Συμβολική κατάληψη Αλληλέγγυων στο “Radio Marconi 96,1 F.M.” του Βόλου

Μετέδωσαν μήνυμα και κάλεσμα σε πορεία, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Ρωμανό και Κωστάρη

Σε συμβολική κατάληψη της συχνότητας του “Radio Marconi 96,1 F.M.” του Βόλου προχώρησαν λίγα λεπτά μετά τις 12.00 το μεσημέρι της Παρασκευής, αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι της Συνέλευσης Αναρχικών για την Αληλλεγγύη ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ.

Οι αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι προχώρησαν σε μετάδωση μηνύματος σε ένδειξη αλληλεγγύης στους κρατούμενους απεργούς πείνας Ν. Ρωμανό, κατηγορούμενου για την υπόθεση Βελβεντού και Η. Κωστάρη, κατηγορούμενου για την 17Ν, ενώ απηύθυναν κάλεσμα για την Πανθεσσαλική συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης, που θα πραγματοποιηθεί στις 29 Νοεμβρίου, στις 12.00, στην πλατεία Αγ. Νικολάου στο Βόλο.

Ακολουθεί σχετικό κείμενο της Συνέλευσης Αναρχικών για την Αληλλεγγύη ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, όπως το εντοπίσαμε στο διαδίκτυο:

Αλληλεγγύη και δύναμη
στον αναρχικό Ν. Ρωμανό (απεργία πείνας από 10-11)
και
στον Η. Κωστάρη (απεργία πείνας από 29-10)

Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο οι Γ.Μιχαηλίδης, Δ.Πολίτης, Α.Μπουρζούκος και Ν.Ρωμάνος βρίσκονται αιχμάλωτοι στα κελιά του κράτους κατηγορούμενοι για την υπόθεση Βελβεντού μετά τη διπλή απαλλοτρίωση τραπεζών, αυτή της Αγροτικής και των ΕΛΤΑ. Η στάση των συλληφθέντων είναι εξαρχής ξεκάθαρη. Δηλώνουν αναρχικοί και αρνούνται οποιαδήποτε συνεργασία με τα τσιράκια της δημοκρατίας. Φυσικά δεν έλειψαν και οι βασανισμοί των συντρόφων ενώ παράλληλα γίνεται η δημοσίευση δήθεν μονταρισμένων φωτογραφιών, μια τακτική που μόνο παραδειγματισμό βρωμάει.

Οι τέσσερις σύντροφοι που κατηγορούνται για την υπόθεση αυτή έχοντας αποδεχτεί κάθε ρίσκο της επιλογής τους προχωρούν σ αυτή τη διπλή ληστεία. Οι λόγοι δεν είναι άλλοι παρά η χρηματική ενίσχυση του πολύμορφου αγώνα. Προτάσσουν δηλαδή μ’αυτή την πράξη όχι μόνο την εναντίωση τους στο συνεχές μοτίβο παραγωγής-κατανάλωσης αλλά και την αναγκαιότητα χρηματοδότησης των υποδομών άμυνας και επίθεσης προκειμένου να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα.

Πιο διευρυμένα θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάτι τέτοιο σηματοδοτεί τη σύνδεση του εξεγερσιακού λόγου στην εξεγερσιακή πρακτική οποιαδήποτε δηλαδή ένοπλη δράση που προκαλεί την αποσταθεροποίηση όσων θεωρούν κεκτημένων μέσω της καταστολής, την αποσταθεροποίηση του νόμου σαν θεσμός και της κοινωνικής ειρήνης. Είναι τέλος ο ένοπλος αγώνας ένα μέσο κατάκτησης επιθυμιών και αναγκών.

Όλα τα προηγούμενα είναι μια ξεκάθαρη κατά μέτωπο επίθεση για την εξόντωση του συστήματος, μια επίθεση που η έκβαση της δεν δύναται να είναι αναίμακτη για καμία από τις δυο πλευρές. Οι τέσσερις λοιπόν σύντροφοι της υπόθεσης αυτής όπως και τότε έτσι και τώρα βρίσκονται σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Ο Ν.Ρωμανός μάχεται για ακόμα μια φορά για τις επιθυμίες του με όσα μέσα έχει όντας έγκλειστος. Εκβιάζει δηλαδή εκθέτοντας το σώμα του και πάλι στον κίνδυνο ξεκινώντας απεργία πείνας από 10-11 για την διεκδίκηση των εκπαιδευτικών του αδειών. Κάθε αγώνας για οποιοδήποτε λόγο κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες είναι αγώνας για τη νίκη. Κάπως έτσι επιλεγεί το έσχατο αυτό μέσο γνωρίζοντας τις συνέπειες της απόφασης αυτής που αποτελεί μια συνειδητή πράξη με οποιοδήποτε κόστος. Σε παρόμοια θέση διεκδίκησης των εκπαιδευτικών αδειών μέσω της απεργίας πείνας βρίσκεται και ο Η.Κωσταρης κατηγορούμενος για 17Ν ενώ παράλληλα ξεκινά κυλιόμενη απεργία πείνας όσων κατηγορούνται για την υπόθεση Βελβεντού με πρώτο τον Γ.Μιχαηλιδη ως έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης στους συντρόφους και συναγωνιστές τους στηρίζοντας έτσι τους ίδιους και την απόφαση τους.

