Ο νεόπλουτος Μπαρτζώκας
[ad_1]
Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Απόψε το βράδυ διεξάγεται στο κλειστό γήπεδο τού «Ο.Α.Κ.Α.»
ο δεύτερος τελικός τού φετινού πρωταθλήματος μπάσκετ,
με την ατμόσφαιρα να είναι τεταμένη μετά από όσα συνέβησαν στο ματς τής Κυριακής
και -κυρίως- λόγω τής πομπώδους στάσης που επέδειξε ο «ερυθρόλευκος» προπονητής.
Η αδυναμία τού Μπαρτζώκα να αντεπεξέλθει στις συνθήκες που απαιτεί το Άστυ,
που απαιτεί το «Σαλόνι», που απαιτεί η Αστική Ευγένεια, που απαιτεί -εν τέλει- η Πρόοδος,
είναι μία επαναλαμβανόμενη συνθήκη που έχει εμπεδωθεί από σύμπασα την μπασκετική χώρα.
Τι κι αν διαθέτει αναμφισβήτητες ικανότητες στο αντικείμενό του·
οι συμπεριφορικές παρεκτροπές του μετατρέπονται διαρκώς σε τροχοπέδη του
και θέτουν σε δεύτερο πλάνο τις επαγγελματικές επιτυχίες του.
Άξεστος. Αγροίκος. Ασεβής. Αλαζονικός.
Η μύχια άρνησή του να αναγνωρίζει τον (εκάστοτε) Αντίπαλο είναι συχνά κυρίαρχη
και κορυφώνεται κάθε φορά που ο Μπαρτζώκας έρχεται αντιμέτωπος με τον Παναθηναϊκό.
Ο Σύλλογος τής Αθήνας,
ο Σύλλογος τής Ελληνικής Πρωτεύουσας,
ο Σύλλογος τής Παγκόσμιας Πρωτεύουσας,
εκπροσωπεί Αξίες και Ιδανικά που απέχουν παρασάγγας από την «Τρούμπα»,
οπότε είναι λογικό κι επόμενο να προκαλούνται Μίσος και Φθόνος.
Το πρόβλημα ανακύπτει από τη στιγμή που η Λουμπενιά αποκτά Επισημοποίηση.
Ο κόουτς τού Ο.Σ.Φ.Π. -ως… καλός Χριστιανός που είναι-
έχει τις «Χριστοπαναγίες» ωσάν «ψωμοτύρι» σε κάθε αγώνα που δεν αποφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα
(διόλου τυχαίως,
αυτή η αδιάλειπτη-δημόσια περιϋβριστική συνήθειά του
αποτελεί ανέκδοτο στις τάξεις των φιλάθλων τής πειραϊκής ομάδας),
ενώ και οι δηλώσεις του εμπεριέχουν -συχνά- ποικίλες απρέπειες.
Προσφάτως -και συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 29 Μαΐου-
τον επέκρινα για την παντελώς άστοχη τοποθέτησή του μετά το ματς Π.Α.Ο.Κ.-Ολυμπιακός,
όταν έξυσε νωπές κοινωνικές πληγές και υπέπεσε σε ανάλγητη παρομοίωση λέγοντας
«Είναι ένα ισχυρό συναισθηματικό σοκ το “Final-Four”.
Νιώθω σα να μάς χτύπησε τρένο.»
Τότε, εδέχθην μαζική επίθεση από σεσημασμένα «ερυθρόλευκα» ούγκανα,
που -υπό τη συνοδεία αλαλαγμών, ύβρεων και αφορισμών-
μού προσήπταν ότι το ζήτημα που έθιγα ήταν ανύπαρκτο επί τής ουσίας·
βεβαίως, ουδεμία έκπληξη ένοιωσα από τα σχόλια,
καθώς έχω συνειδητοποιήσει ότι ένα τμήμα τού πληθυσμού πάσχει από συναισθηματική απονέκρωση
και αδυνατεί να αξιολογήσει εκκωφαντικής δυναμικής σημειολογίες
(τρανή απόδειξη, η πανηγυρική επανεκλογή τού διασφαλιστή τής σιδηροδρομικής ασφάλειας).
Όμως, μετά από τον κυριακάτικο πρώτο τελικό τού πρωταθλήματος,
ο Μπαρτζώκας παρεκτράπηκε ξανά και -έμπλεος κίβδηλης ταπεινότητας- είπε τα εξής:
«Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με αυτοπεποίθηση· δεν είχε να χάσει τίποτα σήμερα.
