Ακόμα δεν έχουν αποδοθεί 248 οικόπεδα σε πολεμιστές της Θεσσαλονίκης

Τον Γολγοθά που βιώνουν οι κληρονόμοι των δικαιούχων οικοπεδούχων Ελλήνων που πολέμησαν πριν το 1948 περιγράφει στη «Ζούγκλα» ο Δημήτρης Μιχαηλίδης, κάτοικος Θεσσαλονίκης. Σημειώνεται πως ο πατέρας του κ Μιχαηλίδη είχε πολεμήσει στην Αλβανία.

Όπως λέει, η Πολιτεία για όλους αυτούς που πολέμησαν είχε προβλέψει να πάρουν κάποια οικόπεδα ως ανταμοιβή. Κάποιοι όντος πήραν αλλά υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα πολεμιστών που λόγω γραφειοκρατίας και αδιαφορίας δεν κατάφεραν να τα πάρουν με αποτέλεσμα τα παιδιά τους σήμερα να έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας προκειμένου να βρουν το δίκιο τους.

Μετά από 75 χρόνια ταλαιπωρίας χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλο ψυχικό σθένος, ισχυρή οικονομική υποστήριξη, πάρα πολλές γνώσεις διαδικασιών, δημόσιας διοίκησης & δικονομίας, αλλά και άπειρες ώρες απασχόλησης, απλά για να δικαιωθούν οι πολεμιστές, που με νόμο της Ελληνικής Βουλής τους αποδόθηκαν οικόπεδα, που ακόμα περιμένουν από το 1948 μέχρι σήμερα, 75 ολόκληρα χρόνια.

«Βγήκε ένας νόμος το 1948 , 75 χρόνια πριν, πρόκειται για τον νόμο 751/1948 ο οποίος προέβλεπε να αμειθούν με κάποιο τρόπο αυτοί που πολέμησαν πριν το 1948.Στον κάθε ένας πολεμιστής στην περιοχή του θα του έδιναν ένα οικόπεδο ή θα γινόταν διορισμός σε κάποια υπηρεσία. Στον κάθε νομό το υπουργείο Γεωργίας έδωσε κάποια οικόπεδα, κάποιους χώρους και το  υπουργείο Πρόνοιας τότε τα μοίρασε σε αυτούς», λέει ο κ, Μιχαηλίδης και προσθέτει:

«Στη Θεσσαλονίκη ήταν γύρω στους 550 οι πολεμιστές δικαιούχοι. Δόθηκε ένας χώρος 1.475 στρέμματα για αυτούς και είπαν  τότε ότι θα δώσουν στον καθένα από ένα στρέμμα.Τ ο 1955 η Πολιτεία μοίρασε στους πρώτους 220 τα οικόπεδα όπου σήμερα είναι ο οικισμός 751 στο Πανόραμα. Οι υπόλοιποι μέχρι να κάνουν τα χαρτιά τους, τα οικόπεδα δόθηκαν σε θύματα της βουλγαρικής κατοχής στη Δράμα. Αυτοί πήραν τα οικόπεδα τα υπόλοιπα. Ρουσφέτι στη εποχής».

Και συνεχίζει:

«Το 1957 βγαίνει νέα απόφαση που διαθέτουν  άλλα 1000 στρέμματα για τους 248 που είχαν μείνει χωρίς να πάρουν το οικόπεδο. Και από εκεί ξεκινάει το μαρτύριο. Αυτά τα καινούργια οικόπεδα μας είπαν να τα ρυμοτομήσουμε μόνοι μας και να τα υποβάλουμε  για έγκριση στο ΥΠΕΧΩΔΕ και μετά θα μας τα μοιράσουν. Αυτό λοιπόν μας κατέστρεψε γιατί έπρεπε να βρούμε χρήματα και τοπογράφους. Ήταν μεγάλη διαδικασία. Αυτή τη στιγμή στο Κτηματολόγιο η περιοχή με τα οικόπεδα είναι γραμμένη ως οικιστική αποκατάσταση πολεμιστών, νόμου 751/1948. Ζητάμε να τελειώσει αυτή η ιστορία. Τώρα μάλιστα που έγινε τακτοποίηση με τους δασικούς χάρτες, το δασαρχείο λέει ότι εκεί είναι δάσος με αποτέλεσμα να τρέχουμε να αποδείξουμε ότι δεν ισχύει. Κάναμε πολλές κινητοποιήσεις. Έχουμε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για δεύτερη φορά και περιμένουμε την απόφαση. Το 2020 το ΣτΕ είπε ότι είναι απαράδεκτο να μην μας έχουν τακτοποιήσει ακόμα».

«75 ολόκληρα χρόνια μετά την απόφαση της πολιτείας να απονείμει τιμή στους πολεμιστές της (νόμος 751/1948), η Δημόσια Διοίκηση (Δημόσιοι Υπάλληλοι & Εκλεγμένοι στην Εκτελεστική Εξουσία) δεν έχει υλοποιήσει την απόφαση ακόμα….», καταλήγει.