ΦΩΤΟ: Ξαρχάκος και Πρωτοψάλτη “βούλιαξαν” το Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου

Το καταενθουσιασμένο βολιώτικο μουσικόφιλο κοινό “εξανάγκασε” τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, την ερμηνεύτρια και τους μουσικούς σε διπλό encore – Χορηγοί επικοινωνίας: e-Volos.gr και Radio Marconi 96,1 F.M.

Ήταν όλοι εκεί, ακόμη και όσοι δεν περιμέναμε να δούμε, δημιουργώντας ένα απίστευτο μωσαϊκό όλων των ηλικιών, τάσεων και προτιμήσεων, για να τιμήσουν τον 78χρονο έφηβο Σταύρο Ξαρχάκο και μάλιστα ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, σε αυτή την πραγματικά αξεπέραστη συνάντησή του με την μεγάλη ερμηνεύτρια Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Αυτήν τη συνάντηση την οποία εμπνεύστηκε στην συναυλία “Όλοι μαζί μπορούμε” στο Καλλιμάρμαρο και στην οποία έδωσε σάρκα και οστά, περιοδεύοντας από τις 24 Ιουνίου έως και τις 29 Σεπτέμβρη φέτος στα θερινά θέατρα της χώρας.

Με σύμμαχο τον καλό καιρό και την παράσταση από πλευράς εισιτηρίων ακόμα και προσκλήσεων χαρακτηρισμένη ως SOLD OUT, οι πάντες βρέθηκαν στις θέσεις τους και σαν σε μία μυσταγωγία, υποδέχτηκαν τους μουσικούς, την Άλκηστις και τον μεγάλο μουσουργό – μαέστρο, για να αφεθούν στις νότες που πλημμύρισαν το Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου, μέσα από μία εξαιρετικής ποιότητας και αισθητικής μουσική και από τεχνικής άποψης παραγωγή, με την βοήθεια και την συμμετοχή της βολιώτικης ομάδας του Lab Art.

Και τώρα; Από πού να πρωτοξεκινήσεις; Τα εξάλλου πάντα άρχισαν το 1963, στο ντεμπούτο του μεγάλου συνθέτη με την μουσική της σπουδαίας κινηματογραφικής ταινίας του Βασίλη Γεωργιάδη “Κόκκινα Φανάρια” και από εκεί… Ξεκίνησε ανασύροντας μνήμες από τις συνεργασίες του σχεδόν με όλους τους στιχουργούς, τις φωνές, τις χροιές και τις ερμηνείες, όπως αυτές των Νίκου Γκάτσου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Νίκου Ξυλούρη, Σταμάτη Κόκοτα, Βίκυς Μοσχολιού, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Αλίκης Βουγιουκλάκη… ναι, Αλίκης Βουγιουκλάκη, με την Άλκηστις να προσφέρει με την τεράστια φωνάρα της μία μοναδική ερμηνεία στον κλασικό “Λευτέρη” της Αλίκης, σε στίχους Νίκου Γκάτσου, για να ξεσηκώσει κυριολεκτικά ολόκληρο το θέατρο.

Ακολούθησε το “Ήτανε μια φορά”, φέρνοντας στο νου το Νικόλα τον Ξυλούρη, ενώ ζωντάνεψαν στις μνήμες οι χαρακτήρες από την άλλη τεράστια κινηματογραφική επιτυχία “Λόλα” και τόσες ακόμα μέχρι… μέχρι “Στου Όθωνα τα χρόνια” του 1966, όπου το κοινό ξεσηκώθηκε κυριολεκτικά, στίχο – στίχο, νότα – νότα, οδηγώντας σε αυτό το κλίμα και για τις υπόλοιπες συνθέσεις, την παράσταση σε ένα grand finale, με τους καλλιτέχνες να απαντούν στο επί δύο ολόκληρων περίπου λεπτών παρατεταμένο χειροκρότημα με το πρώτο από τα δύο encore, το οποίο ακολούθησε ένα επίσης παρατεταμένο χειροκρότημα – μεγάλο ευχαριστώ στην προσφορά του Σταύρου στην πολιτιστική – πολιτισμική κληρονομία της χώρας.

Η απάντηση του μουσουργού, μέσω του δεύτερου και τελευταίου encore, στο ενθουσιασμένο βολιώτικο μουσικόφιλο κοινό; Ένα τραγούδι, το οποίο έγραψε το 1966, σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου και την ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση… που πάει κάπως έτσι…

Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός.
Παγωνιά και γκρίζος ουρανός.
Μαύρη ζωή, βράδυ πρωί.
Για συντροφιά μια συννεφιά.
Υπομονή, υπομονή, υπομονή

Κάντε υπομονή
κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.
Κάντε υπομονή,
μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά

Υπομονή, υπομονή, υπομονή

Κάντε υπομονή…

Κάντε υπομονή…