Η συμβολή της εκπαίδευσης στα επιχειρησιακά δρώμενα

Του Παναγιώτη Φλώκα, Υποψήφιου Επιμελητηριακού συμβούλου με την Επιχειρηματική Αναγέννηση

Μεγαλώσαμε…ελπίζω όχι αρκετά ή τουλάχιστον όχι με την έννοια ότι γεράσαμε. Από παιδιά εμείς, αποκτήσαμε τα δικά μας παιδιά και σήμερα καλούμαστε να διαχειριστούμε όχι μόνο το «εγώ» μας αλλά το «εμείς» και δεν είναι μικρό πράγμα η ανάληψη ευθυνών από όποια οπτική γωνία και αν το προσεγγίσεις.
Κατά το ελάχιστο, η μάνα πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά της, ο πατέρας πρέπει να κομίσει στο σπίτι τα απαραίτητα για να ανατραφεί η οικογένεια, ο επαγγελματίας πρέπει να είναι παραγωγικός, και ο πολιτικός να είναι ο αρωγός όλης της κοινωνίας.
Μέσω των υφιστάμενων κοινωνικών θεσμών όλοι μας αναλαμβάνουμε, μικρότερη η μεγαλύτερη ευθύνη που οφείλουμε να φέρουμε εις πέρας σε καθημερινή βάση.

Το γιατί πρέπει να αναλάβουμε όλοι μας κάποιες ευθύνες είναι πιστεύω απόλυτα κατανοητό και δεν θα έβρισκα πολλούς διαφωνούντες. Η ανάληψη ευθυνών από μερίδα του κόσμου οδηγεί προς την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Ουσιαστικά είναι η ελάχιστη οφειλή και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη ιδεών προς τις μελλοντικές γενιές. Δεν διαχωρίζω την στιγμή που το έντρομο πιτσιρίκι με τα ορθάνοιχτα μάτια αντικρίζει την Δημητριάδος σε ώρα αιχμής για πρώτη φορά τρέχοντας να αναζητήσει το χέρι της μάνας του για να διασχίσει τον δρόμο, από τον έντρομο επιχειρηματία που αναζητά την φροντίδα και αρωγή του επιμελητηρίου για να περάσει όχι πλέον την οδό Δημητριάδος αλλά για να αυξήσει την επιχειρηματική του δράση, όπως επίσης δεν διαχωρίζω την στιγμή που ο πατέρας προσπαθεί να διδάξει τον γιό του ότι 2 στο τετράγωνο ίσον 4 από την στιγμή που ο επιχειρηματίας αναζητά από το επιμελητήριο οδηγίες για την έκδοση EORI.

Με άλλα λόγια ο ρόλος του επιμελητηρίου ως προς τον επιχειρηματία δεν θα έπρεπε να διαφέρει από τον ρόλο της μητέρας ή του πατέρα προς τα παιδιά τους. Ο θεσμικός ρόλος του επιμελητηρίου πρέπει να είναι αυτός του φιλόξενου και ζεστού αρωγού του κάθε επιχειρηματία που προσπαθεί μέσα σε ένα αφιλόξενο, πολλές φορές εχθρικό, και στην καλύτερη περίπτωση απαθές επιμελητηριακό ρόλο να προχωρήσει με τις δικές του δυνάμεις στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι. Παραδείγματα απραξίας ή κακοδιαχείρισης, άπειρα αν κρίνω από τα φαινόμενα. Μηδενική εκπαίδευση των μελών του, ανεπαρκής και συγκεχυμένος εξαγωγικός προσανατολισμός, αδιαφορία για εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Μαγνησίας, απαξίωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του Νομού, βολεματικού τύπου διαχείριση υφιστάμενων δράσεων και το χειρότερο όλων, ψυχολογικός κατακερματισμός όσων θα ήθελαν να ασχοληθούν με τον θεσμό συνθέτουν ένα μοντέλο που απαξιώνει στα μάτια των επιχειρήσεων όχι μόνο τους επιμελητηριακούς άρχοντες αλλά καταφέρνετε άμεσα κατά του ίδιου του θεσμού. Έτσι διαφθείρονται οι θεσμοί. Η σημερινή επιμελητηριακή κατάσταση φαντάζει σαν τις περιπέτειες του Χολκεμπέρυ φιν και του Τομ Σώγιερ με τους επιχειρηματίες στον ρόλο των τελευταίων.

