ΑΡΘΡΟ Γιώργου Καλτσογιάννη: Προς τις εκλογές…

ΑΡΘΡΟ του Γιώργου Καλτσογιάννη, Υποψήφιου Βουλευτή Μαγνησίας ΝΔ

«Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που
τους πήρατε τα πάντα. Όμως από τη στιγμή που τους αφήσατε
χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι».

Αλεξάντρ Σολζενίτσιν,  1918-2008,  Νόμπελ 1970

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 είναι οι πιο κρίσιμες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Η Ελλάδα περνώντας μέσα από τα «καυδιανά δίκρανα» των μνημονίων και ύστερα από δέκα χρόνια πολιτική λιτότητας καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της. Οι Έλληνες εξουθενωμένοι από τη δυσβάστακτη οικονομική αφαίμαξη, ταλαιπωρημένοι από ψυχολογικά αδιέξοδα κι απογοητευμένοι από τις επιδόσεις της πολιτικής βρίσκονται μπροστά σε έναν καίριο προβληματισμό: το μέλλον των παιδιών τους φαντάζει δυσοίωνο, ηγέτες μεσσιανικού τύπου δεν υπάρχουν, τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και κυρίως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική ηγεσία. Σε αυτόν τον ορυμαγδό καλούνται να ψηφίσουν τι ακριβώς; Μια πολιτική ηγεσία που άλλα υποστηρίζει κι άλλα πράττει; Θα νομιμοποιήσουν ξανά τον αφόρητο λαϊκισμό; Θα υποστηρίξουν ανθρώπους που αποδόμησαν τις εκφάνσεις του ελληνικού πολιτισμού; Τελικά, υπάρχει ελπίδα για τον τόπο αυτό;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν πρέπει να είναι πρόχειρη ούτε υποταγμένη στον κομματικό καθωσπρεπισμό. Χρειάζεται μια προσηνής προσέγγιση για να αναδειχτεί το πολιτικό εν γένει διακύβευμα.

Κατά τη γνώμη μου, οι επερχόμενες εκλογές θα κλείσουν τις οδούς, τις οποίες πορεύτηκαν οι πολιτικοί του παρελθόντος. Έχοντας την εμπειρία του χθες νέοι άνθρωποι καλούνται να ξεπεράσουν το σύμπλεγμα της Ψωροκώσταινας και να αποκαταστήσουν τη χαμένη αξιοπρέπεια του έθνους μας. Με μάχες στα ευρωπαϊκά κονκλάβια, με αμείωτο αγώνα υποστήριξης των δικαίων μας, με πυγμή κι όχι υποχωρητικότητα πρέπει να ξαναστηρίξουμε τη λαβωμένη πατρίδα μας.

Διαθέτουμε έναν τεράστιο πλούτο: το φυσικό κάλλος, το υπέδαφος, την γεωφυσική μας θέση, μα προπάντων τον πολιτισμό μας. Οι επερχόμενες εκλογές θα αναδείξουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν οι Έλληνες: μια οικονομικιστική πολιτική ανευθυνότητας με έμφαση σε κούφια νούμερα που δείχνουν δήθεν οικονομικές ανακάμψεις, ενώ ο λαός μας ψευτοζεί πολιτιστικά υποβαθμισμένος; Ή μια πολιτική υπευθυνότητας που θα πει την αλήθεια, θα ενώσει και θα οργανώσει τους Έλληνες σε αυτήν την υπέροχη κοινότητα, η οποία κατά το Σαββόπουλο «φτιάχνει άλλον γαλαξία»;

Οι προκλήσεις είναι πολλές: οι Τούρκοι καιροφυλακτούν στο Αιγαίο, οι ευρωπαίοι εταίροι μας και το τραπεζικό σύστημα περιμένει αφορμή νέας εισχώρησης στο οικονομικό μας «γίγνεσθαι», η εκπαίδευσή μας καρκινοβατεί σε αδιέξοδους πειραματισμούς, η υγεία υπονομεύεται από όσους υποτίθεται ότι την προστατεύουν, η δικαιοσύνη επιχειρείται να χειραγωγηθεί, οι θεσμοί γκρεμίζονται και κυρίως η σκέψη του Έλληνα έχασε τον προσανατολισμό της. Σαν κάποιος να μας έκανε λοβοτομή. Ξεχνάμε την ιστορία μας, πουλάμε την πατρίδα μας αντί πινακίου φακής, πολεμάμε την ορθόδοξη πίστη μας, διαλύουμε την οικογένειά μας, τα ήθη μας υποχωρούν εμπρός στην ανηθικότητα.

Όλα τούτα διακυβεύονται στις επερχόμενες εκλογές. Η κρίση δεν είναι οικονομική. Εν τέλει είναι βαθιά κρίση αξιών. Η Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κι εμείς, όλα τα νέα στελέχη της το ξέρουμε αυτό και θα παλέψουμε για να ξανακάνουμε περήφανο τον τόπο μας και χαρούμενους τους Έλληνες.

Πολλοί σ΄ αυτές τις σκέψεις θα κουνούσαν περιφρονητικά το κεφάλι τους. Ουτοπίες, θα πουν. Και τους απαντώ: ίσως να είναι ουτοπίες. Μα αξίζει να αγωνίζεται κανείς γι΄ αυτές τις «ουτοπίες». Είδαμε πού μας οδήγησαν όσοι κυνηγούσαν «ρεαλιστικές» πραγματικότητες! Εμείς δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς.