Παπανάτσιου: Ζήτημα δημοκρατίας η ισότητα των δύο φύλων
«Η κυβέρνησή μας έχει ήδη κάνει βήματα και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για την εφαρμογή της ουσιαστικής ισότητας μεταξύ όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου. Πάνω απ’ όλα είναι ζήτημα Δημοκρατίας…»
Διαβάστε την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:
Η σημερινή μέρα δεν είναι απλά μια ακόμα «παγκόσμια ημέρα». Είναι μέρα μνήμης γιατί θυμίζει τους ιστορικούς αγώνες των γυναικών για δικαιώματα και ισότητα. Αλλά είναι και έναυσμα για διεκδίκηση στο σήμερα, γιατί η ισότητα παραμένει ένα διακύβευμα που δεν έχει ακόμα κερδηθεί.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι η 8η Μάρτη ξεκίνησε ως απεργία. Στις 8 Μαρτίου 1857, οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού της Νέας Υόρκης εξεγέρθηκαν, διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας, ίσα μεροκάματα με τους άνδρες, αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς. Από αυτήν την πρώτη καταγεγραμμένη απεργία των γυναικών μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Κοιτώντας όμως τι συμβαίνει γύρω μας, καταλαβαίνει κανείς ότι πρέπει ακόμα να γίνουν πολλά.
Οι γυναίκες δεν έχουν αποκτήσει πλήρη ισότητα με τους άνδρες στο χώρο δουλειάς. Για παράδειγμα, η εγκυμοσύνη –ή η πιθανότητά της- θεωρείται από πολλούς εργοδότες ως «αδυναμία» και αρκετά συχνά παρατηρείται παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας.
Σε θεσμικό επίπεδο έχουν γίνει βήματα για την εργασιακή ισότητα. Με τις κατάλληλες ενέργειες της κυβέρνησής μας, οι εργαζόμενες μητέρες δικαιούνται πλέον: ειδική άδεια μητρότητας διάρκειας 17 εβδομάδων (8 εβδομάδες πριν και 9 εβδομάδες μετά τον τοκετό), ειδική άδεια προστασίας της μητρότητας διάρκειας 6 μηνών αλλά και ειδική άδεια θηλασμού και φροντίδας παιδιού διάρκειας 30 μηνών. Για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα υπάρχει η δυνατότητα μειωμένου ωραρίου κατά μία ώρα την ημέρα.
Πέρα όμως από το χώρο δουλειάς, η γυναίκα γίνεται αρκετά συχνά θύμα της έμφυλης βίας, εντός ή εκτός σπιτιού. Τα περιστατικά γυναικοκτονιών, όπως λέγονται οι δολοφονίες γυναικών με σαφή σεξιστικά κίνητρα, έχουν πληθύνει στη χώρα μας. Η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο επειδή αρνήθηκε τη σεξουαλική επαφή, η αυτοκτονία της Λίνας Κοεμτζή στη Θεσσαλονίκη μετά την απειλή που φαίνεται να είχε δεχθεί για δημοσιοποίηση ιδιωτικών της στιγμών, η δολοφονία μιας νεαρής κοπέλας στην Κέρκυρα από τον πατέρα της επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση της, και πρόσφατα, η δολοφονία μιας 32χρονης γυναίκας στην Κρήτη από τον σύζυγό της επειδή «τον τύφλωσε η ζήλια», έχουν ένα κοινό υπόβαθρο: την αντίληψη ότι η γυναίκα και το σώμα της βρίσκονται στη δικαιοδοσία του άνδρα.
Αναρωτιέται κανείς πόσες άλλες παρόμοιες υποθέσεις δεν έχουν γίνει το ίδιο γνωστές…
Επίσης, για πολλές γυναίκες, και στη χώρα μας, η βία είναι ένα καθημερινό βίωμα. Η κυβέρνηση κύρωσε το Μάρτιο του 2018 τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης που αφορά την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, με το νόμο 4531/2018. Ο νόμος αυτός αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την πρόληψη, την προστασία των θυμάτων αλλά και την παύση της ατιμωρησίας και οι διατάξεις του καλύπτουν κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών, σε όποιον τομέα της καθημερινότητάς τους και αν εμφανίζεται.
Φέτος, η Ελλάδα συμμετέχει στην πρωτοβουλία της Διεθνούς Απεργίας των Γυναικών, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια και εορτάζει την 8η Μάρτη ως απεργία. Κεντρικό σύνθημα της απεργίας είναι «απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά».
Η κυβέρνησή μας έχει ήδη κάνει βήματα και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για την εφαρμογή της ουσιαστικής ισότητας μεταξύ όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου. Πάνω απ’ όλα είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
Κατερίνα Παπανάτσιου
Υφυπουργός Οικονομικών