Εμείς ποτέ δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο·
δεν πιστεύουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι εύκολος αντίπαλος.
Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολη (η σειρά των αγώνων).
Κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι θα είναι ένας περίπατος για ’μάς· δεν ισχύει αυτό.
Ένας τελικός είναι πάντα ένας τελικός.
Ο Παναθηναϊκός είναι ευχαριστημένος να παλεύει τα παιχνίδια…».
Μιλάμε για ρεσιτάλ στερεότυπης μπουρδολογίας,
μιλάμε για αντιφατικότητα σε βαθμό παραληρήματος,
μιλάμε για βάναυση προσβολή και απροκάλυπτη υποτίμηση τού αντιπάλου,
που πυροδοτούν επικίνδυνα την αποψινή αναμέτρηση στο «Ο.Α.Κ.Α.»,
καθώς σύσσωμος ο Παναθηναϊκός Κόσμος
αλλά και πολλοί υγιείς φίλαθλοι τού Ολυμπιακού
προέβησαν στην ίδια αρνητική αξιολόγηση για τις απαράδεκτες δηλώσεις.
Από τη μία, οι δήθεν μετρημένες και νουνεχείς διατυπώσεις
«Εμείς ποτέ δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο·
δεν πιστεύουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι εύκολος αντίπαλος.
Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολη (η σειρά των αγώνων).
Κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι θα είναι ένας περίπατος για ’μάς· δεν ισχύει αυτό.
Ένας τελικός είναι πάντα ένας τελικός.»,
και από την άλλη, οι φράσεις που αποκαλύπτουν την ανεπιτυχώς επικαλυμμένη υποκρισία:
«(Ο Παναθηναϊκός) δεν είχε να χάσει τίποτα σήμερα.»
και κυρίως
«Ο Παναθηναϊκός είναι ευχαριστημένος να παλεύει τα παιχνίδια…».
Τάδε έφη Μπαρτζώκας,
μετά από τη σφαγιαστική διαιτησία που προσέφερε τη νίκη στον Ο.Σ.Φ.Π.
και απετέλεσε ακόμα μία πιστοποίηση
για την αντίληψη που υπάρχει στο οπορτουνιστικό λιμάνι όταν γίνεται λόγος για «Δικαιοσύνη».
Ας δούμε ενδεικτικώς τέσσερις κραυγαλέες φάσεις…
Φάση 1η:
9 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη τού αγώνα.
Ο Αγραβάνης προσποιείται ότι θα σουτάρει,
ο Βεζένκοφ πέφτει στην παγίδα και κάνει φάουλ στον αντίπαλό του,
αμέσως μετά σηκώνει ενστικτωδώς το χέρι
ώστε -παραδεχόμενος την παράβαση- να αποφύγει το ενδεχόμενο να τιμωρηθεί με «αντι-αθλητικό»,
οι διαιτητές δεν δίνουν το πεντακάθαρο φάουλ,
οι διαιτητές κλείνουν τα μάτια μπροστά στην εξόφθαλμη φάση.
Φάση 2η:
3 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη τού αγώνα.
Ο Πονίτκα εφορμά προς το αντίπαλο καλάθι,
ο Φαλ τού κατεβάζει το χέρι,
οι διαιτητές δεν δίνουν το πεντακάθαρο φάουλ,
οι διαιτητές κλείνουν τα μάτια μπροστά στην εξόφθαλμη φάση
(Bonus: Ο Σλούκας προβαίνει -στη συνέχεια τής φάσης- σε αποκρουστικό «θέατρο»,
σουτάροντας αναιτίως από -σχεδόν- το κέντρο τού γηπέδου,
προκειμένου να κερδίσει φάουλ από ανύπαρκτη επαφή με τον Αγραβάνη).
Φάση 3η:
1 λεπτό και 45 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη τού αγώνα.
Ο Παναθηναϊκός έχει περάσει μπροστά στο σκορ,
οι γηπεδούχοι χρειάζονται επειγόντως «δεκανίκι»,
ο Γουόκαπ κάνει «βήματα» προτού εκβιάσει το φάουλ τού Αγραβάνη,
οι διαιτητές δεν καταλογίζουν τα πεντακάθαρα «βήματα»,
οι διαιτητές δίνουν δύο βολές ενώ απέμεναν τρία δέκατα για το τέλος τής επίθεσης,
οι διαιτητές κλείνουν τα μάτια μπροστά στην εξόφθαλμη φάση.
