Δυναμική συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο του Βόλου από το ΠΑΜΕ για μισθούς και συντάξεις

Το απόγευμα της Τρίτης

Δυναμικά και με αγωνιστικό παλμό, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και νεολαίοι, συμμετείχαν στην συγκέντρωση και πορεία που διοργάνωσε το απόγευμα της Τρίτης η γραμματεία Βόλου του ΠΑΜΕ, με κεντρικό σύνθημα αυξήσεις στους μισθούς, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις, κανείς κάτω από 751 ευρώ.

Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέντρωση στην πλατεία Πανεπιστημίου με ομιλητή τον Παναγιώτη Τσιτσιρίκη στέλεχος του ΠΑΜΕ και ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία:

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Τη ΣΣΕ, που ρυθμίζει τον εργάσιμο χρόνο μας, που καθορίζει την τιμή που θα πουλάμε την εργατική μας δύναμη, τους όρους εργασίας μας και μια σειρά δικαιώματα, τη γέννησε στα τέλη του περασμένου αιώνα η ανάγκη για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης από την εκμετάλευση των εργοδοτών. Επιβλήθηκε σε μια σειρά χώρες και κλάδους με την αναγνώριση και την ισχυροποίηση των εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, μέσα από σκληρούς απεργιακούς αγώνες. Η υπογραφή της αποτελούσε αντικείμενο αποφασιστικής διεκδίκησης των εργαζομένων, γιατί η εργοδοσία ακόμα και σε καιρούς ανάπτυξης, ποτέ δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια να συμπιέζει τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργατών προς τα κάτω.

Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων εργάζεται με ατομικές συμβάσεις. Μέσα στον ίδιο κλάδο, ακόμη και στον ίδιο εργασιακό χώρο, δεν υπάρχει ενιαίο καθεστώς στους όρους δουλιάς. Δεκαέξι διαφορετικές εργασιακές σχέσεις διαφοροποιούν όχι μονάχα τους μισθούς αλλά και τα ζητήματα που αφορούν τον χρόνο εργασίας ή τους άλλους θεσμικούς όρους σχετικά με την προστασία της μητρότητας, τις συνδικαλιστικές και ατομικές ελευθερίες, τον καθορισμό των καθηκόντων και άλλα δικαιώματα που εξασφαλίζει μια συλλογική σύμβαση.

Σήμερα, εργοδότες, κυβέρνηση, τα κόμματα που υποστηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τις ΣΣΕ, λέγοντας ότι πρόβλεπαν μεγάλους μισθούς, ακόμα και για τον κατώτερο, ανελαστικούς για τις επιχειρήσεις, επομένως τις δυσκόλευαν και τις ανάγκαζαν να κάνουν απολύσεις ή να λειτουργούν με μαύρη εργασία, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση, αφού με την μεγάλη μείωση των μισθών τα τελευταία 7-8 χρόνια, όχι μόνο δεν αυξήθηκε η απασχόληση, αλλά μεγάλωσε η ανεργία, η μερική απασχόληση, η εκ’ περιτροπής εργασία και η μαύρη εργασία.

Θέλουν να διατηρηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, τόσο από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ, όσο και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αποτύπωση τους σε ένα νέο κώδικα εργατικού δικαίου, προκειμένου να κατοχυρωθούν μόνιμα και να περικοπή όποιο εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει.

Δεν θέλουν καμία συζήτηση για επαναφορά των ΚΣΣΕ, αλλά οι μισθοί να καθορίζονται σε επίπεδο επιχείρησης, χωρίς την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της υποχρεωτικότητας, επεκτασιμότητας. Να μετατοπισθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις από το εθνικό και κλαδικό προς το επιχειρησιακό όπως έγινε και πρόσφατα στον ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ και να έχουν ως βάση τα 586 ευρώ, να υπάρχουν απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, ιδίως στις επιχειρήσεις με κάτω απο 50 εργαζόμενους, χωρίς την συμμετοχή των συνδικάτων, μείωση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, ενίσχυσης της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις.

