Η Ανάπτυξη άργησε μια μέρα…

ΑΡΘΡΟ της Ηλέκτρας Προσήλια

Σε μια εποχή που όλα πλέον έχουν αντίστροφη ονομασία της πραγματικής τους ιδιότητας, η ελευθερία του λόγου ίσως έχει αποθρασυνθεί.

Εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την «εξυγίανση» της Παιδείας… Άνεργοι εκπαιδευτικοί, παιδιά χωρίς κριτική σκέψη και κάτοχοι γνώσεων βραχυπρόθεσμων – το πολύ μέχρι τις Πανελλήνιες.

Εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην Υγεία… Η Υγεία στην Ελλάδα νοσηλέυεται σε μια ΜΕΘ, στοιχειωμένου, βομβαρδισμένου νοσοκομείου.

Μείωση κατώτατου μισθού και συντάξεων – «θυσία για την Ανάπτυξη που… θα έρθει…». Και οι Αζτέκοι τα θύματά τους, για να εξακολουθεί να λάμπει ο ήλιος, λέγανε πως τα θυσίαζαν.

Απολύσεις σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Ήταν «βάρος» τόσοι εργαζόμενοι. Τόσοι άνεργοι δηλαδή δεν είναι;

Επιβολή προστίμων παντού – πάταξη της φοροδιαφυγής… Σύλληψη μικρο-οφειλετών προς το Δημόσιο, άρση πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας… Χαράτσι στη ΔΕΗ… Επερχόμενη ιδιωτικοποίηση του νερού…

Success story και Ανάπτυξη.

Σαν να καλύπτεις με γιγαντοαφίσα, που απεικονίζει λιβάδι, τοπίο, μετά από πυρηνική έκρηξη.

Μα επιτέλους, καταλαβαίνουμε πως χάσαμε τη Δημοκρατία ή μας έχασε αυτή και δεν θέλει να μας ξαναδεί; Eλπίζω να μας θυμηθεί μια μέρα. Kαταλαβαίνουμε πως έχουμε εξαθλιωθεί, πως χάνουμε ένα – ένα δικαιώματα αιώνων… πως χάνουμε μέλλον και παρόν σε αυτόν το τόπο… Έχουμε γίνει όμως και «κοινωνικά κωφάλαλοι», που ότι μας δείχνουν το πιστεύουμε;

Success story και Ανάπτυξη, 3 χρόνια είναι ακόμη η αρχή. Στα επόμενα θα προστεθούν και η Ευημερία, η Νίκη… Ίσως ακόμη και ο Ριζοσπαστισμός και η Πρόοδος…

Καλό μας χειμώνα…