Φάση 4η:
50 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη τού αγώνα.
Οι γηπεδούχοι έχουν βραχεία κεφαλή στο σκορ και αγκομαχούν να πάρουν τη νίκη,
ο Σλούκας κάνει άλλο ένα «θέατρο»
και υποδύεται το θύμα ηλεκτροπληξίας μετά από ανεπαίσθητη επαφή με τον Παπαγιάννη
(επαφή που επεδίωξε ο ίδιος),
οι διαιτητές δίνουν αμέσως δύο βολές,
οι διαιτητές ανοίγουν τα μάτια μπροστά στην ανύπαρκτη φάση.
Καταλάβαμε πώς ονειρεύεται ο Ο.Σ.Φ.Π. τη «Δικαιοσύνη»;
Καταλάβαμε γιατί π(λ)ασάρεται ως εξυγιαντής ο θλιβερός Λιόλιος;
Καταλάβαμε γιατί π(λ)ασάρεται ως εξυγιαντής ο ελληνοποιητής τού Γουόκαπ;
Καταλάβαμε γιατί π(λ)ασάρεται ως εξυγιαντής ο μεθοδευτής των σφαγιαστικών διαιτησιών;
Καταλάβαμε γιατί ο Βασιλακόπουλος είναι μισητό πρόσωπο στην «Τρούμπα»;
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος
-ήτοι,
ο παράγοντας που έχει άρρηκτα συνδέσει το πρόσωπό του
με τα μεγαλουργήματα τής Ελληνικής Καλαθοσφαίρισης-
έχει γίνει το θύμα τής τοξικής προπαγάνδας
από την ομάδα που επιθυμεί διακαώς να στήσει «Παράγκα» ΚΑΙ στο Μπάσκετ.
Θυμίζω ότι και ο διαιτητής Παναγιώτης Αναστόπουλος
-που, όπως κι ο Βασιλακόπουλος, είναι «persona non grata» στην «Τρούμπα»-
δεν είχε καταλογίσει τα πεντακάθαρα «βήματα» τού Σπανούλη
πριν από το περιβόητο «buzzer-beater» που έδωσε το πρωτάθλημα τού 2016 στον Ο.Σ.Φ.Π.,
αλλά αυτό το γεγονός δεν εστάθη εμπόδιο για τα «ερυθρόλευκα» ούγκανα
που έκαναν απειλητική μηχανοκίνητη επιδρομή έξω από το σπίτι του το 2019.
Αντιθέτως, τα «ερυθρόλευκα» ούγκανα σφυρίζουν αδιάφορα,
όταν έρχεται στη Δημοσιότητα πως η διαιτήτρια τού κυριακάτικου ντέρμπι, η Βάσω Τσαρούχα,
όχι μόνο εσφύριζε «με τα τσαρούχια» υπέρ τής δεκανικολάγνας ομάδας τους,
αλλά έχει και κάποιες «τυχαίες» διαδικτυακές προτιμήσεις
που αποδεικνύουν την -ερυθρόλευκων αποχρώσεων- αντικειμενικότητά της.
Φανταστείτε πώς θα έσκουζε το λιμανίσιο παρακράτος
αν η εν λόγω διαιτήτρια είχε κρίνει με τις αποφάσεις της το ντέρμπι υπέρ τού Παναθηναϊκού
και ανακαλυπτόταν -επί παραδείγματι-
ότι ακολουθεί στο «Facebook» ένα γκρουπ με τίτλο «Χόρτο Μαγικό»
και με φωτογραφία τού Δημήτρη Διαμαντίδη (ή τού Φραγκίσκου Αλβέρτη, ή, ή, ή…).
Φανταστείτε…
Ενώ τώρα, όλα καλά με την αδέκαστη Τσαρούχα.
*** Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πιστοποιείται περίτρανα πως,
ακόμη κι όταν ο Ολυμπιακός έχει ομαδάρα, ουδέποτε θα πάψει να είναι ομαδούλα.
Είναι ντιενεϊκό το πρόβλημα,
καθώς η Διάβρωση έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι
και καπελώνει πάντοτε την οποιανδήποτε θετική προοπτική.
Ο Μπαρτζώκας έχει τεράστια απωθημένα με τον Παναθηναϊκό
από την πρώτη θητεία του στον Ο.Σ.Φ.Π. κατά την περίοδο 2012-2014.
Τα απανωτά χαστούκια που υφίστατο από τον Π.Α.Ο.