Για την υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων, δεν ευθύνονται μόνο τα κόμματα που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα και την Ε.Ε, αλλά μεγάλες ευθύνες έχουν και οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ/ΜΕΤΑ-ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ) που όχι μόνο δεν μπορούν αλλά και δεν θέλουν να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων.
Δεν έχει τέρμα ο κατήφορος του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στα κρυφά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ συναντήθηκε με τις εργοδοτικές οργανώσεις, για να επικυρώσουν για ακόμα μια φορά το αίσχος των 586 και 511 ευρώ που έχει νομοθετηθεί από κυβέρνηση και εργοδότες. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τάχα για να διαφυλάξει το «θεσμό» της ΕΓΣΣΕ, προσυπογράφει για άλλη μια φορά την πιο βάρβαρη αντεργατική νομοθεσία που τσακίζει τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτή τη φορά, μάλιστα, ξεπέρασαν κάθε όριο ξεδιαντροπιάς, αφού παραβίασαν ακόμα και την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ που πραγματοποιήθηκε μόλις 2 μήνες πριν, που ενέκρινε ως διεκδικητικό πλαίσιο την επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και των 751 ευρώ βασικό μισθό, πλαίσιο που είχαν κοινοποιήσει οι ίδιοι με εξώδικη πρόσκληση στους εργοδότες!

Η αθλιότητα αυτή δεν μας προξενεί έκπληξη καθώς πατούν πάνω στην πάγια και σταθερή γραμμή της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, που συνδιαμορφώνουν με τα αφεντικά. «Ποιος εργοδότης θα δώσει σήμερα 751 ευρώ» αναρωτήθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο. Δύο μήνες αργότερα επικύρωσε εκ νέου αυτή τη δήλωση με την υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ.

Παρέδωσαν και πριν και μέσα στην κρίση, στο κεφάλαιο, δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης μέσω των «κοινωνικών διαλόγων», κόβοντας και ράβοντας κάθε φορά ακόμα και τις ΣΣΕ στα μέτρα και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, καθηλώνοντας τους μισθούς, ανοίγοντας τις πόρτες στη νομιμοποίηση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, στην επέκταση της μερικής και ευέλικτης εργασίας.

Να θυμίσουμε μόνο τα 8 τελευταία χρόνια ότι υπέγραψαν η ΓΣΕΕ της ΕΓΣΣΕ με τα 586 ευρώ, Ομοσπονδίες όπως των Ιδ. Υπαλλήλων, του Επισιτισμού, με μεγάλες μειώσεις, όπως και σε σωματεία. Σήμερα αν και αναφέρονται λεκτικά στην επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 €, στην πράξη το ναρκοθετούν το αίτημα. Αυτό δείχνουν οι δηλώσεις τους, όπως του προέδρου της ΓΣΕΕ, που θεωρεί ότι η επαναφορά του με νόμο, θα προκαλέσει αρνητικό σοκ στην αγορά ή ακόμα η πρόσφατη τοποθέτησή του, πως για την ΕΓΣΣΕ, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αν δεν αρθεί το νομικό καθεστώς που την περιβάλλει.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Τώρα δεν είμαστε στο 2009 στην αρχή της καπιταλιστικής κρίσης, ούτε στο 2011 και στο 2012 που έκοβαν μεροκάματα, πάγωναν τις ΣΣΕ και οι κυβερνόντες καθησύχαζαν πως τα μέτρα αυτά είναι προσωρινά.
Τώρα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, μέσα στους χώρους δουλειάς, τι εννοούν κυβέρνηση και αφεντικά όταν μιλάνε για ανάπτυξη που για να μας μπερδέψουν τη βαφτίζουν «δίκαιη».