Ούτε η μη παροχή αδειών ούτε ο βασανισμός των κρατουμένων δεν μας βρίσκει προ εκπλήξεως. Έχει προηγηθεί μια μεγάλη γκάμα τέτοιου είδους πρακτικών από το κρατος. Η αλόγιστη χρήση βίας και καταστολής στις πορείες, τρομοεισβολές στα σπίτια αναρχικών, επικηρύξεις αγωνιστών, διαπόμπευση οροθετικών καταλήγει ακόμα και σε δολοφονίες κρατουμένων όπως αυτή του Ιλία Καρέλι ή σε άλλες από δήθεν φυσικά αίτια (Γκουλιώνη). Αποκορύφωμα της καταστολής και της λυσσαλέας ανάγκης του κρατους για στέρηση της ελευθερίας αποτελεί η δημιουργία Φυλακών Υψίστης Ασφαλείας. Πρόκειται δηλαδή για συνθήκες πλήρους απομόνωσης και ασφυκτικής παρακολούθησης για όλους οσους παρεκκλίνουν από το θεμιτό για όσους δηλαδή επιλέγουν την παρανομία στα πλαίσια του άρρωστου αυτού περιβάλλοντος πόσο μάλλον για τους πολιτικούς κρατούμενους που αποτελούν τον κύριο εχθρό της πλαστής ισορροπημένης πραγματικότητας.

Στο σχέδιο της απομόνωσης δεν βρίσκονται μόνο αυτοί οι «τρελοί», οι παράνομοι, οι «τρομοκράτες» αλλά και αυτοί που λόγω καταγωγής τιμωρούνται. Στο προσκήνιο εμφανίζονται οι επιχειρήσεις «Ξένιος Ζευς» ενώ παράλληλα έχουν δημιουργηθεί ναζιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ανοίγοντας έτσι το δρόμο στα ρατσιστικά πογκρόμ από φασιστοειδή με την κάλυψη της ΕΛ.ΑΣ.

Καμία τακτική του σύγχρονου ολοκληρωτισμού δεν μένει αναπάντητη τόσο από τους έξω όσο και απ τους μέσα. Ο αγώνας για ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν σταματάει πουθενά και οι αγώνες μέσα στη φυλακή είναι η απόδειξη πως καμία συνθήκη δεν θα καταφέρει να μας εξαφανίσει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται ,οσο τους δίνεται η δυνατότητα κάτω από αυτές τις συνθήκες, με όσα μέσα διαθέτουν βάζοντας ακόμα και το σώμα τους σαν οδόφραγμα. Η παρουσία των ΕΚΑΜ στις φυλακές, οι αιφνιδιαστικές επιδρομές στα κελία, τα πειθαρχία και οι βασανισμοί δεν έχουν εκπληρώσει το στόχο τους. Τα τελευταία δύο χρόνια η αναζωπύρωση του αγώνα είναι μια απτή πραγματικότητα μέσα από απεργίες πείνας συντρόφων όπως αυτή του Σακκα για τη αποφυλάκιση του έχοντας ξεπεράσει το χρονικό όριο της προφυλάκισης του ή του Σ.Στρατούλη για την διεκδίκηση των αδειών του και άλλες ως ένδειξη αλληλεγγύης αποτελούν ελάχιστα παραδείγματα. Αποκορύφωμα τέτοιου είδους αγώνα λαμβάνει χώρα το καλοκαίρι του ΄14 με τη μαζική απεργία πείνας 4.500 κρατουμένων σε 15 φυλακές λόγω του προωθούμενου νομοσχεδίου για τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ. Μια τέτοια πράξη αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός στο οποιο ξεκάθαρα εκφράζεται μια προδιάθεση εξεγερσης και αποτελεί ένα μέσο αποσταθεροποίησης της κανονικότητας τόσο εντος οσο και εκτος των τειχών.

Εμείς λοιπόν με τη σειρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με όσους εξεγείρονται με όσουν δεν συμβιβάζονται στο όνομα της ασφάλειας, με όλους αυτούς που σε πείσμα των καιρών οπλίζουν τις συνειδήσεις τους και δεν διστάζουν να στρέψουν την κάννη του όπλου τους σε όλους αυτούς που δημιουργούν και προσκυνούν τους διαχωρισμούς, τις εντολές, τις φυλακές. Κάθε αγώνας ενάντια στα παραπάνω θα έμενε ανολοκλήρωτος εάν δεν ηταν κοινός μέσα και έξω από τα κάγκελα. Πρόκειται για μια κοινή μάχη οπου οι κρατούμενοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα καθώς όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του ξεχνάει τον ίδιο τον αγώνα. Η αλληλεγγύη που παραμένει απλά στη ανάδειξη του ζητήματος δεν διαφέρει σε πολλά από μια δημοσιογραφική κάλυψη γεγονότων. Η αλληλεγγύη δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από μια σχέση αλληλεπίδρασης που μέσα απο τη συνεννόηση και το συντονισμό των μέσα με τους έξω αναγεννάται και συνεχίζεται ο αγώνας. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινή μας δράση. Αλληλεγγύη σημαίνει σαμποτάζ σημαίνει επίθεση ενάντια σε μια αλλοτριωμένη ασφαλή ζωή, ενάντια στην εξουσία ,στην ύπαρξη του κράτους και των φυλακών του ενάντια σε ότι μας μολύνει. Καπως έτσι το τρίπτυχο της υλικής, ηθικής και πολιτικής στήριξης των κρατουμένων συναντά το τρίπτυχο της απεύθυνσης, της αλληλεπίδρασης και της επιθεσης.

Αν μισείς τη αδικία θα γκρεμίσεις τις φυλακές
Να εξεγερθούμε στους γδάρτες των ονείρων μας

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
29.11.2014 – 12.00
ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΒΟΛΟΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Αλληλεγγύη
ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