ομίλων.

Εκεί χάθηκε ο πάτος του βαρελιού της οικονομίας, κύριε Υπουργέ, σε μεγάλο βαθμό και διολίσθησε η χώρα στην κινούμενη άμμο της παγκόσμιας κρίσης. Διότι πάντα τα κόστη σε αυτά τα έργα ήταν μεγάλα και μεγαλύτερα ακόμη ήταν και τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων κατασκευαστών, οι οποίοι ελέγχουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε σήμερα, όταν η πολιτική τάξη δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, όταν δεν μπορεί να σταθεί απέναντί στα συμφέροντα τουλάχιστον ισότιμα.

Το δημόσιο, αντί να ασκεί τον πιο ενδελεχή έλεγχο στους προϋπολογισμούς, αντί να θέτει αυστηρούς όρους στις εργολαβικές συμφωνίες και να τις τηρεί απαρέγκλιτα, δεχόταν τη χαλαρότητα στους χρόνους και τα ποσά, αναθεωρούσε με ευκολία τις συμβάσεις, έβαζε και άλλους φόρους για να καλύψουν οι πολίτες τις αστοχίες και τις εμπλοκές στην εκτέλεση των συμφωνημένων έργων. Δεν υπήρξε η σχέση κόστους-οφέλους ποτέ.

Τριάντα χρόνια, λοιπόν, τέσσερα κοινοτικά πλαίσια και δεν έγιναν οι δρόμοι. Κυρίως στους οδικούς άξονες συμβαίνει αυτό που παρατηρείται σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, με τα δημόσια έργα, δηλαδή. Υπάρχει η αποθέωση του ημιτελούς.

Αυτό, όμως, το οποίο μένει στην ελληνική πολιτεία τελικά είναι τα εγκαίνια και τα διόδια. Θα σας θυμίσω ότι διόδια δεν υπάρχουν σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες και τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στην Ευρώπη είναι στο 1/3 περίπου. Και δεν πληρώνουν και διόδια και έχουν δρόμους.

Πότε ειλικρινά θα ανασυντάξουμε την παραγωγική μας βάση, η οποία είναι κατώτερη από το 1980; Πότε επιτέλους θα αξιοποιηθούν οι πιστώσεις για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας; Πότε θα γίνει αυτή η ανάπτυξη; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα και το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε και το διακύβευμα για τις επόμενες γενιές.»

Κλείνοντας την ομιλία του ο βουλευτής έθεσε ένα σοβαρό ερώτημα για την διαδικασία τιμολόγησης των διοδίων:

«Είπατε, κύριε Υπουργέ, ότι θα διόδια θα υπολογιστούν με αναλογικό τρόπο και θα υπάρξει ένας σύγχρονος τρόπος εκτίμησής τους κλπ. Όμως διαβάζοντας το νέο νομοσχέδιο για την δημιουργία της «Ανεξάρτητης Αρχής Συντονισμού των Πτήσεων κλπ» που εισάγεται στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, στο άρθρο 23, αναφέρεται στην εξουσιοδότηση σας ως Υπουργού, για να μπορείτε να παίρνετε αποφάσεις για τα διόδια, τις τιμές και την προοπτική στην Εγνατία Οδό και στις κάθετες οδούς, δηλαδή ΠΑΘΕ κ.λπ.

Γιατί μπαίνει σε ένα άλλο νομοσχέδιο; Αυτό μας βάζει σε υποψίες, κύριε Υπουργέ.

Η πολιτική αυτή που ασκείται κατά την διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων αναδεικνύει δυστυχώς ένα έλλειμμα εθνικού – στρατηγικού σχεδιασμού και για τα μεγάλα έργα. Εξ αυτού η κυβέρνηση αυτή δέσμια του παρελθόντος δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό της και να διαχειρισθεί την κρίση με το βλέμμα στο μέλλον.

Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει άμεσα αλλαγή συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να εφαρμόσουμε μια άλλη πολιτική και στο θέμα των υποδομών της χώρας.»