Ψωμί, Ελιά, και Κώτσο Φραγκολιά

Όταν το «Τίποτα» γίνεται «Επικίνδυνο Τίποτα».

Είναι 5 Δεκεμβρίου 1920 όταν διενεργείται στη χώρα μας δημοψήφισμα

προκειμένου να επιλέξει ο Λαός

αν επιθυμεί την επιστροφή τού βασιλιά Κωνσταντίνου στον θρόνο τής Ελλάδας.

Η νοθεία πάει κι έρχεται, το ανακοινωθέν αποτέλεσμα είναι θρίαμβος για τη Μοναρχία,

το 99% των πολιτών φέρεται να εκπληρώνει το σύνθημα τής εποχής

που ανοίγει τον δρόμο για το υποβαλκάνιο παρακλάδι τής δυναστείας Γλίξμπουργκ:

«Ψωμί, Ελιά, και Κώτσο βασιλιά.».

 

Ο Γαλαζοαίματος, ο Βασιλεύς, ο Κωνσταντίνος,

προσελάμβανε το λαϊκότροπο υποκοριστικό «Κώτσος»,

διότι πάντοτε η υποτελής και φαντασιόπληκτη πλέμπα ποθεί να έχει την «Ψευδαίσθηση τής Οικειότητας»

(και συνεπαγωγικώς, την «Ψευδαίσθηση τού Ελέγχου των Πραγμάτων»).

 

Σήμερα, εν έτει 2023, η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως Φάρσα,

καθώς εκείνο το γραφικό σλόγκαν που συνεδύαζε γελοιωδώς την Ολιγάρκεια με την Πορφύρα,

βρίσκει την ακόμη πιο παρακμιακή διασκευή του:

«Ψωμί, Ελιά, και Κώτσο Φραγκολιά.».

…

 

Επί τέλους…

Επί τέλους, ήγγικεν το «Πλήρωμα τού Χρόνου»,

ώστε ο παντελώς άχρωμος και αδιάφορος πανελίστας τής Σταματίνας Τσιμτσιλή

να απολάβει τα γουορχολικά «15 λεπτά Δημοσιότητας» μετά από το χθεσινό πολιτικίζον παραλήρημά του.

Ο αόρατος Κώστας Φραγκολιάς  

(ήτοι, 

το πρόσωπο που είτε βρίσκεται, είτε δεν βρίσκεται στην Ελληνική Τηλεόραση,

δεν εντοπίζεται η παραμικρή διαφορά στις δονήσεις τού μαζικού ενδιαφέροντος),

ο πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστής των χαμηλότερων εθνικών κατηγοριών,

επεχείρησε να παίξει μπάλα στο καυτό γήπεδο των κοινωνικών θεμάτων

κι η κατάληξη ήταν ένα μεγαλοπρεπές -και επί τής ουσίας, χαμερπές- αυτογκόλ.

 

Σε ένα κρεσέντο ατέρμονης ανοησίας και πλήρους απουσίας ενσυναίσθησης,

ο 47χρονος Κώτσος πιάστηκε «Κώτσος» από την ίδιαν την πενιχρή πνευματικότητά του

και εξεστόμισε έναν ανερμάτιστο νοητικό αχταρμά

που έτριψε ανερυθρίαστα και με απύθμενο θράσος

στα μούτρα τής χειμαζόμενης και φτωχοποιούμενης Ελληνικής Κοινωνίας.

«Να κόψουνε τα επιδόματα, που ’χουμε γίνει μία χώρα όλη ανεργία.

25χρονοι και μού κάθονται σπίτι γιατί παίρνουν τα επιδόματα.».

Σημειωτέον δε,

ότι σε αυτό το πανηλίθιο και απάνθρωπο ντελίριο στυγνού φιλελευθερισμού

έσπευσε να συμφωνήσει και να υπερθεματίσει η έτερη αδιάφορη ομοτράπεζη,

η τηλεοπτική κριτικός Τίνα Μεσσαροπούλου,

η οποία -τι σύμπτωσις (not)- τυγχάνει σύζυγος τού Γιώργου Μυλωνάκη,  

ο οποίος -με τη σειρά του- τυγχάνει στενός συνεργάτης τού Κυριάκου Μητσοτάκη:

«Κι από την άλλη δεν βρίσκεις (εργαζόμενους),

και δεν πάνε να δουλέψουνε με 500 ευρώ, και μού λέει “Είναι άνεργος”». 

