Χαιρετισμός Λ. Γαϊτάνη για την εκπαίδευση των νέων παραβατών

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Βόλου αντιμετωπίζει με έμπρακτο ενδιαφέρον το θέμα της εκπαίδευσης των νέων στα σωφρονιστικά καταστήματα. Πιστεύω ότι οι ανήλικοι κρατούμενοι διέπραξαν σε παιδική ή εφηβική ηλικία ένα λάθος, για το οποίο τις περισσότερες φορές ευθύνεται το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Πρέπει λοιπόν να έχουν μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Αυτή η δεύτερη ευκαιρία μπορεί να δοθεί μέσα από την εκπαίδευση. Τα παιδιά χρειάζονται τη στήριξη της Πολιτείας και της κοινωνίας σήμερα περισσότερο από ποτέ. Γιατί σε αυτή τη δύσκολη από οικονομική άποψη εποχή που διανύουμε η κοινωνική επανένταξη γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.

Έχουμε επισκεφθεί και τα τρία σωφρονιστικά καταστήματα της περιοχής μας. Οι σχολικές μονάδες της Κασσαβέτειας βοηθούνται από τον Σύλλογό μας με όποιο τρόπο μας ζητηθεί. Έχουμε προσφέρει ηλεκτρονικούς υπολογιστές κι ένα πολυμηχάνημα για εκτυπώσεις, φωτοτυπίες και φαξ. Φέραμε σε επαφή τις σχολικές μονάδες με τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και προσωπικά με τον Πρόεδρό του και Πρόεδρο της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, Βασίλη Αλεξανδρή. Έγιναν δύο επισκέψεις στην Κασσαβέτεια και από τον ίδιο.

Προσφέρθηκαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και λάπτοπ.

Το σπουδαιότερο όμως δεν είναι η διάθεση υλικών μέσων για τη βοήθεια αυτών των παιδιών. Είναι η άμεση επαφή μαζί τους. Έχω επανειλημμένα επισκεφθεί την Κασσαβέτεια κι έχω συνομιλήσει με τους ανήλικους κρατούμενους. Τους θυμάμαι να μου λένε πόσα πράγματα έμαθαν στις σχολικές μονάδες. Το πιο εντυπωσιακό ήταν να μου λένε πόσο τους λείπει το σχολείο στις γιορτές.

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου αγωνίστηκε στο γήπεδο των φυλακών με την ομάδα των ανήλικων, στους οποίους προσφέραμε και μπάλες. Με τον τρόπο αυτό τους δείχνουμε ότι τους αντιμετωπίζουμε ισότιμα χωρίς προκαταλήψεις. Μεσολαβήσαμε πέρυσι τον Απρίλιο και έδωσε συναυλία στην Κασσαβετεία η χορωδία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Μία συναυλία όπου κάποια στιγμή τραγουδιστές έγιναν οι ίδιοι οι κρατούμενοι. Έχουμε εξοικειωθεί μεταξύ μας κι αυτό οφείλεται στη συχνή επαφή. Οφείλεται στη συμμετοχή μας σε όλες τις εκδηλώσεις των σχολικών μονάδων.

Έχουμε επισκεφθεί και τα άλλα σωφρονιστικά καταστήματα της περιοχής μας, προσφέροντας για παράδειγμα είδη γραφικής ύλης στο ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων και καλύπτοντας μέρος της δαπάνης βαψίματος των θαλάμων. Εκεί υπάρχει πρόβλημα στενότητας χώρου, ενώ δεν παραδίδονται τεχνικά μαθήματα.

Το ζητούμενο όμως, σε σχέση με αυτά τα παιδιά είναι τι θα γίνει, όταν ξαναβγούν ελεύθερα στην κοινωνία. Τότε που θα έχουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία κι ένα περιβάλλον που τους οδήγησε στη φυλακή. Γι’ αυτό λοιπόν απαιτείται:

Α) Προσφορά θέσεων εργασίας. Θα πρέπει όμως να προσδιορισθεί το εργασιακό καθεστώς, που μπορούν να ενταχθούν. Θα είναι επιδοτούμενοι, θα είναι συμβασιούχοι ή θα είναι μαθητευόμενοι;

Β) Εξάλειψη των προκαταλήψεων. Οι εργοδότες φοβούνται ότι οι αποφυλακισμένοι θα υποτροπιάσουν. Θα πρέπει να υπάρχει κατάλληλη συμβουλευτική στήριξη γι’ αυτούς.
Δυστυχώς όλα αυτά θα κινδυνέψουν να παραμείνουν θεωρίες, όσο η οικονομία είναι σε ύφεση, όσο η ανεργία στην Ελλάδα είναι η υψηλότερη στην Ε.Ε. Διότι το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι, με τα υφιστάμενα προγράμματα πόσος τελικά είναι ο αριθμός των πρώην κρατουμένων που βρήκαν εργασία; Μήπως είναι εξαιρετικά μικρός;