Με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας
Άρθρο της Τασολάμπρου Χρυσούλας, μέλος της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ
Διαβάστε την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:
Δεύτερη Κυριακή του Μάη, μέρα αφιερωμένη στη Μάνα. Στη Μάνα, που ανησυχεί για το μέλλον των παιδιών της, που θα ζήσουν και θα γνωρίσουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στη Μάνα που φοβάται ένα αύριο με πολέμους που συμφέρουν – πάντα και μόνο – την άρχουσα τάξη. Στη Μάνα, που βλέπει να προχωρούν ραγδαία η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, η συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, οι αναδιαρθρώσεις των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση του 8ωρου, στη Μάνα που βλέπει να επελαύνει η ανεργία και για την ίδια και για τα παιδιά της.
Το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία και την κοινωνική προστασία της μητρότητας αποτελούν δύο όψεις ενός μεγάλου κοινωνικού προβλήματος, που παίρνει νέες διαστάσεις στις συνθήκες της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας στην Ελλάδα και ευρύτερα στην ΕΕ.
Στη καπιταλιστική κοινωνία, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης ανδρών και γυναικών από το κεφάλαιο, η μητρότητα και η εργασία βρίσκονται σε αντίθεση.
Η μητρότητα στον καπιταλισμό, όχι μόνο δεν προστατεύεται, αντίθετα διώκεται, παρά τα παχιά λόγια που ακούμε από τα ΜΜΕ, τους κυβερνώντες και από τους διάφορους φαρισαίους υμνητές της πολιτικής της ΕΕ. Τα επιδόματα και οι άδειες τοκετού, λοχείας, η απαγόρευση απόλυσης εγκύων, όλα όσα η εργατική τάξη έχει αποσπάσει με μακροχρόνιους αγώνες για την προστασία της μητρότητας, αποτελούν για την εργοδοσία δαπάνες που πρέπει να κοπούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι, την ίδια ώρα που επεκτείνεται η μερική απασχόληση, τα σπαστά ωράρια, συνολικά οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, γενικεύεται κι η εντατικοποίηση, οι υπερωρίες, η νυχτερινή απασχόληση, η έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγιεινής, οι συνθήκες δουλειάς που προκαλούν σοβαρά προβλήματα τεκνοποίησης στις εργαζόμενες. Πολλαπλασιάζονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, εντείνεται η αυθαιρεσία των εργοδοτών που πολλές φορές, για να προσλάβουν μια κοπέλα, τη βάζουν να υπογράψει πως δε θα μείνει έγκυος.
Χιλιάδες οι γυναίκες εργαζόμενες με μπλοκάκι που δεν δικαιούνται άδεια μητρότητας, μισθούς και επιδόματα, μέτρα υγείας και ασφάλειας στην περίοδο της εγκυμοσύνης, της λοχείας και της γαλουχίας.
Χιλιάδες οι γυναίκες εργαζόμενες που πρέπει να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη όχι μόνο για να πληρώνουν μόνες τους τις ασφαλιστικές τους εισφορές, αλλά και για τις απαιτούμενες προληπτικές εξετάσεις και τα φάρμακα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά, για την περίθαλψη του εμβρύου.
Χιλιάδες οι γυναίκες εργαζόμενες που δε θεωρούνται μισθωτές, αλλά αυτοαπασχολούμενες. Και έτσι δε δικαιούνται ούτε άδειες, ούτε αποζημίωση απόλυσης.
Αυτή την «ισότητα» έχει να προσφέρει ο καπιταλισμός στις εργαζόμενες. Μια «ισότητα» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιχειρήσεων, των βιομηχάνων, των μεγαλοξενοδόχων που στην πραγματικότητα βαθαίνει την ανισοτιμία των γυναικών.
Οι κυβερνώντες πολύ καλά γνωρίζουν ότι η υπογεννητικότητα στη χώρα μας έχει άμεση σχέση με τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί η γέννηση και η ανάπτυξη ενός παιδιού, ιδιαίτερα για την εργαζόμενη μητέρα.
Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, σε όλη τη χώρα, τόσο λόγω ανεπάρκειας των δημοτικών παιδικών σταθμών σε κτίρια, εξοπλισμό, στελέχωση, και των κριτηρίων που αποκλείουν την πρόσβαση σε παιδιά λαϊκών οικογενειών, της λειψής χρηματοδότησης.
Ο Ασφαλής Βρεφονηπιακός Σταθμός Κρατικός, Δημόσιος και Δωρεάν, αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη για τη σύγχρονη οικογένεια. Παράλληλα όμως είναι αναγκαίος και για τη σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού και την ομαλή κοινωνικοποίησή του.
Η γυναίκα, επιφορτισμένη με ειδικό και αυξημένο ρόλο στην αναπαραγωγική διαδικασία, χρειάζεται πρόσθετη και εξειδικευμένη φροντίδα και προστασία. Αυτές πρέπει να παρέχονται σε όλες τις γυναίκες από κρατικές υπηρεσίες, δωρεάν και αποκλειστικά, μέσα από το δημόσιο σύστημα Υγείας – Πρόνοιας.
Χρειάζονται ειδικά μέτρα πρόληψης, περίθαλψης, αποκατάστασης και προαγωγής της υγείας της γυναίκας, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, από τη βρεφική ηλικία έως το βαθύ γήρας, καθώς και ιδιαίτερα μέτρα στο χώρο εργασίας για τις γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία.
Μόνο με τη Λαϊκή Εξουσία μπορούν να τεθούν οι βάσεις -με την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο- για να γίνει η μητρότητα κοινωνική υπόθεση, για να εξασφαλιστεί το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία, στον πολιτισμό, στον ελεύθερο χρόνο, για να απολαμβάνει κάθε άνθρωπος ισότιμα τις επιστημονικές, τεχνολογικές, πολιτιστικές κατακτήσεις της ανθρωπότητας.