Το επιμελητήριο πρέπει και οφείλει να βοηθήσει την συλλογική προσπάθεια και να αποτελέσει το ασφαλές καταφύγιο στο οποίο να μπορεί να προσφύγει ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας. Πρέπει να αποτελεί το στήριγμα των προσπαθειών και να συνδράμει με συμβουλευτικό χαρακτήρα στις ανάγκες των επιχειρηματιών του Νομού μας.
Ένας από τους τομείς που ο συνδυασμός της Επιχειρηματικής Αναγέννησής έχει προαναγγείλει ότι θα ρίξει ιδιαίτερη σημασία είναι αυτός της εκπαίδευσης. Κρίνω τον τομέα της εκπαίδευσης σαν μέγιστης σημασίας και ίσως τον ουσιαστικότερο τομέα μεταξύ όλων. Άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο έλεγαν οι παλιοί. Πόσο δίκαιο είχαν. Ο αγράμματος άνθρωπός αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα του κάθε ημιμαθή, ορίζεται από αυτόν και λειτουργεί σαν υποχείριο του χάνοντας την αυτοεκτίμηση του διαβρώνοντας καθημερινά το συνειδησιακό του υπόβαθρο ακολουθώντας λάθος ιδεολογικό πλαίσιο. Το επιμελητήριο οφείλει και πρέπει να αναπτύξει δράσεις για να αλλάξει όπου χρειάζεται τα αντανακλαστικά των επιχειρηματιών του νομού δια μέσου παροχής υπηρεσιών πρωτίστως εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Οφείλει να καλλιεργήσει την γνώση και την σημασία της εξωστρέφειας εκπαιδεύοντας τον επιχειρηματικό κόσμο. Θα ήμουνα πολύ χαρούμενος αν άρχιζαν μαθήματα «εμπορικής εξωστρέφειας» από το επιμελητήριο. Φαινόμενα όπως το να παράγουμε λάδι να το πουλάμε σε Ιταλικές εταιρείες που το συσκευάζουν και το εξάγουν παγκοσμίως αποτελεί φαινόμενο ανορθολογικής ανάπ
τυξης καταδικάζοντας τον παραγωγό σε ρόλο κομπάρσου εφόσον χάνει την δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει στην σκακιέρα του διεθνούς εμπορικού στίβου. Τουριστικά ακίνητα και υποδομές προβάλλονται δια μέσου ξένων γραφείων αντί ελληνικών με κατάληξη η διαχείριση των ακινήτων να περνάει στα χέρια εταιριών του εξωτερικού σπρώχνοντας την εγχώρια αγορά ολοένα και περισσότερο στα κερδοσκοπικά παιχνίδια των τουριστικών κολοσσών του εξωτερικού. Αγγλική εταιρεία συσκευασίας έρχεται από την Αγγλία να συσκευάσει υπερκατασκευές στον Βόλο για τον απλούστατο λόγο ότι η Αγγλική εταιρεία είχε ιστοσελίδα στο Internet ενώ οι ελληνικές εταιρείες συσκευασίας δεν είχαν.

Παραδείγματα εσωστρέφειας άπειρα.

Όσο πιο εσωστρεφείς είναι κανείς τόσο πιο εύκολα πέφτει βορά στα χέρια των κερδοσκόπων των ημιμαθών και των επιτήδειων.

Πρόσβαση στην πληροφορία και την γνώση και εκμετάλλευση αυτών πρέπει να είναι λοιπόν ένα από τα πρωταρχικά μελήματα του επιμελητηρίου αντί να φιγουράρει σαν την ωραία κοιμωμένη που περιμένει τον πρίγκιπα ή τον καραγκιόζη του Σπαθάρη κάνοντας τεμενάδες στους εκάστοτε κερδοσκόπους.
Ελπίζω και πιστεύω ότι τα λάθη του παρελθόντος να αποτελέσουν παράδειγμα για όλους εμάς που με μεράκι και πίστη στις δυνατότητες των συντοπιτών μας. Προσβλέπουμε σε μία αναπτυξιακή πορεία του νομού μας μέσα από την παροχή ουσιαστικής βοήθειας συμβουλευτικού χαρακτήρα και αμέριστης συμπαράστασης προς όλους εκείνους που επιζητούν ένα καλύτερο επιχειρησιακό αύριο διαμέσου της επιχειρηματικής γνώσης. Ο δρόμος δύσκολος, στρωμένος πότε με αγκάθια, πότε με λακκούβες και πότε με σαμαράκια. Ο δρόμος αυτός όμως δεν δημιουργήθηκε για γαϊδούρια και υποζύγια. Έτσι τον κατάντησαν οι μέχρι τώρα επιμελητηριακοί συνδυασμοί. Προσπάθειες λαμπρών εξαιρέσεων που ίσως και να υπήρξαν καταβαραθρώθηκαν από μικροσυμφέροντα και λοξοδρόμησαν μέσα στην γενική απαξίωση του επιμελητηριακού θεσμού.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί μαθητές και δάσκαλοι να βελτιώσουμε και να επαναφέρουμε τον θεσμό στο πραγματικό του ρόλο.

Με εκτίμηση / Παναγιώτης Φλώκας (Msc – M.I.C.S)