ΞΕΚΙΝΗΜΑ: Λουκέτο στον ΙΜΑΝΤΑ – μόνη απάντηση η κατάληψη με στόχο την εθνικοποίηση

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Για τους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία του Βόλου η ανακοίνωση για κλείσιμο του ΙΜΑΝΤΑ έχει προκαλέσει σοκ.

Όχι «μόνο» 150 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο αλλά ολόκληρη η τοπική οικονομία δέχεται ένα ισχυρότατο πλήγμα από το κλείσιμο ενός ακόμη μεγάλου εργοστασίου.

Τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας του ΙΜΑΝΤΑ και των βιομηχάνων έχουν βγει στην αντεπίθεση υποδεικνύοντας σαν υπεύθυνους τους ίδιους τους εργαζόμενους που «τόλμησαν» να απαιτήσουν το αυτονόητο – το δικαίωμα να υπογράψουν μια αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση εργασίας.

Την απόφαση για το λουκέτο όμως δεν την πήραν οι εργαζόμενοι αλλά η Γερμανική Continental, οι διευθυντάδες και οι μέτοχοι! Η τάξη των εργοδοτών και των βιομηχάνων είναι διατεθειμένη να φτάσει ως τα «άκρα», ακόμη και να χάσει κάποια εκατομμύρια, προκειμένου να πετύχει την υποταγή των εργαζομένων, την κατάργηση κάθε μορφής συλλογικής διεκδίκησης και τη διάλυση κάθε Σωματείου που δεν είναι εργοδοτικό .

Από το φθινόπωρο του 2015 μέχρι σήμερα η Continental έχει ξοδέψει αρκετά εκατομμύρια για την εθελούσια έξοδο των Χριστουγέννων, την αναγκαστική άδεια τις τελευταίες εβδομάδες και για το νέο πρόγραμμα εθελούσιας αποχώρησης τώρα. Πρόκειται για ένα κόστος πολλαπλάσιο των ετήσιων περικοπών που ζητούσε η εταιρία από τους εργαζόμενους!

Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στους εργάτες σε όλα τα εργοστάσια του Βόλου είναι σαφές: κανείς πλέον δεν επιτρέπεται να διεκδικεί, όλοι πρέπει να αποδεχτούν την ελαστική εργασία, τους χαμηλούς μισθούς, τις ατομικές συμβάσεις, την ατομική διαπραγμάτευση της εκμετάλλευσης.

Τώρα, δυο επιλογές υπάρχουν για τους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ.

Η μια επιλογή είναι να αποδεχτούν την απόλυση μαζί με την «καλή» αποζημίωση και να ξεκινήσουν να ψάχνουν για νέα δουλειά σε συνθήκες μαζικής ανεργίας.

Η δεύτερη επιλογή είναι η κατάληψη του εργοστασίου με αίτημα την εθνικοποίηση του.

Η προοπτική αυτή φαίνεται μακρινή και δύσκολη. Καταρχάς, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποταχθεί στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, του κεφαλαίου και των δανειστών. Κατά δεύτερον, επειδή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (τοπικά και πανελλαδικά) όχι μόνο δεν παλεύει για εθνικοποιήσεις αλλά είναι απολύτως συμβιβασμένη με τον ταξικό αντίπαλο. Κατά τρίτον, επειδή οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν διαθέτουν ένα δικό τους μαζικό κόμμα που να παλεύει σε αυτή την κατεύθυνση.

Όμως στην πραγματικότητα, η εθνικοποίηση του ΙΜΑΝΤΑ (κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης) από πρακτικής άποψης, θα μπορούσε να γίνει εύκολα, απλά και γρήγορα.

Για δεκαετίες ο ΙΜΑΝΤΑΣ κάλυπτε τις ανάγκες της ΔΕΗ σε ταινιόδρομους ορυχείων. Για τους ταινιόδρομους αυτούς η ΔΕΗ διαθέτει αρκετά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Η εθνικοποίηση του εργοστασίου δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από την πολιτική απόφαση για να αποτελέσει ο ΙΜΑΝΤΑΣ τον μοναδικό προμηθευτή ταινιόδρομων της ΔΕΗ και η πολιτική απόφαση για να ενταχθούν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου στο προσωπικό που μισθοδοτείται από τη ΔΕΗ.

Με αυτό τον τρόπο και η ΔΕΗ θα έβγαινε κερδισμένη (μειώνοντας το κόστος για τους ταινιόδρομους), και οι εργαζόμενοι θα κρατούσαν τη δουλειά τους, και η τοπική κοινωνία δεν θα δεχόταν ένα ακόμη πλήγμα.

Για να γίνει αυτό όμως είναι απαραίτητο όλοι εμείς, η κοινωνία του Βόλου, να σταθούμε δίπλα στους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ, να τους καλέσουμε να απορρίψουν τις απολύσεις και να προχωρήσουν σε κατάληψη του εργοστασίου. Να προχωρήσουμε σε συγκεντρώσεις συλλαλητήρια και τοπικές γενικές απεργίες με τον τρόπο που κάναμε στις 4 Φλεβάρη και παραλύσαμε την πόλη. Εφόσον αυτό γίνει τότε είναι βέβαιο ότι οι πιέσεις που θα ασκηθούν στην κυβέρνηση θα είναι τεράστιες και οι πιθανότητες νίκης των εργαζομένων του ΙΜΑΝΤΑ, αλλά και της τοπικής κοινωνίας συνολικά, θα είναι πολύ μεγάλες.