Bόλος: Aύριο τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης ζωγραφικής του Γ. Χαϊνη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ τη σχετική ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Aύριο ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013, ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΪΝΗ, ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΩΣ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη, πραγματοποιεί τα εγκαίνια της Αναδρομικής Έκθεσης του Γιάννη Χαϊνη, σήμερα Σάββατο 15 Ιουνίου, στις 8.30 το βράδυ στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας του Δήμου Βόλου.

Φιλοδοξία της προέδρου του Ιδρύματος , Κατερίνας Μιλτ. Πορφυρογένη , είναι να παρουσιάσει και να αναδείξει ακόμη περισσότερο το συνολικό έργο του καλλιτέχνη – ανθρώπου και να συνεχίσει να επιδεικνύει με τη στάση του δρόμους και για άλλους Πολιτιστικούς φορείς.

Η Αναδρομική Έκθεση του Γιάννη Χαϊνη θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Ιουλίου 2013.

Στη ζωή και το έργο του τιμώμενου καλλιτέχνη θα αναφερθεί η Βάσια Καρκαγιάννη – Καραμπελιά, ιστορικός τέχνης – τεχνοκριτικός.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί την πρώτη αναδρομική παρουσίαση του έργου του σεμνού καλλιτέχνη εκτός Αθήνας.

Οι «μνημειακές» διαστάσεις τους είναι η αιτία που δεν χρησιμοποιήθηκαν οι χώροι του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος στην Αγριά.
Χάρη στην πρόθυμη ανταπόκριση του Δήμου Βόλου, η έκθεση πραγματοποιείται στο φιλόξενο – και επαρκώς ευρύχωρο – κτήριο του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας.

Για τον Γιάννη Χαϊνη , που πρώτος τον φιλοξένησε όταν από τη Μάνη πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών, ο Ομότιμος Καθηγητής της παραπάνω σχολής και εξαιρετικός εικαστικός , Βαγγέλης Δημητρέας αναφέρει:

«Υπάρχουν επίσης διασπαρμένες καλλιτεχνικές δυνάμεις , με κυριότερο τον Γιάννη Χαϊνη, που προέρχονται από το εσωτερικό της θεσμοποιημένης τέχνης και που προσπαθούν να αποκολληθούν από το εμπορικό κύκλωμα και να επικοινωνήσουν με ένα ευρύτερο κοινό».

Ο Γιάννης Χαϊνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Κατοχή με το ζωγράφο Νικόλαο Νάκη (Καρτσωνάκη).
Το 1950 αρχίζει σπουδές στην ΑΣΚΤ με τον Μόραλη. Αργότερα βρίσκεται στο Παρίσι για δύο χρόνια και παρακολουθεί μαθήματα στην Beaux Arts, στην Grande Chaumière και στο εργαστήρι του Andre Lhote καθώς και μαθήματα Αισθητικής και Φιλοσοφίας στην Σορβόννη.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσπαθεί να συγκροτήσει με άλλους νέους καλλιτέχνες και διανοούμενους κίνηση για την διάδοση της τέχνης στο ευρύτερο κοινό. Έτσι, το 1954 ιδρύεται με δική του πρωτοβουλία η «Επιθεώρηση Τέχνης» , ένα από τα σημαντικότερα πρωτοποριακά περιοδικά λόγου και τέχνης της νεώτερης Ελλάδας. Το 1957 κάνει την πρώτη του έκθεση στο Ζυγό. Το 1961 ιδρύει την «Ομάδα τέχνης α» σε συνεργασία με τους Κ. Κλουβάτο, Δ. Κοκκινίδη, Κοσμά Ξενάκη, Ελένη Βερναδάκη, Νέστορα Παπανικολόπουλο, Π. Σαραφιανό, Γ. Μαλτέζο, Αιμ. Φρέρη, Β. Δημητρέα και Κλειώ Μποσταντζόγλου- Τρίπου , στην οποία προσχώρησαν μετά και πολλοί άλλοι νεωτερικοί καλλιτέχνες της εποχής όπως οι Γιώργος Ζογγολόπουλος, Ηλίας Δεκουλάκος, Παναγιώτης Τέτσης, Βλάσης Κανιάρης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρήστος Καρράς, Κλέαρχος Λουκόπουλος, Κούλα Μαραγκοπούλου, Κυριάκος Κατζουράκης, Βάσω Κατράκη κ.α.

Σκοπό της «Ομάδας τέχνης α» , η μύηση ενός ευρύτερου κοινού στην δημιουργία και στην «γλώσσα» της τέχνης όπως και στο «σημασιακό φορτίο» των μορφοπλαστικών της στοιχείων, στον «θεσμικό» και παιδευτικό της ρόλο κλπ.., μέσω καλλιτεχνικών εκδηλώσεων συνοδευόμενων από συζητήσεις και σχολιασμούς σε συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και σε πόλεις της επαρχίας.

