Τ.Ε. Μαγνησίας Κ.Κ.Ε.: 74 χρόνια από την ίδρυση της Ε.Π.Ο.Ν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Με την συμπλήρωση 74 χρόνων από την ίδρυση της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) η Τομεακή Επιτροπή Μαγνησίας του Κ.Κ.Ε. τα Τομεακά Συμβούλια της Κ.Ν.Ε. και το παράρτημα Μαγνησίας της ΠΕΑΕΑ συνδιοργανώνουν εκδήλωση την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου και ώρα 7.00 μ.μ. στην αίθουσα του Μεταξουργείου.

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει χαιρετισμό από εκπρόσωπο της ΠΕΑΕΑ, ομιλία από στέλεχος της Τ.Ε. του ΚΚΕ και μονόπρακτο θεατρικό έργο, με τον τίτλο «όταν έρχεται η ώρα», από το θεατρικό της ΚΝΕ

Η θρυλική ΕΠΟΝ ιδρύθηκε στις 23 Φλεβάρη του 1943, σε ένα σπίτι στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3, στους Αμπελόκηπους της Αθήνας. Η ίδρυσή της αποφασίστηκε με πρόταση της ΟΚΝΕ. Στη σύσκεψη αυτή συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των οργανώσεων νέων που συμμετείχαν στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων αλλά και προσωπικότητες του πνευματικού κόσμου όπως η Ρόζα Ιμβριώτη. Αντίστοιχα τις ίδιες μέρες, τέλη Φλεβάρη, πραγματοποιείται και η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της ΕΠΟΝ Μαγνησίας σε ένα σπίτι στα Λεχώνια.

Βασικοί σκοποί της ΕΠΟΝ, όπως διατυπώθηκαν στο άρθρο 3 του Καταστατικού της, κάποιοι από τους οποίους μένουν επίκαιροι και στο σήμερα, ήταν:
α) Η εθνική απελευθέρωση, η πλήρης ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Ελλάδας με καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα.
β) Η υπεράσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων της νέας γενιάς στη ζωή, στη μόρφωση και στον πολιτισμό.
γ) Η εξολόθρευση του φασισμού τώρα και στο μέλλον και με οποιαδήποτε μορφή και αν παρουσιαστεί.
δ) Ο αγώνας κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου για την κατοχύρωση της ειρήνης, με βάση την αυτοδιάθεση των λαών και νεολαίων και την αδελφική συνεργασία τους.
ε) Η ανοικοδόμηση της χώρας από τα ερείπια του πολέμου και της αξονικής κατοχής προς το συμφέρον και την ευημερία ολόκληρου του πληθυσμού.

Η ΕΠΟΝ έγραψε απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και μετά. Από τις γραμμές της πέρασαν 600.000 νέοι και νέες, από τους οποίους ένα μεγάλο ποσοστό εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Σε 1.300 υπολογίζονται οι ΕΠΟΝίτες αντάρτες που έπεσαν στα πεδία των μαχών, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός αυτών που έπεσαν στις διαδηλώσεις των πόλεων, που εκτελέστηκαν, που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή που πιάστηκαν και βασανίστηκαν από τις αρχές κατοχής και τα όργανά τους.

Η ΕΠΟΝ ήταν ο μεγάλος τροφοδότης του αγώνα. Στις πόλεις, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στις γειτονιές, οι ΕΠΟΝίτες κι οι ΕΠΟΝίτισσες πάλεψαν για το ψωμί και τη λευτεριά, οργάνωσαν λέσχες μάθησης πολιτικής – πολιτιστικής. Έδωσαν από την πρώτη στιγμή τη μάχη κατά της επιστράτευσης, συνέβαλαν στη μάχη κατά της πείνας, πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις στις πόλεις, στις απεργίες και σε σαμποτάζ κατά του εχθρού, έδωσαν μάχη ενάντια στα ναρκωτικά, που οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές προσέφεραν «απλόχερα» στην νεολαία μετά την απελευθέρωση. Αξιοσημείωτη είναι και η εκδοτική δραστηριότητα της ΕΠΟΝ με το περιοδικό της, τη «Νέα Γενιά» να κυκλοφορεί από το Μάρτη του 1943 έως τον Οκτώβρη του 1947.

Χιλιάδες ανταρτόπαιδα – αετόπουλα έγιναν φωτεινά παραδείγματα για το λαό και τη νεολαία, φωτίζοντας με τα ιδανικά τους το δρόμο της ανειρήνευτης πάλης. Στελέχωσαν τον ΕΛΑΣ και αργότερα τον ΔΣΕ, δίνοντας λαμπρό αγώνα στην κορυφαία φάση της ταξικής πάλης στην ιστορία της πατρίδας μας.

Σήμερα στεκόμαστε με ακλόνητη πεποίθηση και σιγουριά στον αγώνα για τον πιο όμορφο και σπουδαίο στόχο που έχει θέσει η ανθρωπότητα για την εξέλιξή της: την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ότι το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός. Στεκόμαστε με αίσθημα αυξημένης ευθύνης και απαιτητικότητας από τους εαυτούς μας, και συλλογικά αλλά και ατομικά για την ενίσχυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαχητικά στο δρόμο για το σοσιαλιστικό αύριο, χωρίς κρίσεις, πολέμους, εκμετάλλευση.

Αν και η σημερινή νεολαία βρίσκεται περικυκλωμένη από τη συντηρητική οπισθοδρόμηση, τον αντικομμουνισμό, την ιδεολογική επίθεση κατά του επαναστατικού, του εργατικού κινήματος και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης -κυρίως μετά τις ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος το 1991- το μέλλον της για μια καλύτερη ζωή, για την ικανοποίηση των αναγκών της συνδέεται άμεσα με τη συμμετοχή και τη συμβολή της στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Αυτή την εξέλιξη δ
εν μπορεί τίποτα να τη σταματήσει!