 

Φρικτό. Θλιβερό. Αποκρουστικό. Δυστοπικό.

Εν μέσω μίας εξαιρετικά δύσκολης περιόδου

όπου οι εκκωφαντικά λανθασμένοι κυβερνητικοί χειρισμοί

έχουν μετατρέψει την Ενεργειακή Κρίση σε… «Ανεργιακή»

και έχουν καταστήσει τα κάθε λογής επιδόματα και «free pass»

σε συμπληρώματα που ναι μεν πιστοποιούν την Εθνική Κατάντια

αλλά συνάμα είναι απαραίτητα σε πολλές οικογένειες για την Επιβίωση,

έρχεται ο ασήμαντος Φραγκολιάς να υποδαυλίσει τον Κοινωνικό Αυτοματισμό  

επιτιθέμενος στα αδύναμα στρώματα και ιδίως στη Νεολαία, 

και αναλαμβάνοντας -με την πιο ταλιμπανική, ανεύθυνη κι ανυπόστατη ρητορική- 

τον ρόλο τού κήνσορα, τού τιμητή, τού από καθέδρας κραδαίνοντα το δάχτυλο.

Ναι, τώρα πλέον το τηλεοπτικό «Τίποτα» εξελίχθηκε σε «Επικίνδυνο Τίποτα».

Ο καλοστεκούμενος μεσήλικας με την κακοστεκούμενη φαιά ουσία,

απέδειξε με την τοποθέτησή του τη διαχρονική ισχύ τής ρήσης τού Αβραάμ Λίνκολν

«Καλύτερα να μένεις σιωπηλός και να θεωρείσαι ανόητος,

παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία.».

Μάλιστα, η ζημιά που προεκάλεσε ο ανόητος Φραγκολιάς στον εαυτό του,

δεν αφορά μόνο στην Ουσία, αλλά ΚΑΙ στην Επικοινωνία,

καθώς άθελά του έχει πυροδοτήσει τη Συλλογική Μνήμη. 

 

«Ποιος είν’ αυτός;». «Ποιο είναι το έργο του;». «Ποια είναι τα επιτεύγματα τής ζωής του;».

Η αναδρομή στο παρελθόν επιφέρει το αμείλικτο σταχυολόγημα,

αφού διαπιστώνεται πως η μοναδική προσφορά τού Φραγκολιά στην Ελληνική Κοινωνία

είναι… η πάλαι ποτέ περιβόητη ερωτική σχέση του με την Άννα Βίσση.

 

Οι προσδιορισμοί «Το τεκνό τής Βίσση» και «Το ζιγκολό τής Βίσση»

παρελαύνουν ασταμάτητα από χθες στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»,

χρεώνοντας στον μηδενικής βαρύτητας πανελίστα

ότι εκείνη η σχέση ήταν το κορυφαίο επαγγελματικό βήμα του.

Εδώ, λοιπόν, ακριβώς επειδή πρόκειται για θέμα που άπτεται τής Ιδιωτικότητας,

οφείλουμε να επιδείξουμε τη δέουσα λεπτότητα

και να προβούμε σε σφαιρική ανάλυση που θα θέτει το ζήτημα στη σωστή βάση του.  

 

Ο χαρακτηρισμός «Το τεκνό τής Βίσση»

-παρ’ ότι εν προκειμένω εκφέρεται με υποτιμητική διάθεση-

είναι θεμιτός και εντός των ορίων τής επίκρισης.

Όμως, διαφωνώ καθέτως με τον χαρακτηρισμό «Το ζιγκολό τής Βίσση»,

καθώς -όσο κι αν αντιλαμβάνομαι πλήρως το νόημα-

ουδείς δικαιούται σε επίπεδο σοβαρού δημόσιου διαλόγου

να αφήνει ευθέως υπονοούμενα για -επί πληρωμή- παροχή ερωτικών υπηρεσιών.

 

Απ’ την άλλη, συμφωνώ καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως,

ότι -ακριβώς επειδή έτσι λειτουργεί παγκοσμίως η «Show-Biz»-

η σχέση που εσύναψε η κορυφαία τραγουδίστρια τής χώρας με τον άσημο Φραγκολιά

άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για να εισέλθει ο «Κώτσος» στο «Σύστημα».