-Η εξοικείωση με την τέχνη προϋποθέτει, κατά τον Χαḯνη, «γνώση και καλλιέργεια» που πρέπει να γίνουν προσιτά σε όλους .

Στην ίδια λογική, ο Χαϊνης , ασχολείται με ζητήματα αισθητικής και σημειολογίας, γράφει στην Αυγή, στον Ζυγό, στα «Θέματα χώρου και τεχνών» και σε άλλα έντυπα , παραμένοντας συγχρόνως μακριά από τα καθιερωμένα, εμπορευματικά κυκλώματα υποδοχής και διακίνησης της τέχνης.

Στο προσωπικό του έργο, παράλληλα, εκφράζονται οι πολλαπλές ρήξεις, ανατροπές και άρσεις των αισθητικών φραγμών στο επίπεδο των μορφοπλαστικών στοιχείων και του πλαστικού λεξιλογίου, όπως και οι προβληματισμοί σε σχέση με τους (υπαίθριους ή κλειστούς, βασικά δημόσιους ) χώρους έκθεσης, τα υλικά, την κλίμακα , την τεχνική κλπ..

Το πραξικόπημα του 1967 βρίσκει τον Χαϊνη στην Γαλλία όπου παίρνει μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Κατά τα γεγονότα του Mάη ’68 εντάσσεται στο «Μέτωπο Πλαστικών Τεχνών» ( Front des Artistes Plasticiens), κίνημα με θεωρητικές βάσεις στο οποίο βρίσκουμε μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και θεωρη
τικούς της εποχής όπως οι Jean Clair, Ben, Morellet, Boltanski, Viallat, Reynaud, Fromanger, La Vigne και άλλοι, που ο σκοπός τους βασίζεται κυρίως στην επιθυμία να βγει ο καλλιτέχνης από την απομόνωσή του και από το καλά ιεραρχημένο σύστημα που τους χρησιμοποιεί για δικό του όφελος, και να δημιουργήσει νέες σχέσεις με τον κοινωνικό περίγυρο όπως και με τον καλλιτεχνικό χώρο.

Συμμετέχει επίσης, τότε, στην επιτροπή μελέτης πολιτισμικών παρεμβάσεων με τον P. Gaudibert και εκθέτει σε πολιτιστικά κέντρα του Παρισιού και της Γαλλικής περιφέρειας.

Μετά την πτώση της χούντας επανέρχεται στην Ελλάδα. Πιστός στις θέσεις του ως προς την κοινωνική αποστολή του έργου τέχνης, τη σταθερή αντίσταση στα εμπορικά κυκλώματα της τέχνης και την πεποίθηση ότι «το έργο πρέπει να γίνει στοιχείο ζωντανό του ευρύτερου περιβάλλοντος ασκώντας τον αισθητικό, παιδαγωγικό και ιδεολογικό του ρόλο», πραγματοποιεί δύο μόνον εκθέσεις – την μία το 1983 σε χώρο του Ωδείου Αθηνών, την άλλη το 2008 στην «Τεχνόπολη» (Γκάζι) του Δήμου Αθηναίων.

Παράλληλα αρθρογραφεί, συμμετέχει στα κοινά, αναζητά και εργάζεται ακατάπαυστα.

Η αναδρομική έκθεση του Γιάννη Χαϊνη , που παρουσιάζεται για πρώτη φορά εκτός Αθηνών, συνοδεύεται από έναν εξαιρετικό κατάλογο με το σύνολο του έργου του καλλιτέχνη.

Και για τούτο φρόντισε το Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη , όπως φρόντισε παλιότερα με τις Εκθέσεις του Ντε Κίρικο , του Τέτση, των Κοντογιάννη και Σουλικιά και πριν μερικά χρόνια με το «tags» του Αλέξανδρου Ψυχούλη.

Με την Αναδρομική Έκθεση , αλλά και τις παράλληλές εκδηλώσεις που την συνοδεύουν , δίνεται μοναδική ευκαιρία στους νέους και στο φιλότεχνο κοινό της περιοχής μας , για σαράντα πέντε ημέρες , να προσεγγίσει το έργο ενός πρωτοποριακού καλλιτέχνη ο οποίος αποτελεί μια ιδιαίτερα ξεχωριστή μορφή στη σύγχρονη πολιτιστική ζωή του τόπου μας.

Αποτελεί σταθερή πίστη του Κοινωφελούς Ιδρύματος Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη , ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες καθιστούν το Νομό μας πιλότο στις πολιτισμικές δράσεις , αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο μεγάλους δημιουργούς , ανταμείβοντας παράλληλα ανθρώπινες αξίες.