«Δίκαιη» ανάπτυξη και εργάτες που δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μεροκάματα 20 και 25, δεν γίνεται να υπάρξει.
«Δίκαιη» ανάπτυξη με τις τράπεζες, τις εφορίες να αρπάζουν τα σπίτια των εργατών, δεν μπορεί να υπάρξει.
«Δίκαιη» ανάπτυξη με εργασία-λάστιχο, με εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, δεν γίνεται να υπάρξει.
«Δίκαιη» ανάπτυξη με περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία και κατασταλτικά μέτρα σε όσους αγωνίζονται για τις ανάγκες τους, δεν γίνεται να υπάρξει.
«Δίκαιη» ανάπτυξη με εκατοντάδες σακατεμένους και δεκάδες νεκρούς στους χώρους δουλειάς, δεν μπορεί να υπάρξει.
Αυτή η ανάπτυξη είναι δίκαιη και αναγκαία για τα αφεντικά που ακονίζουν τα δόντια τους και την περιμένουν «πώς και πώς».

Το γεγονός ότι οι ΣΣΕ, οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματά μας, δέχτηκαν μεγάλα χτυπήματα, δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση. Όχι μόνο δεν τα νομιμοποιούμε, αλλά πρέπει να βάλουμε μπροστά την οργάνωση της πάλης για να διεκδικήσουμε όσα μας έκλεψαν και να έχουμε νέες καταχτήσεις. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη, ότι η σημερινή ή κάποια άλλη κυβέρνηση ή η εργοδοσία, θα μας δώσουν πίσω αυτά που έκλεψαν. Ηδη η κυβέρνηση μαζί με τους εταίρους της (Ε.Ε, ΔΝΤ) προετοιμάζει τα νέα αντεργατικά προαπαιτούμενα στο πλαίσιο της 4ης αξιολόγησης, βάζοντας ταυτόχρονα σε εφαρμογή τα ήδη ψηφισμένα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα (φορολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, ιδιωτικοποιήσεις, κ.α).

Χωρίς ταξικούς αγώνες και διεκδικήσεις από εμάς τους εργαζόμενους, οι καπιταλιστές όχι μόνο δεν πρόκειται να παραχωρήσουν τίποτα, αλλά εμφανίζονται ακόμα πιο προκλητικοί στις αξιώσεις τους.

Η πάλη αυτή δεν ξεκινά από το μηδέν. Πατάει πάνω στη δράση του προηγούμενου διαστήματος, στη συσπείρωση 536 συνδικαλιστικών οργανώσεων που κατέθεσαν πρόταση νόμου για τις συλλογικές συμβάσεις στη Βουλή, την οποία η κυβέρνηση πέταξε στα αζήτητα.

Ό,τι κερδίσαμε, ό,τι ξεφορτώσαμε από τις πλάτες μας το επιβάλαμε με τον αγώνα μας με επίκεντρο τις ανάγκες μας, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις που το στηρίζουν. Το πετύχαμε όταν όλοι οι εργάτες ήμασταν μια γροθιά.

Ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε όταν απορρίψαμε αυτά που λένε τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους. Ό,τι λένε, το λένε για να ανακόψουν τον αγώνα μας, να κλονίσουν την ενότητά μας, να κρύψουν ότι ανάμεσα σε εργάτες και αφεντικά υπάρχουν αντίθετα συμφέροντα που συγκρούονται και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και τα μεν και τα δε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς να μας χαρίσουν λύσεις.

Ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε κάνοντας στην άκρη τη λογική της ΓΣΕΕ, που σιγοντάρει τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις τους. Που σήμερα μας λένε, ότι “οι απεργίες δεν προσφέρουν τίποτα, ότι είναι ξεπερασμένες”.

Εμείς ό,τι κερδίσαμε το πετύχαμε με σκληρούς αγώνες και απεργίες. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε.

Έτσι και τώρα, επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα, με σχέδιο και προσανατολισμό που υπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δίνουν καθημερινά την μάχη για ένα κίνημα ταξικό, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νόμους και το κράτος της. Για ένα κίνημα μαζικό και οργανωμένο με βάση τον τόπο δουλειάς και τον κλάδο, απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων. Ένα κίνημα που δεν θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Χωρίς το μόχθο και τη δουλειά μας, καμία επιχείρηση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Εμείς είμαστε ο παραγωγός του πλούτου. Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:
– Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά.
– Υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
– Να καταργηθεί με νόμο το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ και κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
– Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων.
– Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
– Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
– Kανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική – λαϊκή οικογένεια.