Η περίφημη ατάκα τού Κώστα Βουτσά από την ταινία «Ένα έξυπνο-έξυπνο μούτρο»

έβρισκε ξανά την πραγμάτωσή της:

«Εγώ ήταν να τρουπώσω. Έτσι και τρούπωσα..; Τρούπωσα.».

 

Το μείζον πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν,

ότι το «Τρούπωμα» δεν συνοδευόταν από την Εξυπνάδα.

Να είσαι τόσα χρόνια στην Τηλεόραση και να νοιάζεις τον Κανένα,

να διαθέτεις επί καθημερινής βάσεως δημόσιο βήμα

για να εκφράζεις τις απόψεις σου, την προσωπικότητά σου, τον χαρακτήρα σου

και -παρά τούτην την πολυτέλεια- να νοιάζεις τον Κανένα,

ε, αυτό το λες και παταγώδη αποτυχία.

 

Εν κατακλείδι,

αν παραβλέψουμε στιγμιαίως την Ηθική 

και προσεγγίσουμε το ονοματεπώνυμο «Κώστας Φραγκολιάς»

με αμιγώς εμπορική προσέγγιση τής μιντιακής παρουσίας του,

διαπιστώνουμε ότι μιλάμε για το «Απόλυτο Τηλεοπτικό Τίποτα».

Ναι,

υπάρχουν άντρες και γυναίκες που έχουν χρησιμοποιήσει το Σεξ ως συναλλακτικό μέσο

για την ανέλιξή τους στο εγχώριο ή στο διεθνές «Star System»,

αλλά -χωρίς βεβαίως να δικαιώνω την κάθε «υπόγεια» μέθοδο (τουναντίον)-

έχουν ταλέντο στο αντικείμενο εφ’ ω ετάχθησαν

και τουλάχιστον δεν τούς χρεώνουμε ότι διέπονται από αταλαντοσύνη

(μέγιστο παράδειγμα η «Βασίλισσα τής Pop», η Μαντόνα,

που ναι μεν είχε μετατρέψει τη φράση «Ό,τι περπατάει, πετάει και κολυμπάει.»

σε «target group» τής συμφεροντολογικής σεξουαλικότητάς της,

αλλά ουδείς δύναται να ισχυριστεί πως βρισκόταν στον θρόνο της χωρίς την αξία της).

 

Σε πλήρη αντιδιαστολή,

το παραληρούν όργανο τού Συστήματος, ο «Κώτσος» Φραγκολιάς,

απέδειξε με τη θλιβερή χθεσινή παράκρουσή του

ότι -αν υπήρχε στη Νεοελληνική Τηλεόραση υποτυπώδης αξιοκρατία-  

αυτός θα ήταν εδώ και χρόνια στο σπίτι του

και θα εκοίταζε με νοσταλγία τις φωτογραφίες των φθαρμένων περιοδικών

όπου απεικονιζόταν σε τρυφερούς εναγκαλισμούς

με την ταλαντούχα και διακεκριμένη γυναίκα που τον ανέσυρε από την αφάνεια.

 

Αν υπήρχε υποτυπώδης αξιοκρατία στην ημεδαπή τηλεόραση,

ο «Κώτσος» Φραγκολιάς θα βρισκόταν εδώ και χρόνια στα «Αζήτητα τής Μνήμης»

και -αντί να αμείβεται υπεραξιακώς για να περιφέρει ενώπιόν μας την αναξιότητά του-  

θα ψαχνόταν εναγωνίως μπας και έπαιρνε κάνα επιδοματάκι

από αυτά που τώρα καταγγέλλει έμπλεος μωρίας και αλαζονείας.

 

Συνελόντι ειπείν,

στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία

οι Άξιοι έχουν την ανάγκη επιδομάτων για να επιβιώσουν

και οι Ανάξιοι πληρώνονται αδρά για να κραδαίνουν το δάχτυλο στην Επιβίωση.

Εν τέλει,

αρκεί ένα επιφώνημα για να συμπυκνώσει την οργή μας προς τον μιντιακώς τιποτένιο Φραγκολιά

και συνολικώς προς το κάθε «Τίποτα» που προωθείται λυσσαλέα από το «Σύστημα»:

ΟΥΣΤ.

 

Ο Υπο-Κοσμικός

(Twitter: @Ypokosmikos

https://twitter.com/Ypokosmikos)