(ακόμη και σε μία εποχή
όπου ο «Αυτοκράτορας τού Ελληνικού Μπάσκετ» και ήδη 6άκις Πρωταθλητής Ευρώπης
βρισκόταν στο ξεκίνημα τής πολυετούς μεταβατικής περιόδου),
απετέλεσαν -και θα αποτελούν εσαεί- ανεξίτηλες τραυματικές εμπειρίες.
Ποιος δεν θυμάται την αλήστου μνήμης αντίδραση τού υπερεκτιμημένου κόουτς,
όταν στον νοκ-άουτ προημιτελικό αγώνα τού Κυπέλλου Ελλάδος
ο αποδεκατισμένος Παναθηναϊκός έπαιρνε την πρόκριση
με το «buzzer-beater» κάρφωμα τού Εστεμπάν Μπατίστα!
Ποιος δεν θυμάται εκείνο το αντανακλαστικό ανασήκωμα τού ποδιού, που παρέπεμπε σε πελεκάνο..;
Ποιος δεν θυμάται το αντανακλαστικό ποδοβολητό απόγνωσης..;
Αξέχαστο εκείνο το στιγμιότυπο,
όπου ο Μπαρτζώκας είχε γίνει «αναστενάρης χωρίς κάρβουνα» και «πατητής χωρίς σταφύλια».
Και μετά, ήρθε το κυνηγητό στο πάρκινγκ τού «Σ.Ε.Φ.». ΙΣΟΒΙΟ ΣΤΙΓΜΑ.
Ως εκ τούτων,
ναι μεν ο Ο.Σ.Φ.Π. διαθέτει ένα από τα καλύτερα σύνολα στην Ευρώπη,
αλλά για ποια ομαδάρα μιλάμε φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια;
Η «Αγαπημένη Ομάδα τού Μπερτομέου».
Η «Ευνοούμενη Ομάδα τού Μπερτομέου».
Αυτός ο αναίσχυντος ο Μπερτομέου «έστησε» κυριολεκτικώς τον Παναθηναϊκό
στη μεγαλύτερη διαιτητική «σφαγή» που έχει συμβεί στο Ευρωπαϊκό Μπάσκετ,
όταν στις 11 Μαΐου 2012 έστειλε τα διαιτητικά ενεργούμενά του
να ανακόψουν την πορεία τού Π.Α.Ο. στον ημιτελικό με την «ΤΣ.Σ.Κ.Α.»
και στη συνέχεια οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν το τρόπαιο.
Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν,
μέχρι την πρόσφατη αποχώρηση τού αναίσχυντου Μπερτομέου από την ηγεσία τής «Euroleague»,
ο Ο.Σ.Φ.Π. έχαιρε τής απολύτου διαιτητικής ασυλίας
(και συνεχίζει να χαίρει προστασίας, διότι δεν έχει ξεριζωθεί ακόμη το σάπιο «σύστημα»),
την ώρα που οι περίφημες καταγγελίες τού Δημήτρη Γιαννακόπουλου
για κάτι… κινητικές «βαλίτσες» που αλλάζαν’ χέρια,
ουδέποτε έλαβαν την ελάχιστη διάψευση.
Ο Ο.Σ.Φ.Π. δεν παίζει άμυνα αλλά ατιμώρητο κατς,
ενώ αντιστοίχως οι αντίπαλοί του τιμωρούνται ακόμη κι όταν παίζουν άμυνα με τα μάτια.
Μέχρι και στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης
-η οποία Ρεάλ, ειρήσθω εν παρόδω, επίσης ανήκει στις χαϊδεμένες ομάδες τής «Euroleague»-
έγιναν σημεία και τέρατα προκειμένου να κατέληγε το Κύπελλο στο αδηφάγο επίνειο.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω δύο φάσεις για να αντιληφθούμε πώς είχε στηθεί το «εργάκι»:
1η) Απομένουν 3΄11΄΄ για τη λήξη, το σκορ είναι στο 74-70,
και μόλις ένα δέκατο τού δευτερολέπτου πριν εκπνεύσει η επίθεση τού Ο.Σ.Φ.Π.
οι διαιτητές καταλογίζουν φάουλ-εφεύρεση εις βάρος τού Σέρχι Ροντρίγκεθ.
Και όχι μόνον αυτό,
αλλά -τηρώντας το «Γράμμα τού Νόμου» και όχι το «Πνεύμα τής Στιγμής»-
καταλογίζουν σε ετούτο το κρισιμότατο χρονικό σημείο τεχνική ποινή στον προπονητή τής Ρεάλ,
επειδή έκανε μία χειρονομία οργής για την «πέτσινη» απόφαση.
