Ποίημα του Κων. Παρδάλη
Διαβάστε όπως έφτασε στο e-Volos.gr
“Αγία Κρίση”
Νομίζεις ότι την ψυχή κρατάς φυλακισμένη;
Η ψυχή δεν φυλακίζεται γιατί το σώμα είναι γυάλινο, χωρίς πλαίσια αλλά προπαντός χωρίς εμπόδια.
Και αυτή φτερουγίζει δοκιμάζει την αντίσταση του αέρα, σαν τα μικρά πουλιά στο πρώτο πέταγμα.
Κρυφοκοιτάει ,αναστενάζει και περιμένει.
Τι περιμένει;
Το σώμα.
Πότε τα ο σώμα θα πάψει να ανταποκρίνεται στις φυσικές λειτουργίες του.
Περιμένει αυτή την στιγμή για να πετάξει λεύτερη, μαζί με τις μνήμες της, τις εικόνες των αγαπημένων της και το βαρύ φορτίο των αμαρτωλών τύψεων.
Μαζί με τον Άγγελο ή μαζί με τον μαύρο καβαλάρη.
Στο Ουράνιο Δώμα.
Αργά ή γρήγορα εξαρτάται από την πορεία της ζωής.
Πρώτα μια βόλτα στα μέρη που έζησε, έτσι για ανάμνηση.
Και μετά;
Δίπλα στις άλλες ψυχές.
Στον χώρο αναμονής.
Περιμένοντας την Αγία Κρίση.
Χωρίς άγχος, χωρίς συναισθήματα μα προπαντός χωρίς προβλήματα.
Χωρίς κάγκελα, σιδερένια ή γυάλινα, παρά μόνο αυτό το ελεύθερο του ματιού, στο αέναο άπειρο, το διαρκές ευτυχισμένο και το γραμμένο της συνείδησης.
Γιατί;
Γιατί η ψυχή έχει μάτια και έχει συνείδηση.
Κωνσταντίνος Παρδάλης