2η) Απομένει 1΄ και 28΄΄ για τη λήξη, το σκορ είναι στο 78-74,
και ένα πεντακάθαρο φάουλ τού Κάνααν στον Ταβάρες μετατρέπεται σε άουτ υπέρ τού Ο.Σ.Φ.Π..
Εν τέλει, όμως, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων,
η Δικαιοσύνη έρχεται να αποδοθεί από τη Ζωή,
άλλοτε με το πρόσωπο τού Κορνίλιους Τόμπσον,
άλλοτε με το πρόσωπο τού Τζο Αρλάουκας,
άλλοτε με το πρόσωπο τού Βασίλιε Μίσιτς,
άλλοτε με το πρόσωπο τού Σέρχιο Γιουλ.
Ναι, μπροστά στον (κάθε) Σέρχιο Γιουλ, ο (κάθε) Μπαρτζώκας μένει αποσβολωμένος.
*** Η «ομαδάρα» που πάντα (θα) παραμένει «ομαδούλα»,
αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο αλλοτρίωσης και σήψης,
έχοντας επινοήσει τον θλιβερό και παντελώς ανυπόστατο όρο «Μέχρι Τέλους»
προκειμένου να δικαιολογήσει τον απέραντο αυτο-εξευτελισμό της.
Τι κι αν ο Πρίντεζης απεκάλυπτε -άθελά του- την (ταμειακή) Αλήθεια
στο περιβόητο ηχητικό όπου έλεγε μεταξύ άλλων τη φράση «Δεν υπάρχει σάλιο.»..;
Τι κι αν στις 13 Φεβρουαρίου 2019,
ο φωτεινός πίνακας στο ημίχρονο τού νοκ-άουτ ημιτελικού τού Κυπέλλου Ελλάδος
έδειχνε «Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 40-25»
και το σκορ δεν επιδεχόταν την παραμικρή παρερμηνεία για την αγωνιστική διαφορά των αντιπάλων..;
Η «ομαδάρα» που πάντα (θα) παραμένει «ομαδούλα»,
έριξε εαυτήν στην Α2 λόγω -τάχα μου, τάχα μου- διαιτητικών σφαγών
και τα ούγκανα πανηγύριζαν κιόλας για την απόπατη κατάντια
(και εξακολουθούν να πανηγυρίζουν μέχρι σήμερα).
Είναι σα να είσαι καψούρης με τη γειτόνισσα,
εκείνη να μη σού δίνει την παραμικρή σημασία,
κι εσύ να πηγαίνεις να χτυπάς το κεφάλι σου στην κολώνα μπροστά από το σπίτι της,
να νοσηλεύεσαι στην Εντατική με εγκεφαλική αιμορραγία
και να νομίζεις ότι με αυτόν τον τρόπο εκδικήθηκες τη γειτόνισσα.
Γελάει ο Κόσμος.
Η «ομαδάρα» που πάντα (θα) παραμένει «ομαδούλα»,
έχει βρει πέρυσι και φέτος έναν ημιθανή Παναθηναϊκό
και -παρά την τραγική κατάσταση τού παραπαίοντος αντιπάλου της-
έχει χρειαστεί τρεις φορές τη σκανδαλώδη διαιτητική εύνοια για να πάρει τη νίκη κατά την τρέχουσα σεζόν
(οι έτερες δύο ήταν,
στις 5 Δεκεμβρίου με σκορ 68-66,
με το «non call» πεντακάθαρο φάουλ τού Γουόκαπ επί τού Μπέϊκον
όταν ο Αμερικανός επεχειρούσε τρίποντο στην εκπνοή,
και στις 19 Μαρτίου με σκορ 74-76,
με το «non call» πεντακάθαρο φάουλ τού Φαλ στον Παπαγιάννη,
μόλις επτά δέκατα πριν από τη λήξη).
Η «ομαδάρα» που τρέμει τον ημιθανή αντίπαλο
και ο Μπαρτζώκας που ειρωνεύεται τον ημιθανή αντίπαλο.
Όμως,
για κάθε ομαδούλα που στηρίζει την ιστορία της
στον συναγελασμό με τούς κουκουλοφόρους «φουλ φέϊς»,
θα έρχονται η Δικαιοσύνη, η Νέμεση και η Τιμωρία προσωποποιημένες σε «Γιουλ φέϊς».
Ο Αθλητάμπουρας
[ad_2]
Zougla.gr